BARRIÑAS E BOLIÑOS DE QUEIXO CREMA

...Os mellores, sen dúbida.
Dignos de ser probados. Non vou a negar que os de nata e os de manteiga teñen gran sabor, pero estes teñen un toque de sabor especial, non o podo describir, queda un gusto no padal moi agradable. Cando publiquei os de iogur, Nytta de Dulce algodón preguntábame cales eran os mellores eu non lle contestei porque xa probara estes e agora xa o podo dicir.
Como xa comentei vou combinando os ingredientes a partir do pan de Viena de Richard Bertinet. Cando fixen os de iogur pregunteime como estarían con queixo crema. Uns días despois vinlle a Hilmar de Mis recetas favoritas un pan de molde co citado ingrediente, entón no meu afán de ter a exclusiva, deime conta de que todo está inventado e que a varios ó mesmo tempo podemos ter ideas similares. Encántame todo o que publica Hilmar, son a súa fan nº 1, fai uns pans que me deixan pegada á pantalla, bueno e outras cousas que non son pan tamén. Pero cando publicou o seu pan de queixo, non o lin porque non quería contaminar a miña idea e se leo a súa receita seguro que caio en copiala e non quería, quería facer as miñas combinacións (confeso que unha vez que fixen o meu fun ler o seu, que está estupendo e que non descarto facer). Todo este rollo para dicir que non o copiei.

Xa sei que son unha pesada co dos pans, xa é vicio. Agora xa non hai máis ideas á vista. Teño unha, a máis sinxela de todas, aínda que non a farei de momento.
Esta receita xa a elaborei dúas veces, altamente recomendable, animo a todo o mundo a probala. A primeira vez que o fixen non tiña moitas ganas de amasar e amasei menos do normal, quedou a miga algo máis compacta, pero igual de tenra e con un sabor moi bo. A segunda vez tiña un mal día, un día cheo de rabia, e amasei moi forte para descargar todo o malo que levaba dentro e amasei moito, quedou unha miga moi, moi esponxada, pero non por elo máis saborosa. Recomendo o queixo philadephia, a segunda vez empreguei unha marca branca e o sabor era mellor o dos primeiros, o cal non quere dicir que o dos segundos fose malo, todo o contrario, pero os primeiros tiñan un puntiño de sabor moi especial.

Esta é a miga dos primeiros que fixen, pódese comprobar que está máis apretadiña ca a dos últimos, que son os da última foto

Ingredientes
750 grs fariña de forza
80 grs manteiga
300 grs de queixo crema
200 ml de leite morno
2 ovos, deixando para pintar
25 grs de levadura fresca ou 2 sobres de levadura de panadería vahiné (son 9,2 g)
5 culleradas de azucre
2 culleradiñas de sal

Elaboración (é o mesmo procedemento que o do pan de Viena de Richard Bertinet, pero cos levedados que propón Xavier Barriga.)
Sacar a manteiga con tempo para que se vaia abrandando un pouco.
- Xuntar a levadura coa fariña, se fose fresca habería que fregala fariña co fermento coa axuda das xemas dos dedos coma se se estivese preparando unhas faragullas.
- Cortar a manteiga en trociños e fregala tamén coa fariña ata que estea ben integrada.
- Quentar un pouco o leite no micro, so a temperatura corporal. Incorporarlle o queixo e mesturar, fíxeno co batedor eléctrico.
- Engadir o azucre e o sal, á fariña, e mesturar. Logo engadir os ovos batidos, o leite e o queixo. Soster o conco cunha man mentres lle dá a volta e mesturar os ingredientes coa outra (pódese usar unha rasqueta para mesturar, pero eu non teño) durante 2-3 minutos, ata que a masa comece a formarse.



- Pasamos a masa á superficie de traballo, sen fariña nin nada. Está pegañenta, pero non se pega en exceso ás mans.
- Traballei a masa tal e como nos mostra Richard Bertinet no vídeo. Quedará unha masa homoxénea e manexable.
- Enfariñar lixeiramente a superficie de traballo. Agora é cando ven a técnica de Xavier Barriga. Fixen tal cal coma no vídeo, primeiro separamos porcións de masa do tamaño que queiramos que sexan os boliños, aplastámolos contra a superficie e enrolámolos, logo coa palma da man contra a superficie facemos bólas. Deixeinos repousar uns 20 minutos, tapados con un trapo. Logo deilles a forma, neste caso de barriñas e boliños redondos.
- Facémoslle uns cortes. Deixámolos levedar durante hora e media (co tempo que temos agora xa non fai falta tanto tempo de lévedo como no inverno), tapámolos con un pano.



- Pincelar con ovo batido, se se quere, neste caso deixeino dos dous iniciais (deixo un pouco de ovo dos que lle poño á masa e logo engádolle un chorro de leite.)
- Meter no forno prequentado a 180º. Cando os metín dentro baixeino a 170º. Estiveron 20 minutos. Os últimos cinco minutos con papel de prata por encima para que non se tostar de máis.

Estes son os segundos con unha miga máis aberta. A miga non ten nada que ver co sabor.