O nome é de coidado, normalmente busco nomes sinxelos, pero con este non puiden evitar que me fixese graza, aínda que sen mirar non sei como se chaman, son unhas galletas cun rebozado de azucre e canela que unha vez que comes unha non podes parar de comer, esa sería para a min a tradución de tan estraño nome. Intentei investigar de onde vén o nome, pero non atopei nada, só sei que son unhas galletas bastante típicas para os americanos e agora tamén sei que son adictivas.
Vinas de casualidade no blog de Sonia L´exquisit, un día deses bobos que te pos a esculcar nalgún blogue e sen dúbida o de Sonia ten para perderse esculcando, éntranche ganas de facelo todo ou de irte á súa casa a comer porque comer nesa casa debe ser unha marabilla. Ela sacounas do blogue de Bea, o blogue das galletas por excelencia. Total, que me pareceron fáciles e con posibilidades de estar boas e púxenme ao ataque, agora penso que sería mellor que non probase porque son ricas de verdade. As miñas están case como as de Sonia, pero as de Bea están máis escuriñas e máis altas, púxolles máis canela e esmagounas menos, de todos os xeitos á min encantáronme, agora terei que probar con máis canela e esmagalas menos, non me vai a quedar máis remedio...
Vinas de casualidade no blog de Sonia L´exquisit, un día deses bobos que te pos a esculcar nalgún blogue e sen dúbida o de Sonia ten para perderse esculcando, éntranche ganas de facelo todo ou de irte á súa casa a comer porque comer nesa casa debe ser unha marabilla. Ela sacounas do blogue de Bea, o blogue das galletas por excelencia. Total, que me pareceron fáciles e con posibilidades de estar boas e púxenme ao ataque, agora penso que sería mellor que non probase porque son ricas de verdade. As miñas están case como as de Sonia, pero as de Bea están máis escuriñas e máis altas, púxolles máis canela e esmagounas menos, de todos os xeitos á min encantáronme, agora terei que probar con máis canela e esmagalas menos, non me vai a quedar máis remedio...
En castellano
El nombre se las trae, normalmente busco nombres sencillos, pero con éste no pude evitar que me hiciera gracia, aunque sin mirar no sé como se llaman, son unas galletas con rebozado de azúcar y canela que una vez que comes una no puedes parar de comer, esa sería para mi la traducción de tan extraño nombre. He intentado investigar de donde viene el nombre, pero no he encontrado nada, solo sé que son unas galletas bastante típicas para los americanos y ahora también sé que son adictivas.
Las vi de casualidad en el blog de Sonia L´exquisit, un día de esos tontos que te pones a curiosear en algún blog y sin duda el de Sonia tiene para perderse curioseando, te entran ganas de hacerlo todo o de irte a su casa a comer porque comer en esa casa debe ser una maravilla. Ella las sacó del blog de Bea, el blog de las galletas por excelencia. Vamos, que me parecieron fáciles y con posibilidades de estar buenas y me puse al ataque, ahora pienso que sería mejor que no las hubiera probado porque son ricas de verdad. Las mías están casi como las de Sonia, pero las de Bea están más oscuritas y más altas, les puso más canela y las aplastó menos, de todas formas a mi me encantaron, ahora tendré que probar con más canela y aplastarlas menos, no me va a quedar más remedio...
Ingredientes
125 grs. manteiga, a temperatura ambiente
110 grs. azucre (poñeríalle menos porque ó ir rebozadas en azucre son un pouco doces de máis)
1 cullerada de esencia de vainilla
1 ovo
250 grs. fariña
½ culleradiña de noz moscada en po (das máis pequenas, de café)
1 culleradiña (de sobremesa) de fermento químico (tipo Royal)
1 chisco de sal
Para o rebozado: Non poño cantidades porque podemos empezar por unha cucharada de azucre e unha pequena de canela e ir engadindo a medida que nos fai falta.
Canela en po (podemos pór máis ou menos en función do que queiramos que predomine). Penso que debería porlle máis, noutros blogs ven máis escuriñas, para a próxima fareino.
Azucre
En castellano
Ingredientes
125 grs. mantequilla, a temperatura ambiente
110 grs. azúcar (lepondría un poco menos porque al estar rebozadas en azúcar resultan bastante dulces)
1 cucharada de esencia de vainilla
1 huevo
250 grs. harina
½ cucharadita de nuez moscada en polvo (de las más pequeñas, de café)
1 cucharadita (de postre) de levadura química (tipo Royal)
1 pizca de sal
Para el rebozado:
No pongo cantidades porque podemos empezar por una cucharada de azúcar y una pequeña de canela e ir añadiendo a medida que nos hace falta.
Canela en polvo (podemos poner más o menos en función de lo que queramos que predomine). Pienso que debería ponerle más, en otros blogs se ven más oscuritas, para la próxima lo haré.
Azúcar
Preparación
- Acordarse de sacar a manteiga da neveira con tempo, unhas dúas ou tres horas antes.
- Tamizar a fariña co fermento, o sal e a noz moscada. Reservar.
- Bater a manteiga co azucre ata obter unha mestura esbrancuxada. Incorporar o ovo e a esencia de vainilla e bater ata que estea ben mesturado (esto fíxeno con un batedor de varillas).
- Agregar a fariña e cando estea ben mesturado, amasar a man ata ter unha bóla compacta (pero branda). É moi pegañento ao principio, pero acaba por non pegarse, é posible manipulala sen que queden restos nas mans.
- Mesturar o azucre e a canela para rebozar as bólas nesta mestura. Ao principio púxeno nun pratiño e non me resultaba moi cómodo e decidín pór a mestura nun vasiño pequeno (dos de iogur de cristal)
- Formar bólas do tamaño dunha noz e rebozarlas na mestura de azucre e canela. Introducín cada bóla no vasiño e fíxenas "bailar" dentro, así queda perfectamente rebozada. Esmagar as bólas entre as dúas palmas das mans, ou co cu dun vaso.
- Dispolas nunha bandexa forrada con papel sulfurizado lixeiramente separadas.
- Tamizar a fariña co fermento, o sal e a noz moscada. Reservar.
- Bater a manteiga co azucre ata obter unha mestura esbrancuxada. Incorporar o ovo e a esencia de vainilla e bater ata que estea ben mesturado (esto fíxeno con un batedor de varillas).
- Agregar a fariña e cando estea ben mesturado, amasar a man ata ter unha bóla compacta (pero branda). É moi pegañento ao principio, pero acaba por non pegarse, é posible manipulala sen que queden restos nas mans.
- Mesturar o azucre e a canela para rebozar as bólas nesta mestura. Ao principio púxeno nun pratiño e non me resultaba moi cómodo e decidín pór a mestura nun vasiño pequeno (dos de iogur de cristal)
- Formar bólas do tamaño dunha noz e rebozarlas na mestura de azucre e canela. Introducín cada bóla no vasiño e fíxenas "bailar" dentro, así queda perfectamente rebozada. Esmagar as bólas entre as dúas palmas das mans, ou co cu dun vaso.
- Dispolas nunha bandexa forrada con papel sulfurizado lixeiramente separadas.
- Fornear a 180 graos durante 15-18 minutos (isto depende do forno). Deixar arrefriar nunha grella.
En castellano
Preparación:
- Acordarse de sacar la mantequilla de la nevera con tiempo, unas dos o tres horas antes.
- Tamizar la harina con la levadura, la sal y la nuez moscada. Reservar.
- Batir la mantequilla con el azúcar hasta obtener una mezcla blanquecina. Incorporar el huevo y la esencia de vainilla y batir hasta que esté bien mezclado (esto lo hice con un batidos de varillas).
- Agregar la harina y cuando esté bien mezclado, amasar a mano hasta tener una bola compacta (pero blanda). Es muy pegajoso al principio, pero acaba por no pegarse, es posible manipularla sin que queden restos en las manos.
- Mezclar el azúcar y la canela para rebozar las bolas en esta mezcla. Al principio lo puse en un platito y no me resultaba muy cómodo y decidí poner la mezcla en un vasito pequeño (de los de yogurt de cristal)
- Formar bolas del tamaño de una nuez y rebozarlas en la mezcla de azúcar y canela. Introduje cada bola en el vasito y la hice “bailar” dentro, así queda perfectamente rebozada. Aplastar las bolas entre las dos palmas de las manos o con el fondo de un vaso.
- Disponerlas en una bandeja forrada con papel sulfurizado y también podemos en este momento, con la palma de la mano, aplastar ligeramente las bolas.
- Hornear a 180 grados durante 15-18 minutos (esto depende del horno). Dejar enfriar en una rejilla.