martes, 3 de mayo de 2011

PAN DE OVO

PAN DE HUEVO
Esta é outra desas receitas tradionais. Estas masas teñen para  min un gran encanto, probo e probo, cambiando cantidades, máis disto menos do outro. Non sei cantas receitas similares levo xa publicadas, sempre penso que é a definitiva, pero sempre chega outra.
Na miña zona a este tipo de pan doce chámaselle pan de ovo ou rosco (recibe este nome aínda que sexa en forma de trenza). Ata agora todas as receitas que fixera non tiñan tantos ovos e apetecíame facer un con moitos ovos e manteiga de vaca. A manteiga de vaca non fun capaz de conseguila, fun mirar xusto o día antes de Pascua e seguro que por isto non a había, vese que en Pascua se fan pans de ovo caseiros porque sempre a hai, non pasarei sen probar.
Esta versión con moitos ovos e con manteiga vínllela a tres blogueiras galegas e tiña que probar, vinlla a Cristina de Kanela y Limón, a Nytta de Dulce algodón e a Ana de Y un toque de pimienta. Coas tres receitas fixen unha táboa comparativa dos ingredientes e a partir de aí elaborei a miña propia versión.
Digamos que é unha rosca de Pascua, de feito fíxena para Pascua, aínda que na miña zona non se estila este tipo de doces, na actualidade, algo máis, aínda que non é algo tradicional, antigamente o que lle regalaban os padriños aos afillados eran ovos. Case mellor en forma de doce, non??
Está moi boa e esponxosa, parte do mérito é do amasado no cal emprégome a fondo, se amasara a diario non necesitaría ximnasio.
Probablemente sexa moito rollo todo o que escribín, quería que quedara moi clariño, espero telo conseguido, sobre todo para aquelas que me pediron a receita, que seguro que xa me contarán.



En castellano
Esta es otra de esas recetas tradionales. Estas masas tienen para mi un gran encanto, pruebo y pruebo, cambiando cantidades, más de esto menos de lo otro. No sé cuantas recetas similares llevo ya publicadas, siempre pienso que es la definitiva, pero siempre llega otra.
En mi zona a este tipo de pan dulce se le llama pan de huevo o rosco (recibe este nombre aunque sea en forma de trenza). Hasta ahora todas las recetas que había hecho no tenían tantos huevos y me apetecía hacer uno con muchos huevos y manteca de vaca. La manteca de vaca no fui capaz de conseguirla, fui a mirar justo el día antes de Pascua y seguro que por esto no la había, se ve que en Pascua se hacen panes de huevo caseros porque siempre la hay, no pasaré sin probar.
Esta versión con muchos huevos y con manteca se la vi a tres blogueras gallegas y tenía que probar, se la vi a Cristina de Kanela y Limón, a Nytta de Dulce algodón y a Ana de Y un toque de pimienta. Con las tres recetas hice una tabla comparativa de los ingredientes y a partir de ahí elaboré mi propia versión.
Digamos que es una rosca de Pascua, de hecho la hice para Pascua, aunque en mi zona no se estila este tipo de dulces, en la actualidad, algo más, aunque no es algo tradicional, antiguamente lo que le regalaban los padrinos a los ahijados eran huevos. Casi mejor en forma de dulce, no??
Está muy buena y esponjosa, parte del mérito es del amasado en el cual me empleo a fondo, si amasara a diario no necesitaría gimnasio.
Probablemente sea muy extenso todo lo que he escrito, tenía mucho empeño en que quedara claro, sobre todo para aquellas que me pidieron la receta, espero haberlo conseguido, seguro que ellas me lo contarán.



Ingredientes
6 ovos
160 g de azucre
125 g de manteiga ou manteiga de vaca derretida
Raiadura de dous limóns
Raiadura de dúas laranxas
Zume de laranxa (50 ml)
3 sobres de fermento de panadeiro (vahiné) (cada sobre ten 4,6 gr).Edito (6-4-15): Esta cantidade de levadura é unha barbaridade, chega con un sobre.
100 ml de anís ou unha culleradiña de esencia (pero se pomos esencia necesitaremos menos fariña)
1 culleradiña de sobremesa de sal
100 ml de leite
800 g de fariña de forza + 75 para ir secando a masa. (uso marca harimsa porque non todas as fariñas absorben a mesma cantidade de líquido)
En castellano
Ingredientes
6 huevos  
160 g de azúcar
125 g de mantequilla o manteca de vaca derretida
Ralladura de dos  limones  
Ralladura de dos naranjas  
Zumo de naranja  (50 ml)
3 sobres de levadura de panadero (vahiné). Edito (6-4-15): Esta cantidad de levadura es una barbaridad, llega con un sobre.
100 ml  de anís o esencia (pero si ponemos esencia necesitaremos menos harina)
1 cucharadita de postre de sal
100 ml de leche
800 g de harina de fuerza + 75 para ir secando la masa. (uso marca harimsa porque no todas las harinas absorBen la misma cantidad de líquido)






Elaboración
- Se temos manteiga de vaca a derretemos. Como non a conseguín clarifiquei manteiga, co seguinte procedemento: pomos a manteiga (sempre máis que a cantidade que necesitamos, para os 125 gr que necesitamos nesta receita, poremos uns 200 gr) a lume lento (ao mínimo) ata que estea completamente derretida, non removemos. Cando estea completamente derretida imos retirando a escuma que se vai formando na superficie, cando se termine deixámolo repousar e vemos como no fondo queda unha substancia branca, é o soro. Podemos ir retirando a manteiga (todo o amarelo) para outro recipiente tratando de non coller a parte branca e refugar o que queda no fondo. Eu o que fixen foi coala nun coador de malla fina e encima unha gasa (vai quedando na gasa a parte branca). Se non queremos facer isto (todo o proceso de clarificala) chega con derretir no micro a manteiga. Debemos deixar que arrefríe.
- Nun recipiente amplo batemos os ovos, incorporamos o azucre, batemos, o zume, o anís, as riladuras e a manteiga derretida.
- Quentamos o leite no micro, 20 segundos a 700 w. (debe estar morna, non demasiado quente, non máis da temperatura corporal, o mellor termómetro é a nosa pel)
- Noutro recipiente tamizamos 800 gr de fariña (eu usei harimsa, se usamos a comprada nunha panadería, recomendaría empezar por menos), o resto da fariña reservámola para ir secando a masa a medida que nos fai falta. Mesturamos o fermento coa fariña. Eu sempre o fago nun recipiente amplo, hai quen prefire facelo directamente na encimera ou superficie na que se vai a traballar.
- Facemos un oco no centro da fariña e incorporamos a mestura dos ovos que temos no outro recipiente. Incoporamos tamén o leite. Se usamos fermento prensado desfaríamos, previamente, o fermento no leite).
- Cunha culler de pau imos mesturando todos os ingredientes. Cando se vaian mesturando incorporamos o sal e seguimos mesturando ata que non nos sexa fácil seguir. Neste momento facémolo coa man. Eu, neste momento,  incorporo unha cullerada de fariña, intento mesturar cunha man e coa outra vou virando o recipiente. Podemos incorporar outra cullerada de fariña se vemos que está moi brando e se se nos pega en exceso á man (é bo saber que neste momento si se vai a pegar bastante á man).
- Cando está todo integrado e xa ten aspecto de masa, podemos pasar a unha superficie. Esparcimos un pouco de fariña na superficie de traballo e amasamos. Non debemos preocuparnos se ao principio se pega ás mans, podemos incorporar outro pouco de fariña, pero sempre pouco de cada vez. Se seguimos amasando vemos como vai collendo corpo e cada vez se pega menos (temos que ter en conta que a cantidade de líquido pode variar lixeiramente, dado que os ovos non son sempre do mesmo tamaño, por iso é mellor ir probando porque un día quedará ben con 850 gr de fariña e outro con 900, por esta razón é mellor ir incorporando a fariña, para ir secando a masa, aos poucos).
- O amasado é longo, sobre uns 20 minutos. Vou pór un vídeo que ilustra bastante ben como amaso eu (esta foma de amasar é a que sempre lle vin á miña nai, dobrando a masa e dándolle golpes) (este vídeo vinllo a Hilmar de Mis recetas favoritas, e como se reflectía moi ben como amaso pois pareceume interesante telo a man). Ademais, cando lle dou os golpes, adoito darlle algunha doblez a modo do amasado Bertinet (digamos que é un amasado propio). Como non resisto os 20 minutos seguidos amasando, fágoo nunhas tres veces. Ao principio, entre que se amalgaman os ingredientes e conseguimos que non se pegue a masa e xa temos a nosa masa formada poden ser uns 10 minutos, chegado a ese punto boleo (fago unha bóla coa masa) e déixoa repousar durante uns 5 minutos, volvo a amasar outros cinco minutos, volvo repetir a operación (boleo-repouso 5 minutos-amaso 5 minutos). Para rematar volvo a bolear e introducir a masa nun recipiente lixeiramente enfariñado.


Neste  vídeo fan outro tipo de pan, púxeno para que se vexa como amaso. En este vídeo hacen otro tipo de pan, lo pongo porque ilustra muy bien mi forma de amasar


Aquí temos o vídeo do amasado Bertinet, algúns dos golpes que lle dou son do mesmo xeito. Aquí tenemos el vídeo del amasado Bertinet, agunos de los golpes que le doy son de la misma manera.


- Tapamos a masa con filme e gardamos nun lugar sen correntes (por exemplo, no forno apagado), deixamos que leve durante 2-3 horas (depende da temperatura ambiental), estará cando dobre o seu volume, ou ata un pouco máis. (tamén podemos deixar a masa toda a noite na neveira, para logo formar a trenza pola mañá)
- Sacamos a masa do recipiente e a desgasificamos amasando un pouco. No meu caso divido a masa en dúas, senón sería un bolo enorme.
- Cada metade divídese en tres e fanse tres tiras facéndoas rodar coas mans contra a superficie de traballo, que se entrenzan, unimos os extremos e imos facendo a trenza, cando chegamos ao final dobrámolo lixeiramente cara abaixo para que quede máis bonito. Tamén pode ser en redondo, en rosca ( a unha bóla de masa introducímoslle a man no centro e ímola deslizando polas mans, de modo que nos quede un O grande, o buraco debe ser moi grande, xa irá encollendo).
- Unha vez que lle demos forma pómolo nunha fonte, cuberta con papel sulfurizado (sempre o poño na bandexa de forno). Como fago dous, o segundo, póñoo nunha fonte ampla, tamén cuberta co papel de forno, depués de fornear o primeiro, paso con coidado o segundo á fonte de forno.
- Deixamos que o pan levede, debe duplicar o seu volume, unhas dúas horas cuberto cun plástico, de forma que non toque a masa. Xa podemos fornear en forno prequecido a 180º, no momento de introducilo no forno baixo a 170º, na parte central do forno unha media hora, aos 20 minutos cúbroo con papel de prata para que non se toste en exceso na superficie. Os tempos son orientativos dado que cada forno funciona dunha forma diferente (isto é o que me funciona a min).
- Mentres se quenta o forno, pintámolo con ovo batido e engadímoslle azucre remollado por encima. O azucre podemos mollalo con anís, con auga, con zume de laranxa... Neste tipo de trenza o máis común é remollalo cunhas pingas de anís. En ocasións remólloo con zume de laranxa e se quero que teña máis sabor raio unha laranxa e coas xemas dos dedos mesturo o azucre coa raiadura e engado o zume de laranxa. Para remollar o azucre só son necesarias unhas pingas, debe quedar húmido.
- A min gústame facer o pan á primeira hora da mañá, polo cal, unha vez que está levedado, métoo na neveira ata a mañá seguinte. Pola mañá, sácoo, quento o forno ao mínimo, unha vez que alcanzou a temperatura mínima apágoo e meto os pans. Despois duns 15 minutos xa perdeu o frío da neveira e está a temperatura ambiente. Tamén podemos deixalo a temperatura ambiente, polo menos, unha hora. Cando alcanza a temperatura ambiente xa podemos, preparalo e fornealo.
- A miña distribución do tempo é a siguinte. Empezar a amasar ás 6-7 da tarde, ás 9-10 formo os pans e sobre as 11-12, métoos na neveira, quedan na neveira toda a noite. Ao darlle temperatura no forno, consigo que, pola mañá ,en menos dunha hora xa estará listo, depende da présa que teñamos.




En castellano
Elaboración
- Si tenemos manteca de vaca la derretimos. Como no la conseguí clarifiqué mantequilla, con el siguiente procedimiento: ponemos la mantequilla (siempre más que la cantidad que necesitamos, para los 125 gr que necesitamos en esta receta, pondremos unos 200 gr) a fuego lento (al mínimo) hasta que esté completamente derretida, no removemos. Cuando esté completamente derretida vamos retirando la espuma que se va formando en la superficie, cuando se termine lo dejamos reposar y vemos como en el fondo queda una sustancia blanca, es el suero. Podemos ir retirando la mantequilla (todo lo amarillo) para otro recipiente tratando de no coger la parte blanca y desechar lo que queda en el fondo. Yo lo que hice fue colarla  en un colador de malla fina y encima una gasa (va quedando en la gasa la parte blanca). Si no queremos hacer esto llega con derretir en el micro la mantequilla. Debemos dejar que enfríe.
- En un recipiente amplio batimos los huevos, incorporamos el azúcar, batimos, el zumo, el anís, las ralladuras y la mantequilla derretida.
- Calentamos la leche en el micro, 20 segundos a  700 w. (debe estar tibia, no demasiado caliente, no más de la temperatura corporal, el mejor termómetro es nuestra piel)
- En otro recipiente tamizamos 800 gr de harina (yo usé harimsa, si usamos la de panadería, recomendaría empezar por menos), el resto de la harina la reservamos para ir secando la masa a medida que nos hace falta. Mezclamos la levadura con la harina. Yo siempre lo hago en un recipiente amplio, hay quien prefiere hacerlo directamente en la encimera o superficie en la que se va a trabajar.
- Hacemos un hueco en el centro de la harina e incorporamos la mezcla de los huevos que tenemos en el otro recipiente. Incoporamos también la leche. Si usamos levadura prensada desharíamos, previamente, la levadura en la leche).
- Con una cuchara de palo vamos mezclando todos los ingredientes. Cuando se vayan mezclando incorporamos la sal y seguimos mezclando hasta que no  nos sea fácil seguir. En este momento lo hacemos con la mano. Yo incorporo una cucharada de harina, intento mezclar con una mano y con la otra voy girando el recipiente. Podemos incorporar otra cucharada de harina si vemos que está muy blando y que se nos pega en exceso a la mano (es bueno saber que en este momento si se va a pegar bastante a la mano).
- Cuando está todo integrado y ya tiene aspecto de masa, podemos pasar a una superficie. Esparcimos un poco de harina en la superficie de trabajo y amasamos. No debemos preocuparnos si al principio se pega a las manos, podemos incorporar otro poco de harina, pero siempre poco de cada vez. Si seguimos amasando vemos como va cogiendo cuerpo y cada vez se pega menos (tenemos que tener en cuenta que la cantidad de líquido puede variar ligeramente, dado que los huevos no son siempre del mismo tamaño, por eso es mejor ir probando porque un día quedará bien con 850 gr de harina y otro con 900, por esta razón es mejor ir incorporando la harina, para ir secando la masa, poco a poco).
- El amasado es  largo, sobre unos 20 minutos. Voy a poner un vídeo que ilustra bastante bien como amaso yo (esta foma de amasar es la que siempre le vi a mi madre, doblando la masa y dándole golpes) (este vídeo se lo vi a Hilmar de Mis recetas favoritas y como se reflejaba muy bien como amaso pues me pareció interesante tenerlo a mano). Además, cuando le doy los golpes, suelo darle alguna doblez a modo del amasado Bertinet (digamos que es un amasado propio). Como no resisto los 20 minutos seguidos amasando, lo hago en unas tres veces. Al principio, entre que se amalgaman los ingredintes y conseguimos que no se pegue la masa y ya tenemos nuestra masa formada pueden ser unos 10 minutos, llegado a ese punto boleo (hago una bola con la masa) y la dejo reposar durante unos 5 minutos, vuelvo a amasar otros cinco minutos, vuelvo a repetir la operación (boleo-reposo 5 minutos-amaso 5 minutos). Por último vuelvo a bolear e introducir la masa en un recipiente ligeramente enharinado.
- Tapamos la masa con film y guardamos en un lugar sin corrientes (por ejemplo, en el horno apagado), dejamos que leve durante 2-3 horas (depende de la temperatura ambiental), estará cuando haya doblado su volumen, o incluso un poco más.
- Sacamos la masa del recipiente y la desgasificamos amasando un poco. En mi caso divido la masa en dos, sinó sería una bollo enorme.
- Cada mitad se divide en tres y se hacen tres tiras haciéndolas rodar con las manos contra la superficie de trabajo, que se entrenzan,unimos los extremos y vamos haciendo la trenza, cuando llegamos al final lo doblamos ligeramente hacia abajo para que quede más bonito. También puede ser en redondo, en rosca ( a una bola de masa le introducimos la mano en el centro y la vamos deslizando por las manos, de modo que nos quede una O grande, el agujero debe ser muy grande, ya irá encogiendo).
- Una vez que le hemos dado forma lo ponemos en una fuente, cubierta con papel sulfurizado (siempre lo pongo en la bandeja de horno). Como hago dos, el segundo, lo pongo en una fuente amplia también ccubierta con el papel de horno, depués de hornear el primero, paso con cuidado el segundo a la fuente de horno.



- Dejamos que el pan leve, debe duplicar su volumen, unas dos horas cubierto con un plástico, de forma que no toque la masa. Ya podemos hornear en horno precalentado a 180º, en el momento de introducirlo en el horno bajo a 170º, en la parte central del horno una media hora, a los 20 minutos lo cubro con papel de plata para que no se tueste en exceso en la superficie. Los tiempos son orientativos dado que cada horno funciona de una forma diferente (esto es lo que me funciona a mi).
- Mientras se calienta el horno, lo pintamos con huevo batido y le añadimos azúcar remojado por encima. El azúcar podemos mojarlo con anís, con agua, con zumo de naranja... En esta tipo de trenza lo más común es remojarlo con unas gotas de anís. En ocasiones lo remojo con zumo de naranja y si quiero que tenga más sabor le rallo una naraja y con las yemas de los dedos mezclo el azúcar con la ralladura y añaso el zumo de naranja. Para remojar el azúcar solo son necesarias unas gotas, debe quedar húmedo.
- A mi me gusta hacer el pan a primera hora de la mañana, por lo cual, una vez que está leudado, lo meto en la nevera hasta la mañana siguiente. Por la mañana, lo saco, caliento el horno al mínimo, un a vez que alcanzó la temperatura mínima lo apago y meto los panes. Despues de unos 15 minutos ya perdió el frío de la nevera y está a temperatura ambiente. También podemos dejarlo a temperatura ambiente, por lo menos, una hora. Cuando alcanza la temperatura ambiente ya podemos, prepararlo y hornearlo.
- Mi distribución del tiempo es el siguiete. Empezar a amasar a las 6-7 de la tarde, a las 9-10 formo los panes y sobre las 11-12, los meto en la nevera, quedan en la nevera toda la noche. Al darle temperatura en el horno, consigo que, por la mañana en menos de una hora ya estará listo, depende de la prisa que tengamos.









46 comentarios:

  1. Que boísima pinta ten a rosca!!!!!! Copiareiche a receta para intentalo.

    Biquiños guapa.
    Lau.

    ResponderEliminar
  2. Ohhhhh pero que miga tiene!!!!!!!!!!!!!! Es fantástica!!!!!!!!!!!!! Se que siempre te digo lo mismo, pero es que tienes unas manos para las masas fantásticas.
    Besitos guapa

    ResponderEliminar
  3. Cómo apetece coller un bocado!
    Na miña zona, ferrolterra, tamén hai bola de ovo pero é redonda e no centro leva un oco cun pouco ou un moito de manteiga, boísima.
    Encántame.

    ResponderEliminar
  4. Te aseguro que viendo esa primera foto me apetecía meter la cabeza por la pantalla. Qué color y qué miga...
    Impresionante

    ResponderEliminar
  5. a mi me gusta muchisimo este tipo de masas..

    ResponderEliminar
  6. MMMMMMMMMM! Así, gritando, te lo digo! Por favor, justo ahora estaba pensando en ir a desayunar (mira qué horas) y me encuentro esta receta, que llevaba unos días esperando... serás mala pécora! Qué pinta tiene, es uno de mis dulces favoritos. La miga te quedó espectacular, como siempre!
    Qué bien me venía ahora una "bolita! de esas, así arrancada con la mano...mmmm! Me conformaré con lo que encuentre por la nevera, aunque seguro que es mucho menos apetitoso!

    Un saludo, artista!

    Natalia

    ResponderEliminar
  7. Lo preparé una vez pero me quedó muy duro... seguiré estas indicaciones escrupulosamente para que me quede igual!!! un besiño

    ResponderEliminar
  8. Hola, que bien te ha quedado la trenza,yo tenia una receta que era distinta y la verdad no salian bien , asi que me llevo la tuya poruqe te han quedado de lujo.

    biquiños.

    ResponderEliminar
  9. Qué bonita la trenza y la miga se ve para chuparse los dedos, yo eso de amasar a mano como que no desde que compré la panificadora antes de ella el que amasaba siempre era mi marido a él si le gusta estar con las manos en la masa tanto tiempo, un beso.

    ResponderEliminar
  10. Increible lo rica q se ve! esponjosa y dulce...me encanta!

    Un abrazo,

    ResponderEliminar
  11. Que delicioso!! Creo que engordo solo de verlo!! Se ve muy tierno. Enhorabuena y gracias por todas las explicaciones!!. Bicos.

    ResponderEliminar
  12. Se ve muy rico este pan! Eres como yo que mezclo recetas hasta lograr lo que unos busca. Me llevo la receta tuya por que este pan te quedo de lujo!

    Un saludo

    ResponderEliminar
  13. Gústanme as masas como esta, que traballandoas moito teñen un resultado espectacular!
    Quedouche fantástica!
    Moitos bicos

    ResponderEliminar
  14. hija de mi vida... pero que bien y que bonitas te quedan las cosas !!!!

    ResponderEliminar
  15. Como todas tus recetas, tiene una pinta espectacular, qué hambre entra sólo con verla. A esta hora de la merienda, me la comería sin pensarlo. Gracias por las instrucciones de amasado, las tendré en cuenta. Un besito.

    ResponderEliminar
  16. Te ha quedado una trenza preciosa y la molla se ve impresionante! me encanta!

    besos

    ResponderEliminar
  17. ¡Muy, muy apetecible y con una pinta excelente! Besos.

    ResponderEliminar
  18. Es cuestión de respetar los tiempos de levados, pero merece la pena porque te ha quedado de lujo, me puedo imaginar su sabor.
    Besos.

    ResponderEliminar
  19. Me encantan esas trenzas ¡¡¡que cosa tan rica
    Hoy encontre tu blog¡¡¡
    Besos

    ResponderEliminar
  20. Ummm,menuda pinta que tiene este pan, se ve muy esponjoso, seguro que también está muy rico. Me pillo la receta par favoritos.
    UN besín.

    ResponderEliminar
  21. Qué rica te ha quedado, María Xosé, esa miga se ve súper esponjosa.

    Yo la hago muy parecida, qué rica es.

    un bico

    ResponderEliminar
  22. Unha maravilla!!! E moi ben explicado, encantaríame facela, pero esperarei as vacacións que sempre dispoño de máis tempo. Vendo as fotos faiselle a un a boca auga. Un biquiño

    ResponderEliminar
  23. Que ricaaaa!! menuda pinta, se ve super espojosa. Ya me imagino el sabor. Con tu permiso copio la receta para provarla ya que a mi suegra le encanta la rosca. Yo hice un roscón el fín de semana pasado y también me salio muy rico aunque no tan esponjoso. Muchas gracias por compartir una receta tan estupenda. Biquiños

    ResponderEliminar
  24. Pero qué riquísimo este pan de ovo!!! Ten que estar para empezar e non parar.
    Unha aperta

    ResponderEliminar
  25. Ojalá tuviera un cacho para el desayuno de mañana así me costaría menos madrugar. Seguro que está buenísimo.

    ResponderEliminar
  26. Como sabes que me gustan as masas. Estes bolos son ricos ricos, bravo!

    ResponderEliminar
  27. Ollando o teu blogue vese que eres moi traballadora,felicitacios.

    ResponderEliminar
  28. Guaaaaaaaaauuuuuuuuuuu que pinta po diooooooos hace dias que me aperecia la foto en el blog pero no veia la entrada ,no me extraña seguro que los de bloguer tenian el pan secuestrao jis..jis.
    Te ha quedado de lujoooooooooo ,muxas gracias por compartir la receta y los videos con las tecnicas de amasado.
    Bicos mil pesiosa.

    ResponderEliminar
  29. a mi es que estos panes/bollos me encanta para desayunar, me vuelven loca ;)

    Salu2, Paula
    http://conlaszarpasenlamasa.cultura-libre.net
    http://galletilandia.blogspot.com

    ResponderEliminar
  30. como tuveches o detalle de felicitarme o cumple, entrei no teu blog e busquei o cachiño doce que me apetecía para a celebración: está no forno a tarta volcada de piña, xa che contarei que tal me sale! bicos

    ResponderEliminar
  31. Me parece un maravilloso pan como todo lo que aquí veo elaborado.La felicito por su extraordinarios trabajos y su magnificas fotografias. Será un placer para mi seguirla.
    Me siento feliz de haberla conocido.
    Un beso.

    ResponderEliminar
  32. Menuda entradaza, pues yo me lo apunto, porque es diferente al roscón que preparé en Reyes,,y tiene una pintaza como diría mi madre, de los de Rosita, que es una confitería de Cabral, super hipermega tradicional y casera,,,un bicazo miña nena, non me esquezo ....

    ResponderEliminar
  33. Me chifla en pan de huevo. Antes, todos los domingos me comia uno. ¡Delicioso!
    Besitos.
    ;-D

    ResponderEliminar
  34. nunca lo he probado, y es muy tentador, con esos primeros planos... me encantan estos tipos de panes, aunque laboriosos, seguro que merece la pena!

    ResponderEliminar
  35. Mª Jose, que pan mas rico, este tipo me encanta, me llevo la receta.
    besos

    Luisa

    ResponderEliminar
  36. Buenísimo!!! Tiene una pinta estupenda, así que la copio y la guardo.
    Besos y te sigo!

    ResponderEliminar
  37. Una maravilla, espectacular. Un beso

    ResponderEliminar
  38. Es fantástico este pan que nos has traido, una pasada amiga, me lo llevo de inmediato, besotes.

    ResponderEliminar
  39. Lo que me gusta hacer estos panes ..o trenzas como se llamen .son estupendos para una sobremesa o para el desayuno ..que preciosidad como te ha salido ..ummm que fotos .bsss MARIMI

    ResponderEliminar
  40. Me animé a hacer, y medí perfectamente cada uno de los ingredientes y cuando eche la masa en la mesa para amasar, le eche un par de cucharadas de harina porque estaba muy humeda. Empezé a amasar y a golpearla y volvió a pedirme más harina, se volvia a pegar a la mesa y así varias veces hasta que pensé que si seguiria saldría un ladrillo. Que pude haber echo mal?

    ResponderEliminar
  41. María Xosé, esta trenza me vuelve loca, y este año no la hice con lo que os gusta y ahora me has puesto los dientes larguísimos....creo que la haré aunque ya haya pasado la hora.....

    ResponderEliminar
  42. Entrei no teu blog por casualidade. Dixenlle ao meu fillo que me fora a google, que xa non recordaba como se fan as orellas, e dou contigo. As orellas saironme igual que as que se facian na miña casa de toda a vida, e dende aquela sempre veño aqui. Bueno, todo hai que decilo, porque tamén me gusta ler o teu galego e as recetas o ben explicadiñas que están.

    Saúde e saúdos e unha aperta, tamén

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moitas grazas, María. Un placer.
      Recoméndoche o pan de ovo de festa e a trenza de pascua. Son posteriores a este e están mellorados. De feito agora mesmo teño a fermentar o pan de ovo de festa, que é un auténtico delirio.
      Un saúdo

      Eliminar

Cóntame que che parece

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...