martes, 17 de agosto de 2010

TORTA VOLCADA DE PIÑA

De vez en cando hai algunha celebración e faise unha torta, como estamos no verán facemos tortas frescas e lixeiras, esta cumple bastante ben eses requisitos, ademais de ser deliciosa.
Esta torta é outra de esas decepcións, desde que miro as receitas por internet. Esto non sei como se pode interpretar porque a decepción non é coa torta, que está deliciosa. Xa fai uns anos que miña nai empezou a facer esta torta, chamoulle a atención ó vela nunha revista, parecíanos moi orixinal, incluso, creo que nos sentíaos nós moi orixinais facéndoa. Pero resulta que ó meterme en internet descubro que é archicoñecida e moi popular. Vale, xa non somos tan orixinais. De todos xeitos esta que poño aquí é a receita da revista.
Fíxena tamén en moitas ocasións con mazá e está tamén moi rica.


En castellano
De vez en cuando hay alguna celebración y se hace una tarta, como estamos en verano hacemos tartas frescas y ligeras, esta cumple bastante bien esos requisitos, además de ser deliciosa.
Esta tarta es otra de esas decepciones desde que miro las recetas por internet. Esto no sé como se puede interpretar porque la decepción no es con la tarta, que está deliciosa. Ya hace unos años que mi madre empezó a hacer esta tarta, le llamó la atención al verla en una revista, nos parecía muy original, incluso, creo que nos los sentía nosotras muy originales haciéndola. Pero resulta que al meterme en internet descubro que es archicoñecida y muy popular. Vale, ya no somos tan originales. De todos maneras esta que pongo aquí es la receta de la revista.
La hice también en muchas ocasiones con manzana y está también muy rica.


Ingredientes
2 ovos
130 g de fariña
150 g de azucre  + 180 para o caramelo
Unha culleradiña de esencia de vainilla ou azucre vainilla
110 g de manteiga
120 ml de leite
1 cullerada de fermento royal
Unhas pingas de zume de limón
1 bote de piña ao natural, de 500 g (ou piña fresca)


En castellano
Ingredientes
2 huevos
130 g de harina
150 g de azúcar + 180 para el caramelo
Una cucharadita de esencia de vainilla o azúcar vainilla
110 g de mantequilla
120 ml de leche
1 cucharada de levadura royal
Unas gotas de zumo de limón
1 bote de piña al natural, de 500 g (o piña fresca)


Realización
- Sacamos a piña e secámola con papel absorbente para que teña o menor líquido posible.
- Facemos o caramelo. Pomos un cazo ao lume con 180 g de azucre e tres culleradas de auga. Cando vexamos que se vai pondo louro cubrimos con el o fondo do molde que imos utilizar (neste caso era de 28 cm, quedou bastante baixiña, á min gústame así, pero a quen lle guste ter en cada bocado máis biscoito debe usar un molde máis pequeno). Intentando que cubra tamén parte das paredes.
- Cando o caramelo estea sólido, non ten porque estar totalmente frío, cubrimos o fondo coa piña. A forma de dispor a piña é persoal, pero se cortamos as rodaxas pola metade usaremos máis piña e cubriremos todo o fondo con elas (tal como se ve nas fotos)


- Mentres se vai facendo o caramelo podemos ir preparando a masa. Batemos a manteiga (que debe estar branda) co azucre ata conseguir unha crema.
- Incorporar os ovos de un en un, ata que estea integrado o primeiro non incorporamos o segundo, así ata acabar. A crema parece cortarse, é así. Engadimos a esencia de vainilla ou o azúcre vainilla.
- Cando xa estea integrados todos os ovos engadimos a metade da fariña, tamizada, co royal. Incorporamos.
- A continuación, o leite e unhas gotiñas de zume de limón, que se integran ao conxunto. E para rematar o resto da fariña.
- Pomos a masa por encima da piña e metemos no forno prequentado a 180º, unha media hora. Isto no meu forno, cada forno ten o seu manexo.


En castellano
Realización
- Sacamos la piña y la secamos con papel absorbente para que tenga el menor líquido posible.
- Hacemos el caramelo. Ponemos un cazo al fuego con 180 g de azúcar y tres cucharadas de agua. Cuando veamos que se va poniendo rubio cubrimos con él el fondo del molde que vamos a utilizar (en este caso era de 28 cm, quedó bastante bajita, a mi me gusta así, pero a quien le guste tener en cada bocado más bizcocho debe usar un molde más pequeño). Intentando que cubra también parte de las paredes.
- Cuando el caramelo esté sólido, no tiene porque estar totalmente frío, cubrimos el fondo con la piña. La forma de disponer la piña es personal, pero si cortamos las rodajas por la mitad usaremos más piña y cubriremos todo el fondo con ellas (tal como se ve en las fotos)
- Mientras se va haciendo el caramelo podemos ir preparando la masa. Batimos la mantequilla (que debe estar blanda) con el azúcar hasta conseguir una crema. Incorporamos también la esencia de vainilla o el azúcar vainilla.
- Incorporar los huevos de uno en uno, hasta que esté integrado el primero no incorporamos el segundo, así hasta acabar. La crema parece cortarse, es así.
- Cuando ya esté integrados todos los huevos añadimos la mitad de la harina, tamizada, con el royal. Incorporamos.
- A continuación, la leche y unas gotitas de zumo de limón, que se integran al conjunto. Y por último el resto de la harina.
- Ponemos la masa por encima de la piña y metemos en el horno precalentado a 180º, una media hora. Esto en mi horno, cada horno tiene su manejo.



48 comentarios:

  1. Pero chiquilla, ¿no te da pena comerte esa obra de arte?

    Te quedó preciosa.

    Un besazo.

    ResponderEliminar
  2. Huyyy que buenaaaa, me la llevoooooo, un saludo.
    JUAN

    ResponderEliminar
  3. Por el aspecto que tiene, se ve muy jugosa y los colores me gustán mucho. Y como siempre haces unas fotos preciosas, el corte me encanta y dan ganas de coger un trocito desde aquí para saborearla.

    Te ha quedado genial. Saludos

    ResponderEliminar
  4. Yo nunca la he probado, pero recuerdo una parecida de un recetario de una batería de cocina de mi madre que llevaba también guindas en el centro de cada rodaja, me llamaba la atención cuando yo era pequeña, y de eso ya han pasado muchos años. Pero mi madre nunca la hizo ya que aunque es muy buena cocinera para la repostería es nula total, a lo sumo el clásico bizcocho.
    Esta tarta la tengo que hacer que se ve bien rica, un día de estos te la copio.
    Un besote

    ResponderEliminar
  5. Ellerinize sağlık. Çok leziz ve güzel görünüyor.

    Saygılar.

    ResponderEliminar
  6. Esta tarta me enseñó mi suegra a hacerla hace unos dos años un día que vino de visita a casa.
    Hasta ese entonces yo no la conocía. La hice muchas veces incluso cambiando la piña por otras frutas enlatadas y quedaba de lujo.
    Eso sí, nunca me quedo tan bonita como a ti.
    Qué buena que está! Me han entrado ganas.
    Muchos besitos.

    ResponderEliminar
  7. oooh! que buena pinta, me encanta la piña

    seguro que es deliciosa :)

    saludos

    ResponderEliminar
  8. Ya estás de nuevo por aquí. qué bien!. y encima con ese pedazo de tatin de piña. qué rica debe de estar con ese puntito ácido.
    Besos.

    ResponderEliminar
  9. Esta tarta me ha dejado con la boca abierta...Que pinta por Dios!!
    Acabo de descubrir tu blog y me encanta...qué manos tienes...!!!
    Ya tienes una seguidora más...

    Besitos!!

    ResponderEliminar
  10. Es una de las tartas que más me gustan y de las primeras que aprendí a hacer.
    Te ha quedao genial,qué ganas de un trocito!

    Un besito

    ResponderEliminar
  11. hOLA VE VISTO TU BLOG ES GENIAL,ESA TARTA DE PIÑA QUE RICA,BESOS

    ResponderEliminar
  12. Pues será archiconocida, pero seguro q con el cariño con q tu la has hecho, poc@s lo hacen....y esa ultima foto está para terminar de comer el pedazo, eh...

    Un abrazo,

    ResponderEliminar
  13. Nena!!!! cómo me alegras! resulta que esta tarta es igualita a una que suele hacer la hija de unos amigos en cumpleaños, y reuniones... ella nunca acude, pero pone la tarta.
    La cosa es que a mí la tarta me encanta, y siempre les digo "haced el favor de pedirle la receta a la niña" porque me imagino más o menos como puede hacerse, pero leches, quiero la receta! Y nada no hay manera, siempre es "para la semana que viene" jajajaja, ya sabes...

    Y ahora al verla aquí, es que es igualita, mismo aspecto, mismo corte, tiene que ser la misma. La voy a preparar bien prontito, cuando la vean se van a mear de la risa.
    Te ha quedado sensacional, vaya colorcito, y qué brillito tiene, mmmm.

    Besos.

    ResponderEliminar
  14. Ya lo conocía aunque nunca lo preparé eso sí te digo que la tuya es la más bonita y jugosa que vi nunca, quizás como dices tú por poner tanta piña, tengo que probarla. Besos.

    ResponderEliminar
  15. Caray.... cando lin "tarta volcada de piña" pensei "xa está .... unha receta que non me gusta, a primeira de MªJosé...." pero non.... lonxe deso eina probar en canto poida...

    Explicome: a miña tia fai unha torta de piña follas de xelatina que non me gusta nada.... pon piña no fondo con caramelo, coma ti, pero por riba ponlle unha mousse que non me chama nadiña... así que crin que sería esta a tarta famosa... pero non ten nada que ver, así que anotada queda para cando poida.

    Biquiños mil rula.

    Lau.

    ResponderEliminar
  16. Orixinal e por riba... está xenial!!!
    E con esas pingas de limón
    que acentúa o seu sabor,
    tanto de mazá ou de piña
    ¡E unha tarta que maravilla!!!
    Biquiños María José e ata a volta.

    ResponderEliminar
  17. Ummmmmmmmmmmmmmmm te ha quedado espectacular y aunque sea archiconocida yo no la conocia, viendo la receta me recuerda a una que he exo de manzana en una olla hace poco.
    Asin que como soy de las primes me llevo un caxin pues seguro esta de muete lenta.
    El pan en pirex divinisimoooooooooooo divinisimoooooooo ,tengo que probarlo me gusta la version que has exo con las pasas y nueces ummmmmm.
    He descubierto una masa que sirve pa to y facilisimaaaaa de hacer a la vuelta de las vacas os pondre todo lo que he exo con ella ,seguro que te encantara.
    Bicos mil potita miaaaaaaaaa.

    ResponderEliminar
  18. Tocaya te ha quedado estupenda, de piña es riquisima y muy jugosita, parecida la hacia yo en la cazuela y quedan muy buenas.
    besosss guaapaaaa

    ResponderEliminar
  19. Deliciosa tarta,me encantan las tartas con fruta y esa tiene una pinta buenísima.
    Un besito.

    ResponderEliminar
  20. Hola cariñazo, yo la he comido de pera y está riquísima, fijate, de piña no así que pienso probarla, este tipo de tartas dulzonas me gustan. Vaya fotografias nena, me quedo pegá. bsotes

    ResponderEliminar
  21. que maravilla!! es cierto que es archiconocida, pero mira.. yo no la he hecho aun!! se ve divina!

    besitos

    ResponderEliminar
  22. Está de ensueño!! ahora mismo copio la receta.
    Si, es conocida, pero nunca vi una tan bonita como la tuya.
    Yo nunca hice, pero ahora al verla, ya la quiero!
    que buena está!!
    besos
    Gaby

    ResponderEliminar
  23. Muy buena esta tarta,puedo asegurarlo yo hago una muy parecida.Me gusta tu blog.Bikiños

    ResponderEliminar
  24. A mi me parece un verdadero manjar, que bien te quedó!!
    Besitos

    ResponderEliminar
  25. Las fotos son estupendas. Yo he visto a lo largo de mi vida muchas tortas invertidas, como la llamamos aquí. Pero como esta maravilla, ninguna. Está perfecta, se la come uno con los ojos! Felicitaciones!!!
    Te mando un beso.

    ResponderEliminar
  26. Es una delicia de torta!! Te quedó bella. En Venezuela es muy común esta torta, las rodajas de piña enteras y en los centros una guinda o cereza en almíbar, queda muy bonita también.
    Con qué gusto me comiera un trozo!!!
    Divina!!!
    un abrazo,

    ResponderEliminar
  27. Caramba, dende que non veño por aqui cambiaches o aspecto do blog, gustame moito este novo diseño, diría que ten moita luz.

    A torta é xenial, quedouche estupenda. Miña nai tamén a prepara de piña, mazá ou melocotón e a verdade non sei de onde sacou a receita.

    Bicos

    ResponderEliminar
  28. Niñaaaa ¿que más te a que no sea una tarta original?, aunque, he de decir que para mi lo es por la buena pinta que tiene, además aunque haya más versiones por Internet, cada un@ le damos un toque distinto y ya no sabe igual, jejeje
    Es una tarta fabulosa
    Biquiños

    ResponderEliminar
  29. Aunque no sea original si que te ha quedado con muy buen aspecto y está muy buena.
    También te ha quedado muy bien el pan en pirex, tanto el blanco como el de pasas y nueces, para untar sus rebanadas con la mermelada de frambuesas, todo muy rico.
    Besos.

    ResponderEliminar
  30. Esto ten que estar moi moi bo, da ganas de darlle un bocado. E as fotos... xeniales, que bonitas. Eu nunca a fixen, miña sogra fai unha parecida e sáelle moi rica. Biquiños

    ResponderEliminar
  31. Hola hola MARYJOSE las vacaciones estuvieron muy bien y ya de vuelta veo la tartita de piña.
    Se me caen los ojos con tus postres.
    Un besiño.

    ResponderEliminar
  32. Uhmmmmmmmmmmm, pero qué rica y que buena pinta.

    Y no, muller, no te decepciones, jajajjajaja, si todo está inventado, o casi.

    Yo no la he hecho nunca, pero que sepas que a nada que llegue el otoño, la hago cualquier día y sin ningún motivo, luego ya habrá quien quiera ayudar a comerla.

    biquiños

    ResponderEliminar
  33. Pues aunque no sea muy original, tiene que estar riquísima!!!! Un besito, guapa!

    ResponderEliminar
  34. hola!

    Pues sí que tiene muy buena pinta! Yo no la conocía, así que para mi seguís siendo muy originales!

    Seguro que está muy buena, como dices, desde luego la mezcla parece espectacular!

    un saludo!
    natalia

    ResponderEliminar
  35. Pero bueno y esto tan rico qué es??? Y si sigo esta receta me queda así de espectacular??? Seguro??? Pues ya que me pongo porque está impresionante!!! Me he quedado con la boca abierta hijaQ

    bsitos guapa

    ResponderEliminar
  36. qué buena pinta!!!! se ve un colorcito uuuuuuuuuuuuhhhmmmmm se me hace la boca agua nena... un diez!!!
    besotes

    ResponderEliminar
  37. me parece que os la comeríais de una asentada como decimos aqui en mi tierra ....

    se ve deliciosa ..

    besazos

    ResponderEliminar
  38. Hola ya te hago una corta visita, mañana tengo mas tiempo y pasare otra vez. Esta estupenda tarta se parece mucho a la tarta tatin pero hecho con piña verdad? Hasta mañana y un beso.

    ResponderEliminar
  39. ¡¡menuda tarta!! pues tú la tendrás muy vista en internet, pero yo no la había visto demasiado, y con tan buen aspecto..¡menos todavía!! te queda divina... me la apunto, porque esta la hago seguro.
    besitos

    ResponderEliminar
  40. Ola!

    Fai xa varios meses que sigo o teu blog e estou empezando a facer diversas receitas que publicas. Encántanme!!!!!

    Onte mesmo me decidín a preparar esta exquisita tarta. De sabor quedou espectacular... pero de presentación... pufff, un desastre!!

    O caso é que durante o forneado as piñas que colocara na base do molde subíronse cara arriba, de modo que cando desmoldei quedaban no fondo da tarta e non no parte de riba... Non sei se me explico. Vamos, que na parte de riba só está o caramelo... ? Algún truco para evitar que isto pase? Forneei a 180 graos por arriba e por abaixo. ¿Tiña que facelo doutra maneira?

    A ver se me podes axudar, porque seguro que con este postre triunfaba seguro coas visitas!!

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  41. Ola Chus!!!!
    encantada de coñecerte e non sabes a alegría que me da que alguén faga algo que eu publico.
    NOn me podo crer o que me contas, mira que fixen veces esta torta e incluso con mazá e nunca me pasou tal cousa. A receita é o pe da letra dunha revista. Miña nai tamén a fixo moitas veces e tampouco lle pasou
    NOn sei que dicirche, nin podo explicarme o por qué, o único que probes outra vez. A piña debe estar ben seca. E que non sei a que pode responder. Normalmente pasa iso cando a masa é moi líquida, pero neste a caso a masa é bastante compacta. Non sei se infúe o tamaño do molde, pero penso que non.
    O do forno fixéchelo coma min, o meu so ten a opción de calor arriba e abaixo, así que non o podo facer doutro xeito, Ponlle un chico máis de fariña ou un pouco menos de leite, praba con 100 ml de leite. NOn sei que dicirche, de verdade.
    O meu molde era de cristal, pero tamén o teño feito en moldes metálicos, de feito miña nai faina nun de acero inoxidable.
    Nin idea misterios reposteiros.
    Espero haberche axudado e xa me contas se probas outra vez.BIcos

    ResponderEliminar
  42. Ola guapa!!

    Pois resulta que repetín outra vez a tarta, desta vez cambiando de molde. A primeira fíxena nun molde de silicona, así que desta vez optei por un de cristal tipo Pyrex. E saiume xenial!!! O resto de pasos fíxenos como da primeira vez, así que empezo a pensar que o problema foi o molde.

    Xa me saquei a espiniña de enriba... jaja É que está tan rica que me daba moita rabia que a presentación me saíra tan mal.

    Moitas gracias polos teus consellos. E noraboa polo blog. Non hai día que non entre!

    Bicos e abrazos dende Laracha

    ResponderEliminar
  43. Pois está ben sabelo, prohibido molde de silicona para esta torta. Xa me extrañaba porque mira que sae ben, é moi agradecida e sempre queda bonita e moi sabrosa. E se fora unha torta que fixera unha soa vez pois non me extrañaría tanto, pero miña nai, que foi a primeira que a fixo, fíxoa moitas veces e despois eu tamén, creo que é das tortas que máis teño repetido.
    Pois nada, molde de silicona non. Que misterios ten isto da repostería e seguro que se buscamos a de ter algún trasfondo científico por detrás, jeje.
    Moitas grazas polos teus comentarios e encantadísima de que me visites, xente coma ti son as que lle dan vida a blogues sinxelos coma o meu, grazas de verdade.
    BIcos

    ResponderEliminar
  44. Tentei facer a torta pero foi un desastre. Despois dunha hora no forno non callou, non sei se a masa sería demasiado espesa e por iso non se comportou como unha masa "normal".
    Menos mal que tiña un plan B para o aniversario do meu home, e que a lambona na casa son eu...

    ResponderEliminar
  45. Ola Paula.
    Non te imaxinas o disgusto que me das ó contarme isto. NOn entendo o que che puido pasar. Eu fíxena moitas veces e sempre con éxito.
    A masa é bastante espesiña, os ingredintes son eses e queda fenomenal. Tes que volver a probar. Eu fágoa nun molde de cristal e miña nai nun de aluminio. Sempre co forno prequentado. Pero iso de que non callara non lle encontro sentido porque unha masa con eses ingredientes ten que callar, á forza. A piña debe estar ben seca.
    Quedarei moi contenta se me contas que probaches outra vez e che quedou ben. A receita está sacada ó pé da letra dunha revista e fai máis de dez anos que a facemos na casa, incluso con mazá e sae deliciosa.
    Síntocho ben.
    Saudos

    ResponderEliminar
  46. Esta de vicio, da mucho desengaño, ver la tarta en muchos blogs. A mi, me ha pasado, y no lo he publicado por rabia.Un beso

    ResponderEliminar

Cóntame que che parece

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...