miércoles, 24 de marzo de 2010

REHIDRATACIÓN E RESUCITAMENTO DA MASA NAI (Paqui)

Fixen unha reportaxe da evolución da hidratación e resucitamento da masa nai. Pode que sexa un pouco larga e pesada, deberíaa ir facendo por entregas, pero agora xa está.
Xa resucitou, é posible. Agora só queda esperar a ver se pode facer pan. Teño as miñas dúbidas, ata que o vexa non o creo. Vou ser capaz de facer pan?
Mércores 17-3-10
20:54
Mesturei as escamas (a masa deshidratada), non todas, uns 30 grs (Lola mandou 50 grs) con 150 ml de leite enteira. Deixando que se fora hidratando. Remexín de vez en cando cunha culler de pao, pero tardou moito en desfacerse, de feito engadín algún chorro de leite máis, aínda que había líquido suficiente. O que me pasa é que teño medo que todo o que faga sexa malo para o seu resucitamento, por iso remexo con coidado, con culler de pao... Despois de hora e media disolveuse e engadín 2 culleradas sopeiras de iogur bifidus (medio iogur, máis ou menos) e 8 culleradas de fariña de forza. A fariña funa engadindo pouco a pouco para ir vendo a textura, o final non sei se engadín suficiente. Cando rematei todo o proceso eran as 22:50. Deixeino no mesmo recipiente no que fixen todo o proceso (de cristal) e tapeino. Quedou durmindo no armario do quentador.
Lola envioume unhas indicacións, pero creo que mas estou pasando polo forro. Recomendoume: mesma cantidade de leite que de bífidus e dobre de fariña. Creo que non é o que fixen eu. Tamén me estou guiando por Curra de la Cocina es imaginación, por julycar e por unha páxina que me enviou Curra e entre todo estou facendo un cacao que non sei en que dará isto.


Hidratadas só co leite

Xa coa mestura de iogur e fariña

Xoves 18-3-10
8:00
Mirei como evolucionaba e non notei cambios. Decido envolvela nunha manta, facéndolle coma un niño con ela e deixo unha ranura entre a tapa e o recipiente, é dicir, non o tapo ben, queda algo aberto por un lado.
18:00
Presenta como algo de líquido na superficie de cor amarronada, pero parece presentar algo de burbullas e se se lle acerca a orella óese burbullear, xa hai actividade!!
22:00
Non podo máis, a pouca paciencia faime volver a mirar. Oh!!! Sorpresa!!! Hai burbullas máis grandes que eu mesma vexo como se forman e como explotan e tamén as podo oír sen necesidade de arrimar a orella, se a arrimo, máis.
Decido alimentala de novo, ó meu xeito, que non sei se é correcto. Medio iogur bífidus, 100 grs de fariña de forza e 100 ml de leite. Remexo ben todo o conxunto cunha culler de pao. Lista para descansar, coa mantiña, no armario do quentador e coa tapa sen enganchar de todo. Segue no mesmo recipiente, non a cambiei.





Xa se poden apreciar as burbullas

Venres 19-3-10
8:45

Esto marcha!!!!! Cando a destapo, nin sequera a saquei do niño da manta xa vin que de durmir pola noite, nada, estivo esperta e traballou toda a noite, estaba chea de burbullas. Sácoa de entre as mantas e vexo que medrara bastante en só 11 horas. Mi madriña onde vai ir a parar isto. Paréceme que o proceso de resucitación está totalmente rematado. Quiteille a manta porque se ve que medra de máis, pensei que seguiría medrando, pero cando a mirei ás 12:00, encollera, que disgusto!!! Volvín a arroupala coa manta.
22:00
Nin encollera nin medrara, estaba preocupada, que fixen mal? Volvín a alimentala con 2 culleradas de iogur, 2 de leite e 2 de fariña de forza. E púxena no recipiente limpo, pensei que ó mellor non lle gustaba que a casa non estivera limpa.




Medrou considerablemente


Sábado 20-3-10
10:00
Está activa e con burbullas,medrou, pero oh! Sorpresa!! Da a impresión de que medrara máis e logo encollera, hai unha marca máis arriba da masa e vese ben porque ó estar o recipiente limpo pódese apreciar con claridade. Mándolle un correo a Lola contándolle o ocorrido, moi preocupada, por suposto, que lle pasa á miña Paqui? Que medra e encolle. Lola tranquilízame pois parece ser que é normal, ten un período de crecida importante cando se alimenta e logo dormita. O meu gozo nun pozo porque tiña pensado facer pan e se ve que é mellor no proceso de crecemento tras a alimentación.
Pregúntolle a Lola se podo alimentala a facer o pan pola tarde e dime que si. Lola ten que estar de min hasta as narices, eu aviseina, e o que avisa non é traidor, xa lle dixen que a ía molestar moito, se sabía onde se metía. Pero como é un ceo, respóndeme sempre con moita amabilidade ás miñas dúbidas.
11:45
Aliméntoa: medio iogur bifidus, 2 culleradas de leite e dúas de fariña de forza.
Ó final decido non facer o pan porque a pesares de que medrou, non a vexo moi activa, non está morta, pero medra pouco e ten menos burbullas que o 1º día. Algo debo estar facendo mal e creo que é que lle boto pouca fariña.

Parece que medrou e encolleu
Luns 22.3.10
9:00
Desde o sábado non volvín a mirar moito para ela. Cando a collo ten unha pequena costra reseca e desprende un olor máis forte que outras veces. Decido alimentala: medio iogur bifidus, 3 culleradas de leite e 5 culleradas de fariña.
17:45
Medrou moitísimo, máis que calquera día e está moi activa. Definitivamente é a fariña, está visto que o que engorda é a fariña.

Reflexións dunha ignorante: estiven lendo diversas versións de masas nai pola rede, hai de todo. En todas elas son moi precisas co da alimentación. Tras a miña experiencia e a experiencia das miñas compañeiras da irmandade da masa nai san Francisco, creada por Lola, vexo que é un pouco indiferente o da alimentación, as que levo visto: a de Lola, a de Curra e a de Julycar, cada unha a alimentou ó seu xeito e todas teñen vida. Pode que o sabor do pan non sexa o mesmo á hora de facelo coas diferentes versións, pero está visto que as masas nai non son esixentes, ou iso me parece a min, xa digo que son unha ignorante na materia. Canto máis leo máis ignorante me sinto porque non vexo que isto da masa nai sexa unha ciencia exacta. Iso si, se queremos que estea ben activa require máis fariña.



18 comentarios:

  1. Bueno, ainda tes paciencia eh ruliña!!. Mamaiña eu non sei si teria tanta. Sin dúbida a reportaxe que nos deixas e de sobresainte, encantoume ver como iba cambiando a túa "criatura", é fascinante.
    Farás pan nena, e un pan riquisimo que me dará coraxe non poder probar.

    Biquiños :)

    ResponderEliminar
  2. Pareceume fascinante o teu relato. Non tiña nin idea do que era a masa nai. Sonche unha principianta, jajaja!

    ResponderEliminar
  3. Sen palabras, que simpatica eres, encantoume o reportaxe e se fixo moi ameno de leer, segue a deleitarnos con estas cousas, besos.

    ResponderEliminar
  4. Tienes razón, no son nada exigentes, porque como bien dices, cada una lo estamos haciendo diferente y ahí están todas, vivitas y burbujeando. Estupendo seguimiento Besitos

    ResponderEliminar
  5. En dos palabras: im.presionante!
    Eso de tener vida en la cocina se hace raro, no?Yo creo que tendría pesadillas: el ataque de la masa viviente!
    Me ha encantado el diario de la masa viviente!
    besitos

    ResponderEliminar
  6. María Jose, lo conseguiste¡¡¡¡. Me he sentido identificado totalmente con lo que cuentas... cuanto mas leía sobre el tema, menos sabía. Está claro al final que no son tan delicadas estas masitas. Están deseando que les demos un poquito de atención y qué contentas se ponen.
    Ahora el reto está en las elaboraciones. Madre que cacao tengo, en las cantidades, si levará, no levará.
    De momento ya sabes, yo la he dejdo hibernar en el frigorífico hasta que me encuentre con ganas.
    Un abrazo y feliz día

    ResponderEliminar
  7. Maeeeeeeeee mia wapa , peazo reportaxe nos has exo ,me ha encantado leer como has resucitado a tu paquita jis..jis.
    Desde luego que cada vez que os leo ,me siento una ingnorante e incapaz de hacer algo decente con esas preciosas escamitas.
    Seguro que haces unos panes divinisimosss y estan de muete.
    Me ha encantado este diario de la masa viviente , eres una artistaza y no veas lo que me enganxas con tus entradas ,a la noxe cuando venga de trabaja la volvere a leer a ver si aprendo y se me dan bien las masas madre de una ve.
    Bicos mil wapa.

    ResponderEliminar
  8. Ummm que rico!!!
    Yo quiero, yo quiero jajá
    besines

    ResponderEliminar
  9. Qué chulada de reportaje, un minuto a minuto estupendo, para que nos hagamos a la idea, me ha encantado!!

    Un beso.

    ResponderEliminar
  10. Que ledicia saber da nosa paqui, me encantou a reportaxe hay que ver canto traballo da isto da masa nai e cantas cousas estou aprendendo.

    Bicos

    ResponderEliminar
  11. menuda paciencia que estais teniendo las madrinas de la hija de lola,jajajajaj.....un reportaje estupendo....hoy te tuve que traducir,,me cachis......

    ResponderEliminar
  12. La entrada se hace muy corta y súper interesante! Podría tranquilamente ver una foto de minuto a minuto! Me encanta, estoy deseando ver lo qeu Paqui dá de si!

    Un saludo!

    Natalia

    ResponderEliminar
  13. Ohhh por fin! Qué preciosa masiña guapa!
    Non son pra nada exixentes, como dixen cando pusen a miña entrada no blog da masa nai, eu fago o refresco como me peta, e está perfecta e moi rica ;)
    Quero pan pan pannnnnn, ponnos mostras
    Bicos!

    ResponderEliminar
  14. A medida que iba leyendo me decia....echale mas harina!!! pero vi el buen final ;-) y...para nada hasta las narices! esta hermandad me llena mas de lo que os imaginais...estoy encantada y aprendo mucho de todo esto , porque ya te dije una vez que iba haciendo las cosas por ensayo-error..asi que...sabes? a mi marido le envie el mismo sobre con las masa madre desecada porque le tambien queria hacerlo y le he dado todos vuestros enlaces..son estupendos. un millon de gracias por intentarlo y ahora....a por el pan! lo importante son los pliegues, se necesitan muchos para sacar todas esas burbujas tan preciosas...te felicito, un post estupendo. besitosss

    ResponderEliminar
  15. Bueno, has demostrado que Job a tu lado era un aficionado!! Qué paciencia!!! Yo no podría ni de coña.
    Eso sí, el que la sigue, la consigue y vas a conseguir unos panes con Denominación de Origen Caldebarcos.
    un biquiño

    ResponderEliminar
  16. a ver si esta semana santa hidrato yo a Francisquita, me tomo nota de tus consejos ;)

    Salu2, Paula
    http://conlaszarpasenlamasa.cultura-libre.net

    ResponderEliminar
  17. A mi me pasa igual, la impaciencia me mata. Pero, esperaste y ahora sólo queda ver el resultado. A ver qué pan nos preparas!!!!!

    Besos,

    ResponderEliminar
  18. Esto es una cosa muy interesante y original para mi, es la primera vez que lo veo, un saludo.
    JUAN

    ResponderEliminar

Cóntame que che parece

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...