sábado, 26 de septiembre de 2009

O ROSCO

Non sabía que nome poñerlle, realmente o que quería facer era un rosco. Aquí, na miña zona a este doce chámaselle así, non sei moi ben por qué, dado que é unha trenza, para ser rosco tería que ser redondo, ó redondo chámaselle rosca. A realidade é que se ti lle dis a calquera que comiches rosco todo o mundo pensa nisto. Tamén lle chamamos pan de ovo. O caso é que quixen experimentar.
En agosto fixen un rosco, pero coa masa da larpeira. Na que amasas e amasas ata que che corre a suor pola fronte. Pero a miña intención é que quede máis esponxoso. Polo que tentei facer un híbrido entre a masa de rosco e a de brioche, seguindo ademais certos consello de i-recetas. Cambiei a forma dos levedados porque quería atopar unha fórmula na que puidese facelo de un día para outro, pero que fose fresco do día, ó ler a receita creo que se entenderá o que quero dicir. O resultado non foi o esperado, non me serve este experimento.
Ingredientes
4 ovos + 1 para pintar por encima
800 grs de fariña de forza (máis ou menos)
50 grs de levadura de panadería
200 cc de leite
150 grs de manteiga
100 grs de azucre + unha culleradariña para a levadura
2 culleradiñas de azucre vainilla
Media culleradiña de esencia de limón (opcional)
Unha culleradiña de esencia de anís
Unha culleradiña de aroma de azahar
1 culleradiña de sal

Realización
-Sacar a manteiga da neveira, troceala e deixala a temperatura ambiente mentres se vai facendo o resto
- Amornar o leite e desfacer nel a levadura coa axuda dunha culleradiña de azucre. Deixar fermentar arredor de 20-30 minutos tapado con film, ata que triplique o volume.
- Tamizar a fariña e agregarlle o azucre, o sal, os ovos batidos, as esencias e a mestura de levadura, xa fermenteda. Mesturar todo ata conseguir una masa homoxénea que non se pegue ás mans nin ao conco. Empecei mesturando coa culler de pao e rematei coas mans. Se non chega a fariña inicial engadiráselle máis (eu usei os 800 grs, inicialmente foron 600 e logo engadín 200 máis) . Finalmente engadimos a manteiga a temperatura ambiente e integrámola ben. Custa un pouco, pero hai que ter paciencia, acaba integrándose. Este proceso fíxeno coas mans. O final queda unha masa brandiña, parece coma pegañenta, pero non o é, despégase perfectamente da superficie de traballo e das mans.
- Envolvémola masa en película de cociña (film). Envolvémola ben para que non se saia ó fermentar e introducímola na neveira durante 8-10 horas. Podería ser toda a noite. A miña intención ó facer esta receita é elaborar hoxe a masa e os levedados e mañá cocela para que estea recén feita. Eu acabei de facela sobre as dúas e dez de medio día e estivo na neveira ata as 10 da noite.
- Sacala de neveira, retirar o film e darlle forma. Neste caso divido en tres partes, que teñan o mesmo peso aproximadamente e fago unhas tiras longas. Con elas realizo a trenza. Xa a podemos realizar encima da propia bandexa de forno, cuberta de papel de fornear, onde a imos cocer porque logo é difícil collela.
- Déixase fermentar durante unhas cantas horas, ata que se vexa que dobrou o volume, chégalle con dúas ou tres horas. No meu caso levedou toda a noite, metido dentro do forno apagado. Cando o vin levei un susto, case non cabía na bandexa, perdera a forma de trenza e estaba todo desparramado. Mireino cando me deitei sobre a 1 da mañá e estaba perfecto para cocer. Estiven tentada, pero resistinme a ver que pasaba e canto era capaz de medrar. Recordo que cando miña nai conta como facía miña avoa os roscos, di que os deixaba levedar toda a noite, probablemente non tiveran tanta levadura. Terei que seguir experimentando e probar con menos levadura.
- Píntase con ovo batido, pónselle un pouco azucre remollado en auga e métese no forno prequentado a 160º, na parte central, se vemos que se doura moito por encima, cubrímolo con papel de prata. Despois de 5o-55 minutos está listo. O do calor do forno é moi relativo. Eu prefiro poñelo a 160º e esperar máis tempo a que estea cocido, que poñelo a 180º e que se toste por fóra. O que fixen en agosto púxeno a 180º e duróuseme ben por fóra e por dentro non quería estar moi cocido. O truco para comprobar que está cocido é baterlle suavemente coas puntas dos dedos e que soe oco.


BOLIÑOS
Como todo isto forma parte dun experimento, retirei da masa unha pequena cantidade e formei unha boliña que deixei fermentar nun recipiente tapado con film, dentro do forno apagado, durante 2 horas. Fixen uns boliños alongados, como pans de leite e volvinos a deixar fermentar encima da bandexa de forno, cuberta con papel de fornear, dentro do forno apagado durante 2 horas. Píntanse con ovo batido. Logo métense no forno quente a 160º durante 20 minutos.



Isto fíxeno para poder apreciar as diferenzas, coa mesma masa, de distinto proceso de levedado.
Este último proceso era o que facía habitualmente. Sempre me deu bo resultado, pero cando o facía, ou era o día antes e ó día seguinte non está tan bo, ou era no mesmo día pola mañá, para o cal, tiña que madrugar un montón e andar a cen para chegar a tempo ó lugar onde quedara a comer, sempre chegaba tarde. O que pretendía con este experimento é que cando vou a comer a algún sitio e levo este doce, poder levalo recén feito sen ter que levantarme moi cedo e logo chegar a última e co bolo fervendo e ás veces non ben cocido. Non atopei a solución.
NOTAS: Os boliños, co levedado tradicional, quedaron perfectos. No rosco teño que probar doutra maneira, deixalo na neveira toda a noite e logo o segundo levedado facelo pola mañá, dúas ou tres horas ou senón facelo como nesta ocasión, pero cocelo ese mesmo día pola noite.
De todos xeitos, con mala presenza e todo, de sabor estaba bo e esponxadiño tamén. A receita cos mesmos ingredientes heina repetir.


18 comentarios:

  1. Ola, unhas das receitas que me gustan a min...jejeje...masas...agora mesmo teño unha a levedar;-)É a receita da Rosca de Reis? a min tampouco me quedou ben cando a fixen:-(

    Sobre o que contas do levado, eu amaso a última hora da tarde e deixo toda a noite na "cama" como se di por aquí, pola mañá doulle a forma, se non fai calor, no forno, para que apure un pouco o levado.
    Biquiños.

    ResponderEliminar
  2. Non é exactamente a masa do roscón de Reis, ten máis manteiga e queda máis branda. Aínda hei seguir esperimentando, non creo que a cousa quede aqui. Non me quedou mal, só que estaba demasiado levado e de sabor tupendo. Se a cocese onte a noite quedaría perfecto.
    Bicos guapa

    ResponderEliminar
  3. HOLA MUY BUENO EL ROSCO TIENE MUY BUEN VER Y SE VE MUY ESPONJOSO TIENE QUE ESTAR RICO, JOSÉ LUIS

    ResponderEliminar
  4. Que envexa!!!!, nunca me atrevin a facer un rosco, nin roscón, nin trenza... si cando me anime me chega a sair como este dou botes!!!
    un bico

    ResponderEliminar
  5. Unmmmmmmmm se ve deliciosoooooooo , me comia un caxooooo ya mismooooo.
    Uma receta y presentacion de 10 points ,los panecillos te han quedao divinos tambien.
    Wapa no tendras la receta de la tarta larpeira de Arzua , la he probado hoy y esta de muerteeeee.
    Sabes cual te digo ? no tiene crema por encima esta bañada con algun almibar y azucarrrrr ummmmmmm.
    Bicos mil y feli domingi wapa.

    ResponderEliminar
  6. Nena non sei cal é esa larpeira. A que eu fago é a de pasteleira, pero por encima tamén leva ese almíbar. Téñoa publicada.
    Bicos e grazas polos teus comentarios.

    ResponderEliminar
  7. Marba, anímate que isto é coma un vicio, unha vez que entras na "masoterapia",non podes parar.
    José Luís gracias por tu comentario, un cachito virtual pa ti.
    Saudiños

    ResponderEliminar
  8. Hola!
    Me gusta todo lo que veo,y además te digo que me viene de perlas el que escribas en gallego porque así lo aprendo,que "entender,entendo pero non o falo moi ben"
    Un bico grande!

    ResponderEliminar
  9. Eu de masas non entendo nada, de feito me dan bastante respeto e de momento non me atrevín con elas, pero o aspecto do teu rosco é fabuloso, vese realmente tenro e esponxoso.
    Bicos

    ResponderEliminar
  10. Vaia rosco e rosquiños ¡Qué textura che quedou, María Jose!!! Non vai haber café que se resista ó acompañamiento de semexante delicia, xa o estou imaxinando... mmmm!!! Cómo me gusta este roscón. (Aquí lle chamamos roscón ao rosco e trenza de roscón á que dis ti... todo ven do mismo...) Un biquiño moi grande.

    ResponderEliminar
  11. .. xa sabes que éste tipo de doces encantame!!! gústame facelos e tamén comelos... estou intentando imaxinar o bó que ten que estar....

    anímote a que sigas practicando é un verdadeiro pracer pos sentidos disfrutar dos teus "experimentos"

    un biquño

    ResponderEliminar
  12. Qué tierno tiene que estar este rosco! delicioso! Un besito y feliz semana.

    ResponderEliminar
  13. Claudia encantada de verche por aquí. Eu teño máis sorte ca ti,son galego falante de toda a vida e fáloo en tódalas circunstancias, pero defándome perfectamente en castelán, non teño problema nin para falalo nin par escribilo.
    Rakelilla,non sei que dicirche, non sei se animarche a que te inicies ou non,porque se o fas despois é un non parar. Eu tamén lle tiña moito respeto, pero non é para tanto.
    Marisa a min tamén me encantan estas masas, precisamente mollado no café,prívame.
    Angie, pues si que estaba rico, si.
    Bicos de rosco para todas

    ResponderEliminar
  14. Nytta grazas polas túas amables palabras. seguirei experimentando. A min tamén me gustan moito estas masa, tanto facelas como comelas.
    Bicos

    ResponderEliminar
  15. Wapa ya he visto tu larpeira de crema pastelera y tambien esta divina ,te preguntaba por la de arzua por si la conocias pues esta muxo mas rica que la de crema es mas bien tipo brioche muy esponjadita y aupada que pena no haberle exo la foto.
    Pero indagare hasta dar con la receta esa no queda sin que la hornee y me la coma jis..jis.
    Bicos mil wapa.

    ResponderEliminar
  16. Nena apoiote na túa pescuda. Cando a consigas eu serei a 1ª en copiala.
    Bicos

    ResponderEliminar
  17. Caldebarcos que blog mas original tienes, e visto poco pero bueno seguire visitando con tu permiso lo que e visto muy bueno
    un saludo

    ResponderEliminar
  18. Hola... vengo a hacerte una visita ya que no te conocía , me gusta tu blog, pero las masas levadas son mi perdición... me encantan , cono esta tuya...

    ResponderEliminar

Cóntame que che parece

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...