O ROSCO

Non sabía que nome poñerlle, realmente o que quería facer era un rosco. Aquí, na miña zona a este doce chámaselle así, non sei moi ben por qué, dado que é unha trenza, para ser rosco tería que ser redondo, ó redondo chámaselle rosca. A realidade é que se ti lle dis a calquera que comiches rosco todo o mundo pensa nisto. Tamén lle chamamos pan de ovo. O caso é que quixen experimentar.
En agosto fixen un rosco, pero coa masa da larpeira. Na que amasas e amasas ata que che corre a suor pola fronte. Pero a miña intención é que quede máis esponxoso. Polo que tentei facer un híbrido entre a masa de rosco e a de brioche, seguindo ademais certos consello de i-recetas. Cambiei a forma dos levedados porque quería atopar unha fórmula na que puidese facelo de un día para outro, pero que fose fresco do día, ó ler a receita creo que se entenderá o que quero dicir. O resultado non foi o esperado, non me serve este experimento.

Ingredientes
4 ovos + 1 para pintar por encima
800 grs de fariña de forza (máis ou menos)
50 grs de levadura de panadería
200 cc de leite
150 grs de manteiga
100 grs de azucre + unha culleradariña para a levadura
2 culleradiñas de azucre vainilla
Media culleradiña de esencia de limón (opcional)
Unha culleradiña de esencia de anís
Unha culleradiña de aroma de azahar
1 culleradiña de sal

Realización
-Sacar a manteiga da neveira, troceala e deixala a temperatura ambiente mentres se vai facendo o resto
- Amornar o leite e desfacer nel a levadura coa axuda dunha culleradiña de azucre. Deixar fermentar arredor de 20-30 minutos tapado con film, ata que triplique o volume.
- Tamizar a fariña e agregarlle o azucre, o sal, os ovos batidos, as esencias e a mestura de levadura, xa fermenteda. Mesturar todo ata conseguir una masa homoxénea que non se pegue ás mans nin ao conco. Empecei mesturando coa culler de pao e rematei coas mans. Se non chega a fariña inicial engadiráselle máis (eu usei os 800 grs, inicialmente foron 600 e logo engadín 200 máis) . Finalmente engadimos a manteiga a temperatura ambiente e integrámola ben. Custa un pouco, pero hai que ter paciencia, acaba integrándose. Este proceso fíxeno coas mans. O final queda unha masa brandiña, parece coma pegañenta, pero non o é, despégase perfectamente da superficie de traballo e das mans.
- Envolvémola masa en película de cociña (film). Envolvémola ben para que non se saia ó fermentar e introducímola na neveira durante 8-10 horas. Podería ser toda a noite. A miña intención ó facer esta receita é elaborar hoxe a masa e os levedados e mañá cocela para que estea recén feita. Eu acabei de facela sobre as dúas e dez de medio día e estivo na neveira ata as 10 da noite.
- Sacala de neveira, retirar o film e darlle forma. Neste caso divido en tres partes, que teñan o mesmo peso aproximadamente e fago unhas tiras longas. Con elas realizo a trenza. Xa a podemos realizar encima da propia bandexa de forno, cuberta de papel de fornear, onde a imos cocer porque logo é difícil collela.
- Déixase fermentar durante unhas cantas horas, ata que se vexa que dobrou o volume, chégalle con dúas ou tres horas. No meu caso levedou toda a noite, metido dentro do forno apagado. Cando o vin levei un susto, case non cabía na bandexa, perdera a forma de trenza e estaba todo desparramado. Mireino cando me deitei sobre a 1 da mañá e estaba perfecto para cocer. Estiven tentada, pero resistinme a ver que pasaba e canto era capaz de medrar. Recordo que cando miña nai conta como facía miña avoa os roscos, di que os deixaba levedar toda a noite, probablemente non tiveran tanta levadura. Terei que seguir experimentando e probar con menos levadura.
- Píntase con ovo batido, pónselle un pouco azucre remollado en auga e métese no forno prequentado a 160º, na parte central, se vemos que se doura moito por encima, cubrímolo con papel de prata. Despois de 5o-55 minutos está listo. O do calor do forno é moi relativo. Eu prefiro poñelo a 160º e esperar máis tempo a que estea cocido, que poñelo a 180º e que se toste por fóra. O que fixen en agosto púxeno a 180º e duróuseme ben por fóra e por dentro non quería estar moi cocido. O truco para comprobar que está cocido é baterlle suavemente coas puntas dos dedos e que soe oco.

BOLIÑOS

Como todo isto forma parte dun experimento, retirei da masa unha pequena cantidade e formei unha boliña que deixei fermentar nun recipiente tapado con film, dentro do forno apagado, durante 2 horas. Fixen uns boliños alongados, como pans de leite e volvinos a deixar fermentar encima da bandexa de forno, cuberta con papel de fornear, dentro do forno apagado durante 2 horas. Píntanse con ovo batido. Logo métense no forno quente a 160º durante 20 minutos.



Isto fíxeno para poder apreciar as diferenzas, coa mesma masa, de distinto proceso de levedado.
Este último proceso era o que facía habitualmente. Sempre me deu bo resultado, pero cando o facía, ou era o día antes e ó día seguinte non está tan bo, ou era no mesmo día pola mañá, para o cal, tiña que madrugar un montón e andar a cen para chegar a tempo ó lugar onde quedara a comer, sempre chegaba tarde. O que pretendía con este experimento é que cando vou a comer a algún sitio e levo este doce, poder levalo recén feito sen ter que levantarme moi cedo e logo chegar a última e co bolo fervendo e ás veces non ben cocido. Non atopei a solución.

NOTAS: Os boliños, co levedado tradicional, quedaron perfectos. No rosco teño que probar doutra maneira, deixalo na neveira toda a noite e logo o segundo levedado facelo pola mañá, dúas ou tres horas ou senón facelo como nesta ocasión, pero cocelo ese mesmo día pola noite.

De todos xeitos, con mala presenza e todo, de sabor estaba bo e esponxadiño tamén. A receita cos mesmos ingredientes heina repetir.