TRENZA

Non me canso de dicir que esta masa sae extraordinaria, sae todo moi esponxado e con un sabor moi moi rico. Xa fixen unha trenza, á cal denominei rosco, unhas cuantas entradas atrás, pero non quedei satisfeita con resultado. Todo fora porque tentei experimentar cos levados. Con ésta fíxeno polo método tradicional e saiu deliciosa, de non poder parar de comer, vamos.

É a mesma masa que empreguei no brioche recheo de crema pasteleira. Polo que se pode dicir que é unha trenza de masa brioche.

Ingredientes
2 ovos + 1 para pintar por encima
400 grs de fariña de forza (máis ou menos)
25 grs de levadura de panadería
100 cc de leite
75 grs de manteiga
50 grs de azucre + unha culleradariña para a levadura
1 sobre de azucre vainilla ou unha cullerada de esencia de vainilla
Media culleradiña de esencia de limón (opcional)
Unha culleradiña de aroma de azahar
1 culleradiña de esencia de anís
1 culleradiña de sal

Elaboración
-Sacar a manteiga da neveira, troceala e deixala a temperatura ambiente mentres se vai facendo o resto
- Amornar o leite e desfacer nel a levadura coa axuda dunha culleradiña de azucre. Deixar fermentar arredor de 20-30 minutos tapado con film, ata que triplique o volume.
- Tamizar a fariña e agregarlle o azucre, o sal, os ovos batidos, as esencias e a mestura de levadura, xa fermentada. Mesturar todo ata conseguir una masa homoxénea que non se pegue ás mans nin ao conco. Empecei mesturando coa culler de pao e rematei coas mans. Se non chega a fariña inicial engadiráselle máis. Finalmente engadimos a manteiga a temperatura ambiente e integrámola ben. Custa un pouco, pero hai que ter paciencia, acaba integrándose (cando digo paciencia é paciencia, porque toda a manteiga se desparrama e a masa desfaise, parece que nunca vas conseguir xuntar aquilo, poden dar intencións de tirar todo ó lixo, pero non, hai que continuar porque ó final xúntase todo, prometido). Este proceso fíxeno coas mans. O final queda unha masa brandiña, parece coma pegañenta, pero non o é, despégase perfectamente da superficie de traballo e das mans.
- Envolvémola masa en película de cociña (film). Envolvémola ben para que non se saia ó fermentar e introducímola na neveira, no meu caso toda a noite (debe estar ben cuberta co film porque senón sairase. O film poñémolo frouxo para que poida medrar). Tamén se podería deixar fermentar a temperatura ambiente, no forno apagado, por exemplo, ata que dobre o volume, unhas dúas ou tres horas.
- Sacala de neveira, retirar o film e darlle forma. Sepáranse tres porcións de masa de igual peso e procédese a facer tres rulos con ela. Ese tres rulos entrénzanse.

- Deixámola fermentear nun sitio sen correntes durante dúas horas (dentro do forno apagado, por exemplo). Xa na bandexa do forno cuberta con papel de fornear.

- Metémola no forno prequentado a 180º. Estivo os 10 primeiros minutos a 180º e logo baixei a temperatura a 160º outros 20 minutos máis (como se pode comprobar eses 10 minutos a 180º xa fixeron que se me queimara un pouco polo fondo e que collera xa o color dourado porque a partir de aí púxenlle un papel de aluminio por encima para que non se tostara máis e subino unha ranura máis no forno. No, si este forno meu para tostonear non ten competidor).

Cando o sacamos do forno bañámolo co almíbar
Ingredientes para o almíbar
É o mesmo que o da larpeira. Facémolo mentres a trenza está no forno.
Medio vaso de líquido (anís e auga)
3 culleradas de azucre
Tamén podemos poñer menos auga e máis azucre, así quédanos un almíbar máis espeso
Preparación
Ponse a ferver tódolos ingredientes uns cinco minutos.
Cando se saca o brioche do forno pintámolo co almibar.
Tamén o podemos decorar con améndoa picada (eu ademais tosteina un pouco nunha tixola)

NOTA: A decoración está copiada de Nytta, do blogue “Dulce algodón”, espero que non lle pareza mal, pero é que ten tan bo gusto para a decoración dos doces e para a presentación das fotografías que non me puiden resistir a copiala. Ela tamén fixo unha trenza parecida (bueno a dela é máis bonita)