CREMA DE LARANXA

(Ou como non se debe facer)
Isto é unha crónica de como non se debe facer unha crema de laranxa. Ou o que é o mesmo, unha crónica dun fracaso absoluto. Pero necesito publicalo porque teño pensado volver a facela e non quero que me pase o mesmo.
A crema viña a conto dunha sobremesa que quero facer para o día de Nadal e así xa me quedaba feita. A ver se aproveito algo.

Ingredientes
250 grs de azucre glass
4 ovos (pena deles)
200 ml de zume de laranxa
A raiadura dunha ou dúas laranxas
120 grs de manteiga.

Preparación
Para a preparación andivenme documentando, pero xa fai tempo, entón recordei que nun blogue que á súa vez se remite a outro daba unha preparación moi sinxela. Claro!!! Como eu de vaga para arriba o que se queira pois alá que me vou. Ámbalas dúas fixérona na Termomix, fantástico aparello, pero á vez din como facelo de forma manual: Poñer tódolos ingredientes nun cazo, a remexer e listo, sempre a lume baixo sen que ferva. Sinxelo, moi sinxelo. Púxenme mans á obra, pero eu non fixen algo ben. Nunca me ferveu, pero debín poñer demasiado calor ó principio porque parte do ovo callouse e tiña certas partículas en suspensión un tanto desagradables. Remexín canto puiden, a lume baixo, eso si, no catro ou tres e medio, e pouco a pouco foi adquirindo textura de crema, pero coas susoditas partículas. Esto teño que salvalo como sexa!!!!! (máis que nada polos ovos). Decidín coalo. A crema resultante era máis fina e máis agradable, pero pareceume que non era moi consistente, que era bastante líquida para o que eu a quería (sempre tendo en conta que ó enfriar espesa).
A seguinte decisión foi desfacer unha cullerada, das de sobremesa, de maizena nun poco zume de laranxa (un dedo). Volvín a crema ó lume e agregueille o zume coa maizena diluída. Remexín enérxicamente. Nunca chegou a ferver, pero si fixo algunha burbulla. Creo que outro erro dentro do remendo que quería facer. Quedou como algo cortada e algunha partícula aínda ten (moi pequena, pero tena)
Metina en dous tarros e ben sabe, pero non ten ese aspecto que teñen algunhas por aí, cremoso e liso. Penso que a pesares de todo se pode aproveitar.
Para a próxima tentarei non ser tan cómoda e facer doutra maneira, en primeiro lugar creo que o mellor xeito é a baño María e logo convénceme máis a proposta de Pepinho de i-recetas e a de Penny de el rincón de la mariposa, que son practicamente iguais. Os ovos ten que estar batidos antes de introducilos á mestura, ademais estes ovos da casa son máis densos que os de granxa e non se desfán facilmente se non se baten antes.