BOLAS ALEMANAS DE NADAL

Pedir disculpas
Sempre estou pedindo perdón, é a miña natureza, non o podo evitar, a culpa está sempre presente en todos os meus actos, teño a culpa de todo, síntome culpable, todo pasa pola miña culpa. Penso que todo o que fago e digno de pedir perdón, que afecta e molesta a alguén. Non vivo para min, vivo para que ós demais non lles falte nada, para que poidan estar ben, pero nunca penso se eu podo estar ben. Sempre me parece que molesto, que son unha pesada, nunca pido favores e se os pido, porque non me queda máis remedio que depender de alguén, por algo que eu soa non podo ou non estou capacitada, sinto un gran peso no meu interior que non sei como quitar, que non sei como pagar, que podo facer eu para pagalo e se non o pago síntome moi mal. Teño que pagalo no momento, non me vale esperar a que o outro necesite algo de min. Ademais o que fago eu non é digno de pagar, o que fago eu non vale nada.
Como di unha amiga miña, neste mundo ten que haber xente para todo e a cada un lle toca o que lle toca.
Pois, este perdón ven a conto de estar ausente estes días. Débese a que o meu ordenador necesitou ser ingresado. Outro favor máis, este porque eu non o podo solucionar, por analfabetismo informático. Pedinlle a un compañeiro se se podía facer algo e estao intentando, pero creo que chegou ó fin dos seus días e que non hai nada que facer. Agora teño un ordenador prestado, outro favor máis, que non sei como vou pagar, nin con que. Debido ó percance do ordenador estiven ausente e nin publiquei, que iso é o de menos, nin comentei como é debido nos blogues amigos.

Dar grazas
Tamén quero dar as GRAZAS a Julycar, a Nytta, a Pami, a Luisa, ós da Cociña Poética , a Marisa e a Nenalinda por pensar en min para facerme partícipe do décimo de lotería que circula por estes magníficos blogues. Só o feito de que pensaran en min xa é unha lotería e das gordas, a min xa me tocou a lotería coñecéndoas a elas e outras máis que circulan neste marabilloso mundo blogueril cociñeiro. Desde logo nunca pensei que a través da rede se puidera coñecer a xente tan fantástica e de que se respirara un ambiente tan agradable, humano e incluso fogareño e familiar. A elas tamén lles quero pedir perdón por non continuar a cadea. Síntome mal por non seguila e tamén me sentiría mal se a seguira. Por non seguila, pois porque non quero que ninguén pense que lle desprezo o ofrecemento, todo o contrario, estou moi agradecida e emocionada por esa mostra de amizade blogueril. E se o sigo tamén me sinto mal porque non participo noutras cadeas de premios e seguir ésta polo feito de ter un premio final non me parece ético pola miña parte. Ademais, creo que lles fago un favor a todos non seguíndoo, porque se eu participo, non toca fixo. Así aínda hai algunha posibilidade.

Unha vez soltado este rollo absurdo, paso coa receita. Esta receita atopeina no blogue “cocinando con amor”. Pareceume perfecta, entre outras cousas porque non leva ovos. Os ovos, para min, son coma un tesouro. Meus pais teñen unha ducia de galiñas por ese valor que lle damos ós ovos. Para nós os ovos non son ovos se non son nosos, se non os collemos nós do galiñeiro e sabemos o que comen as galiñas. Normalmente, todos os doces levan ovos e ultimamente poñen pouco, polo que non quero gastar demasiados.
A gran cantidade de doces que se publican agora mesmo ulen a Nadal. Son tantas, e gustaríame facelas todas, aínda que non vai ser posible, o corpo non poderá resistir tal atracón de calorías. Polo tanto haberá que ir seleccionando. De todos xeitos, téñolle medo ás vacacións de Nadal porque terei demasiado tempo libre para andar fedellando entre cacharros e fariñas.
Cooking love, no seu blogue di que son un doce típico de Nadal en Alemaña e paréceme unha idea estupenda probar receitas doutros países. Canta cultura gratronómica adquirimos nestes blogues.
Teño que dicir que aínda que sexa unha receita de Nadal, creo que vai formar parte do fondo de recetario, están deliciosas e o aroma que desprende a masa cando estás facendo as boliñas dan ganas de comer a masa así crúa xa. DELICIOSAS, grazas pola receita.

Ingredientes
250 grs de manteiga
75* grs de améndoa moída
125* grs de coco
300 grs de fariña
1 cullerada de esencia de vainilla
1 cullerada de azucre vainilla
* Na receita orixinal pon 100 de améndoa e 100 de coco, pero a min só me quedaba 75 de améndoa e púxenlle os 25 grs máis de coco para compensar.

Preparación
- Sacamos e troceamos a manteiga con tempo para que se vaia abrandando.
- Poñemos nun recipiente a fariña, o coco, a améndoa o azucre e a esencia de vainilla.
- Cando vexamos que a manteiga está branda incorporámola os ingredientes secos e mesturamos coas mans ata que se integre ben o conxunto e facemos unha masa manexable.
- Facemos boliñas (a min saíronme 39), máis ben pequenas que imos poñendo nunha bandexa de forno cuberta con papel de fornear e metémolas no forno prequentado, no meu caso a 180º, durante 20 minutos. Isto do forno é orientativo porque cada un débeo adaptar ó seu forno, que cada un ten as súas particularidades. Na receita orixinal di a 200º e 10 minutos. Púxeno na ranura central, pero a medio fornear cambiei a bandexa para a seguinte ranura porque me pareceía que se ían queimar por debaixo.
- Sacámolas boliñas para unha grella mentres arrefrían e espolvorexamos con azucre glass, aínda quentiñas.
- Cando arrefríen metémolas nunha caixa de lata para que se conserven ben durante varios días.