Quen dixo que para facer unhas lentellas ricas era necesario carne, ou chourizo, ou touciño. Non lle imos quitar o mérito, pero vexetais están riquísimas, eu diría que máis que con aqueles ingredientes. De paso son máis sans e menos indixestas. Todo son vantaxes. Ademais, con este tempiño de outono xa apetecen estes pratiños de culler quentiños.
Quédame mal dicilo, por ser a nai da criatura, pero están taaaaan boas...
Quédame mal dicilo, por ser a nai da criatura, pero están taaaaan boas...
Ingredientes
1 cebola pequena
1 dente de allo
1 cebola pequena
1 dente de allo
1 allo-porro
2 cenorias medianas
1 calabacín pequeno ou medio mediano.
Medio pemento vermello
3 culleradas de salsa de tomate caseira
2 cazos (de sevir sopa) de lentellas das pequenas
4 culleradas de aceite
Auga quente
Sal
Realización
-As lentellas teñen que estar a remollo durante 8-10 horas antes de ser cociñadas. Logo escórrense ben. No meu caso só estiveron 5 horas. Deste xeito van necesitar un pouco máis tempo de cocción e algo máis de auga para cocelas.
- Pícanse tódalas verduras miúdas. A cebola, o allo, o allo-porro e a cenoria piqueinos na picadora. O calabacín e o pemento piqueinos co coitelo en taquiños pequenos.
-Ponse a auga a quentar (un cazo dela,máis vale que sobre que que falte). Ten que estar quente para cando llo botemos as lentellas.
- Ponse a pota ó lume co aceite e así que estea un pouco quente póchanse a cebola e o allo. Despois dunha voltiñas engadimos o allo-porro. Cando empece a translucir un pouco engadimos o pemento e cando abrande un pouco (eu baixei un pouco o calor e púxenlle a tapa) a cenoria. Dámoslle unhas voltas e xa engadimos o calabacín. Todo o conxunto deixámolo que se abrande durante 15 min. Revolvéndoo frecuentemente. Púxenlle a tapa á pota, así van soltando auga as verduras e vanse cociñando no seu xugo.
- Cando vexamos que o calabacín vai estando brandiño e algo translúcido engadimos a salsa de tomate caseira e as lentellas. Dámoslle unhas voltas coa verdura (sobre dous min). Cubrimos coa auga que temos quente e deixámolas cocer a lume baixo, pero sempre burbulleando, uns 40 minutos, é ben probalas para saber se están ó noso gusto, de cocidas e de sal. A cantidade de auga é un pouco a criterio persoal porque depende de se nos gustan máis caldosiñas ou máis espesas. Tamén durante a cocción se vemos que lle vai quedando pouca auga podemos engadir máis.
2 cenorias medianas
1 calabacín pequeno ou medio mediano.
Medio pemento vermello
3 culleradas de salsa de tomate caseira
2 cazos (de sevir sopa) de lentellas das pequenas
4 culleradas de aceite
Auga quente
Sal
Realización
-As lentellas teñen que estar a remollo durante 8-10 horas antes de ser cociñadas. Logo escórrense ben. No meu caso só estiveron 5 horas. Deste xeito van necesitar un pouco máis tempo de cocción e algo máis de auga para cocelas.
- Pícanse tódalas verduras miúdas. A cebola, o allo, o allo-porro e a cenoria piqueinos na picadora. O calabacín e o pemento piqueinos co coitelo en taquiños pequenos.
-Ponse a auga a quentar (un cazo dela,máis vale que sobre que que falte). Ten que estar quente para cando llo botemos as lentellas.
- Ponse a pota ó lume co aceite e así que estea un pouco quente póchanse a cebola e o allo. Despois dunha voltiñas engadimos o allo-porro. Cando empece a translucir un pouco engadimos o pemento e cando abrande un pouco (eu baixei un pouco o calor e púxenlle a tapa) a cenoria. Dámoslle unhas voltas e xa engadimos o calabacín. Todo o conxunto deixámolo que se abrande durante 15 min. Revolvéndoo frecuentemente. Púxenlle a tapa á pota, así van soltando auga as verduras e vanse cociñando no seu xugo.
- Cando vexamos que o calabacín vai estando brandiño e algo translúcido engadimos a salsa de tomate caseira e as lentellas. Dámoslle unhas voltas coa verdura (sobre dous min). Cubrimos coa auga que temos quente e deixámolas cocer a lume baixo, pero sempre burbulleando, uns 40 minutos, é ben probalas para saber se están ó noso gusto, de cocidas e de sal. A cantidade de auga é un pouco a criterio persoal porque depende de se nos gustan máis caldosiñas ou máis espesas. Tamén durante a cocción se vemos que lle vai quedando pouca auga podemos engadir máis.
- Chegou o momento de salgar (cando lle botamos a auga), que tamén vai en función de gustos e das tensións arteriais dos comensais (eu púxenlle sobre unha culleradiña das pequenas).
Estas cantidades dan para, tres ou catro racións (tamén depende do comedores que sexamos ou se vai ser prato único ou hai un segundo prato ou se é para a cea ou para o xantar. Hai moitos dependes).
Estas cantidades dan para, tres ou catro racións (tamén depende do comedores que sexamos ou se vai ser prato único ou hai un segundo prato ou se é para a cea ou para o xantar. Hai moitos dependes).
mmmmm...un platiño para min...ben quentiño...eu tamén as prefiro vexetais, non me levo demasiado ben có chourizo...
ResponderEliminarUn biquiño.
Riquísimas , nos estamos nunha etapa cuase vexetariana e as facemos moitas veces así .
ResponderEliminarEncántannnos estas receitas tan saudábeis , despois do lacón , hehehe , enténdese o de "cuase vexetas" ;)
Ufff que ricassss! Apunto esta receta que ten que estar de vicio!
ResponderEliminarBikos!
Esto teño que probalo. Teñen unha pinta estupenda!
ResponderEliminarmi madriña qué pinta!!!
ResponderEliminaryo a veces las hago vegetales, pero nunca le he puesto pimiento.
tampoco las dejo a remojo. las asusto dos veces y listas!! un truquito de mi mamá..jaajaj
la verdad que deben estar deliciosas, para que la pinta sea tan estupenda, con lo feos que salen estos platos siempre en las fotos..jajaja
bicos
Eu adoito poñerlle sempre vexetais, pero acompañadas dun chisquiño de carne e chorizo...só con vexetais non as queren, prefiren que teñan algo mais contundente, pero par mín xa están ben aínda que non vaian acompañadas de carne...
ResponderEliminarBiquiños e boa finde, a pesares de que nos acompañe a auga...
Yo las hago igual pero con pimiento verde en lugar de rojo. Es una manía, pero me encanta el sabor que le deja a las lentejas. Ahora me apetecía un platito bien calentito que con esta humedad....
ResponderEliminarbiquiños
Ana tes o teu pratiño quentiño para cando queiras vir a tomalo. Pasanche as miñas co chourizo.
ResponderEliminarEu tampouco como moita carne, non me entusiasma. Se o penso fai moito que non como un anaco de carne.
9Bolboretas que alegría verche por aquí, ven cando queiras serás ben recibida. Próbaas e cóntame.
Patt tes razón co de que os pratos salgados non lucen coma os doces nas fotos, pero estas aínda non quedaron mal,saíron fotoxénicas. Xa me contarás como as asustas, quedeime coa intriga.
Majes está claro que se non chas comen tes que facelas como as coman, así tes un prato máis completo e contundente. Amin tamén me gusta picarlle un oviño por encima.
Pilar, púxenlle vermello porque son os que ten meu pai na horta e hai que gastar o produto. Tes o pratiño quentiño esteperándote,ven tomalo cando queiras.
Bicos para todas. Non sabedes o que me alegra o día os vosos comentarios.
Desde luego que quedan buenísimas las lentejas con verduras y, como dices tú, más sanas y menos indigestas, no las hago igual que tú, pero, me voy a apuntar tu receta para la próxima vez que las haga
ResponderEliminarTe voy a hacer una preguntita que mi gallego está un poco olvidado, bueno, mejor dicho dos preguntas, aunque una creo que se loq ue es, el pemento vermello, creo que es el pimiento rojo ¿no?, lo que tengo dudas es con el allo-porro, si puedes me lo aclaras
Un besote
a mi me gustan mas asi que con el chorizo el tocino y todo lo demas,asi no son nada pesadas.muy ricas
ResponderEliminarComo voy a aclararte, Anita. Siempre digo que soy una defensora del gallego,más que nada porque lo hablo en el día a día y porque me siento más cómoda, pero a veces hai palabras que me parecen ridículas, más que nada porque no creo que nadie en Galicia las haya dicho nunca en toda su historia. Convivimos dos lenguas y es normal que la una invada a la otra. Yo soy defensora de los castellanismos, al igual que los que hablan castellano tienen galleguismos, es inevitable. Ya tuve mis críticas por algún que otro castellanismo. Intento ser lo más normativa posible, pero a veces, me parece un gallego de plástico, que para nada forma parte de vocabulario habitual. Los propios lingúistas no se ponen de acuerdo y desde mi punto de vista lo único que hacen es estropear la lengua.
ResponderEliminarBueno y después de este rollo te aclaro, como muy bien dices pemento vermello es pimiento rojo y allo-porro es un puerro de toda la vida, jeje. Ya has aprendido algo nuevo.
Biquiños y pregunta lo que quieras, prometo no enrollarme tanto.
ya estoy aquí...
ResponderEliminarsé que esto no se hace, pero voy regular de tiempo hoy te dejo el enlace de cómo las hago yo.. asustar en realidad es añadir agua fria a la que está hirviendo.. lo explico un pelín mejor en el blog..
http://cocinandoparalola.blogspot.com/2008/11/lentejas.html
ainss... que antiguas veo las fotitos..ajjaaja
besotes
María, ... nunca as fixen así vexetais, pero é outra boa opción!! o aspecto é moi apetecible....
ResponderEliminarXa vexo que puxeches a opción para imprimir ;-) eu ainda non fixen os deberes...
Que teñas bo día
un biquiño
A mi me parece genial que escribas en gallego en tu blog porque, como dices tú, es la lengua en la que hablas y, te aseguro que lo entiendo todo, de hecho, pensé que el allo-porro era un puerro pero, por si metía la pata, no te lo dije, jijijiji, de todas maneras, estoy encantada con que lo escribas todo en galego, así voy recordando muchas cositas, alabo que defiendas el gallego y mucho
ResponderEliminarUn biquiño e moitas gracias pola aclaración, en fin que, si lo he escrito mal, me lo dices, jajajajaja
Patt gracias por la aclaración de asustarlas, es una buena opción, habrá que probarla. Mi madre,a veces, no las remoja, las cuece así y listo,durante más tiempo.
ResponderEliminarNytta probarás, xa verás como che gustan. SI xa puxen a opción de imprimir, grazas a Marba, como xa che dixen. É bastante sinxelo, pero hai que poñerse con calma. Paréceme moi boa opción, incluso che permite eliminar as partes da receita que non queres,como as fotos ou a parrafada que non ten que ver coa receita. Xa lle dei as grazas a marba, e vólvollas a dar. Eu nunca daría con esta opción. Inténtao que xa verás que che convence.
Ana, xa sabes pregunta o que queiras e tamén me alegro de serche útil, refrescando o galego.
Bicos
Cómo apetecen ya estos platitos!!! Te ha quedado genial! Yo las hago parecidas. Ya caerán... Te cambio un platito de pasta por uno de lentejas!!!! A mi también me gusta todo lo que haces!!!!!! Un besito, guapa.
ResponderEliminarMe encantan as lentellas é un dos meus pratos favoritos. Non voy negar que me gustan co seu chorizo e o seu cachiño de lacón pero tamén preparó dhal, un guiso indú de lentellas vexetariano está delicioso pero os sabores son totalmente diferentes: jengibre curry e leite de coco.
ResponderEliminarEi de probar esta receta tua que me gustou moito.
Bicos
Pois eu tamen as fago parecidas! teño as fotos e a receta pendente de colgar!, pero mira: !non lle puxen calabacín!. !que raro en min!, ha, haha.
ResponderEliminarE o da impresión, !de nada!, encántame eso de andar fedellando!, Gracias a tua pregunta mellorei eu tamén!.
Bicos!
ñamñamñam...me encantan.....siempre las hago de verduras.......por ciero te han quedado geniales..... como todo lo que tu haces.....besos
ResponderEliminarOla Mª. José.
ResponderEliminarEncantado de verche no meu blog e de coñecer a outra paisana aficcionada á gastronomía.
Efectivamente, aínda vivindo en Madrid, son galego e manteño a miña casa en Galicia, onde paso 3/4 meses ao ano.
As túas lentellas teñen que estar moi boas e ademais son moi sas.
De todas maneiras, eu prefíroas cun pouco de chourizo, orella de porco e tociño,... bo e se acaso, algo de pirixel.
Bicos
Jorge.
Hola Caldebarcos, esas lentejas me irian ami de narices, me sobran algunos kilos y las voy a hacer para mañana en casa hace tiempo que no las hago gracias por recordarlas, la pinta es buena,
ResponderEliminarun saludo
de lo que dices de que si no se en tiende con paciencia si el gallego es muy bonito quien lo supiera ablar, me da embidia de los idiomas o dialectos hasta pronto
Ricas, ricas, ricas, ricas.....
ResponderEliminarA min as lentellas é así como me gustan... vexetais.
Quedaronche boisimas... cando queras me mandas un tupper maria josé ;)
Biquiños!!
Laura.
Maria José, deixame felicitarte por ter un blog maravilloso. Ollando algunhas receitas tuas os ollos fixeronme chiribitas, de verdade que fas un traballo boisimo. Asi que conta con unha admiradora incondicional maís.
ResponderEliminarUn biquiño e unha aperta moi grande, rula.
Angie, te cambio cualqier plato de los tuyos por las lentejas, yo salgo ganando.
ResponderEliminarRakelilla xa estás poñendo a receita do guiso indú. Eu póñolle menos especies, que non son moi partidaria, e listo.
Marba, non me podo crer que non lle puxeras calabacín, ese foi un fallo, jejeje, a reina do calabacín.
julycar,gracias por esos comentarios tan animosos.
Jorge, eu encantada de verche por aquí, seguro que a partir de agora nos visitamos máis
Antonio cuanto me alegro de poder contribuír a la hora de dar ideas.
Laura,metín un par de tuppers no conxelador, ven a por elas cando queiras, estante esperando.
Merchi,eses comentarios non se merecen.O que máis me gusta é poder contar coa túa compañía, grazas.
Bicos moi gordos
Que ricas, en casa nos gustan mucho, hoy las comimos, pero apunto tus truquis que me han gustado.
ResponderEliminarBiquiños!!
Non sabes que alegria acabo de ter ó atopar un blog gastronómico fantástico como o teu EN GALEGO!
ResponderEliminarMoitas grazas. Probarei e volverei
Riquísimas estas lentejas. ¿Puede haber algo más rico?.
ResponderEliminarUn abrazo
Ummmmmmm wapi que ricas se ven esas lentejitas ,seguro que estan de mueteeeeee.
ResponderEliminarLas hago mu parecidas en casa no pueden fartar una vez por semana a mi peque le encantan no deja ni una en el plato.
Bicos mil wapa.