sábado, 20 de abril de 2013

TORTA FLORENTINA

Fai pouco máis dun ano propúxenme facer esta torta e tiven o meu primeiro intento, o resultado foi un delicioso biscoito de améndoa, pero segundo o catador oficial da torta florentina non conseguira o punto xusto, aínda que debo confesar, que a min gústame máis ca esta. Aínda que no seu momento busquei pola rede algunha receita que me orientase non atopei ningunha, pero fai unhas semanas Mosquis de Laurel e Canela publicou a receita da torta florentina, aí quedou anotada e toda a intención de copiala e tamén me alegrou ver que non ía moi desencamiñada na miña improvisación. O fin de semana pasado decidín facela e en lugar de ir directamente ao blogue de Mosquis pois puxen en google "tarta florentina" e saíu estoutra do blogue Sazono y me lo como. Agora xa tiña dúas propostas, fixen a miña propia versión coa que quedei moi contenta, tivo moi boas críticas e o mellor de todo, ao catador encantoulle, emocionoume cando me dixo que estaba mellor que a orixinal.



En castellano
Hace poco más de un año me propuse hacer esta tarta y tuve mi primer intento, el resultado fue un delicioso bizcocho de almendra, pero según el catador oficial de la tarta florentina no había conseguido el punto justo, aunque debo confesar, que a mi me gusta más que esta. Aunque en su momento busqué por la red alguna receta que me orientara no encontré ninguna, pero hace unas semanas Mosquis de Laurel y Canela publicó la receta de la tarta florentina, ahí quedó anotada y toda la intención de copiarla y también me alegró ver que no iba muy desencaminada en mi improvisación. El fin de semana pasado decidí hacerla y en lugar de ir directamente al blog de Mosquis pues puse en google "tarta florentina" y salió esta otra del blog Sazono y me lo como. Ahora ya tenía dos propuestas, hice mi propia versión con la que he quedado muy contenta, tuvo muy buenas críticas y lo mejor de todo, al catador le encantó, me emocionó cuando me dijo que estaba mejor que la original.



Ingredientes
Para o bizcocho
240 gr. de azucre
225 gr. de améndoa moída
135 gr. de manteiga en pomada (en pomada significa que debe estar branda, levar unhas horas fóra da neveira)
110 gr. de fariña
5 ovos
5 gr de royal
Media culleradiña de bicarbonato (é prescindible)
Para a cobertura
1 culleradiña de mel
65 gr. de auga
80 gr. de azucre
80 gr. de manteiga
125 gr. de améndoa fileteada.

En castellano
Ingredientes
Para el bizcocho
240 gr. de azúcar
225 gr. de almendra molida
135 gr. de mantequilla en pomada (blandita, que lleve un tiempo fuera de la nevera)
110 gr. de harina
5 huevos
5 gr de royal
Media cucharadita de bicarbonato (es prescindible)
Para la cobertura
1 cucharadita de miel
65 gr. de agua
80 gr. de azúcar
80 gr. de mantequilla
125 gr. de almendra fileteada.



Elaboración
Da masa.
- Debemos acordarnos de sacar a manteiga da neveira con antelación, unhas dúas ou tres horas antes para que cando a usemos estea en pomada.
- Batemos os ovos co azucre ata que queden escumosos. Eu fágoo coa batidora de dúas varillas.
- Engadimos a manteiga e batemos.
- Incorporar a fariña e o royal e o bicarbonato, mesturamos.
- Para rematar engadimos a améndoa e mesturamos ben.
- Forramos un molde de 26 cm de diámetro con papel de fornear ou o engraxamolo e enfariñámolo e vertemos nel a mestura.
- Forneamos en forno prequecido a 180º durante 35-40 minutos. Temos a seguridade de que está feito si ao pincharlo cunha agulla ou unha brocheta, esta sae seca.



Da cobertura
- Cando ao biscoito lle falten uns dez minutos para acabar de cocerse, (podemos observar que xa está douradiño pola superficie) poñemos no lume un cazo cos ingredientes para a cobertura, menos a alméndoa fileteada que a engadiremos ao final.
- Deixamos que ferva a lume medio durante uns 5-8 minutos e engadimos a améndoa fileteada. Remexéndoo para que se impregne ben no almíbar.
- Cando o biscoito estea listo retirámolo do forno e cubrimos a superficie coa améndoa repartíndoa ben.
- Volvemos introducir a tarta no forno e deixamos que se doure a almendra. Son necesarios uns 10 minutos. Eu subo a grella un nivel máis para que estea máis preto da resistencia superior, podemos poñer calor só arriba. É necesario estar atentos. Retiramos do forno en canto vexamos que ten unha bonita cor dourada, tirando a torrado.
- Deixamos que se temple un pouco e desmoldamos. Coidado porque o caramelo pode pegarse ás paredes do molde.




Elaboración
De la masa.
- Debemos acordarnos de sacar la mantequilla de la nevera con antelación, unas dos o tres horas antes para que cuando la usemos esté en pomada.
- Batimos los huevos con el azúcar hasta que queden espumosos. Yo lo hago con la batidora de dos varillas
- Añadimos la mantequilla y batimos.
- Incorporar la harina y el royal y el bicarbonato, mezclamos.
- Por último añadimos la almendra y mezclamos bien.
- Forramos un molde de 26 cm de diámetro con papel de hornear o lo engrasamos y enharinamos y vertemos en él la mezcla.
- Horneamos en horno precalentado a 180º durante 35-40 minutos. Tenemos la seguridad de que está hecho si al pincharlo con una aguja o una brocheta, ésta sale seca.
 
 
 
 
De la cobertura
 - Cuando al bizcocho le falten unos diez minutos para terminar de cocerse, (podemos observar que ya está dorarito por la superficie) ponemos en al fuego un cazo con los ingredientes para la cobertura, menos la almendra fileteada que la añadiremos al final. 
- Dejamos que hierva a fuego medio durante unos 5-8 minutos y añadimos la almendra fileteada. Lo removemos para que se impregne bien en el almíbar.
- Cuando el bizcocho esté listo lo retiramos del horno y cubrimos la superficie con la almendra repartiénla bien.
- Volvemos a introducir la tarta en el horno y dejamos que se dore la almendra. Son necesarios unos 10 minutos. Yo subo la rejilla un nivel más para que esté más cerca de la resistencia superior, podemos, incluso, poner calor solo arriba. Es necesario estar atentos. Retiramos del horno en cuanto veamos que tiene un bonito color dorado, tirando a tostado.
- Dejamos que se temple un poco y desmoldamos. Cuidado porque el caramelo puede pegarse a las paredes del molde.




miércoles, 3 de abril de 2013

TALLARÍNS CON SALMÓN AFUMADO

TALLARINES CON SALMÓN AHUMADO
Botando a vista ás últimas entradas entroume empacho de masa. Non me estraña que aumente de volume, fermento como as miñas masas. Cústame poñer receitas salgadas porque as salgadas fanse para comer no momento e para publicalas é necesario que pasen pola sesión fotográfica, o cal implica que se atrase a hora de comer, que cando se vaia a comer estea frío, entón sempre se deixa para outro día.
Este prato comémolo no restaurante ao que imos os xoves, o "Praia de Quenxe" de Corcubión, póñeno ás veces de primeiro prato no menú do día. Cando o poñen eu cólloo sempre, e de prato único, as racións son moi abundantes. A verdade é que está moi bo, por iso había que intentar facelo na casa. Seguramente a receita non é exactamente a mesma, aínda así está boísimo en calquera das versións.
Como sei que á miña compi Patri lle gusta moito esta receita e como sei que é unha fiel seguidora e que se le todas as miñas entradas pois esta é especialmente para ela. Foi ela quen me recordou fai uns días que debería poñer máis receitas salgadas, pois aí vai unha, sinxelliña, pero moi sabrosa.
 

 

En castellano
Echando la vista a las últimas entradas me he entrado empacho de masa. No me extraña que aumente de volumen, fermento como mis masas. Me custa poner recetas saladas porque las saladas se hacen para comer en el momento y para publicarlas es necesario que pasen por la sesión fotográfica, lo cual implica que se retrase la hora de comer, que cuando se vaya a comer esté frío y por tanto siempre se deja para otro día.
Este plato lo comemos en el restaurante al que vamos los jueves, el "Praia de Quenxe" de Corcubión, lo ponen a veces de primer plato en el menú del día. Cuando lo ponen yo lo cojo siempre, y como plato único, las raciones son muy abundantes. La verdad es que está muy bueno, por eso había que intentar hacerlo en casa. Seguramente la receta no es exactamente la misma, aún así está buenísimo en cualquiera de las versiones.
Como sé que a mi compi Patri le gusta mucho esta receta y como sé que es una fiel seguidora y que se lee todas mis entradas pues ésta es especialmente para ella. Fue ella quien me recordó hace unos días que debería poner más recetas saladas, pues ahí va una, sencillita, pero muy sabrosa.
 
 
 
Ingredientes (para unha ración, completiña)
70 g de tallaríns
dúas lonchas de salmón afumado
100 ml de nata
2 cuclleradas de aceite de oliva
2 dentes de allo
Un anaco de rulo de queixo de cabra (usei president, dous dedos do rulo) ou outro queixo que nos guste.
sal e pementa
En castellano
Ingredientes (para una ración, completita)
70 g de tallarines
dos lonchas de salmón ahumado
100 ml de nata
2 cucharadas de aceite de oliva
2 dientes de ajo
Un trozo de rulo de queso de cabra (usé president, dos dedos del rulo) u otro queso que nos guste.
sal y pimienta
 

 
 
Realización
- Cocemos os tallaríns en abundante auga salgada, escorrémolos e reservamos.
- Mentres se cocen os tallaríns facemos a salsa:
- Picamos moi finos os allos, todo o finos que podamos (se lle  retiramos a parte interior non repetirá).
- Douramos os allos en dúas culleradas de aceite, cando empecen a tomar cor engadimos a nata e ligámola ben coa allada dándolle unhas voltas. A continuación cando colla un pouco de temperatura incorporamos o queixo sen a pel cortado en anacos. Removemos ata que o queixo se funda. Se queremos podemos poñerlle un pouco de pementa.
- Para rematar engadimos o salmón cortado en anaquiños pequenos.
- Mesturamos os tallaríns coa salsa e listo.
 
 

En castellano
Realización
- Cocemos los tallarines en abundate agua salada, los escurrimos y reservamos.
- Mientras se cuecen los tallarines hacemos la salsa:
- Picamos muy finos los ajos, todo lo finos que podamos (si le retiramos la parte interior no repetirá).
- Doramos los ajos en dos cucharadas de aceite, cuando empiecen a tomar color añadimos la nata y la integramos bien dándole unas vueltas. A continuación cuando coja un poco de temperatura incorporamos el queso sin la piel cortado en trozos. Removemos hasta que el queso se funda. Si queremos podemos ponerle un poco de pimienta.
- Por último añadimos el salmón cortado en trocitos pequeños.
- Mezclamos los tallarines con la salsa y listo.


lunes, 1 de abril de 2013

TRENZA DE PASCUA

Hoxe é luns de Pascua, así que aínda chego a tempo.
Diría que estas masas non teñen época, son de todo o ano. Non me canso de facer este tipo de masas e de probar e probar con novas combinacións de ingredientes. Non sei que busco porque todas me gustan e a última sempre me parece a mellor. Esta ten unha peculiaridade, que está feita na panificadora, polo tanto púidenme permitir facer unha masa máis hidratada, non sei se se podería traballar a man, a única forma posible de amasarla sería co amasado Bertinet, é moi pegañenta, para manipulala necesito bastante fariña. Este problema soluciónase engadindo un pouco menos de leite.
Agora coa pani estou que me saio, traballa a moza que dá gusto vela. É un non parar coas masas. E todo culpa dos meus compis. Non contei a historia de pani e creo que é digna de ser contada: Un luns estaba eu na miña garda de recreo tan tranquilamente cando aparece a miña compi Patri e dime que baixe que me reclama o dire, "miña nai,  que pasará?", pensei. Chego ao despacho do dire e moi serio dime que temos que falar, se me pinchan non boto sangue. Lévame a outro despacho e ao chegar alí aparece Patricia; non entendía nada, "pero esta que fai aquí??". Vexo diante dos meus narices unha caixa moi grande con dedicatoria, e pregunto "e isto?". Empezan a rirse, leo a dedicatoria e sóltome a chorar. Abro a caixa e vexo a pani, non mo podía crer. Aparecen o resto dos meus compis ríndose, que momento!!! Son ou non son uns soles??? Eu creo que queren masa, hihihi. Mooooooooooitas grazas aos meus supercompis.
Fixen de novo a masa con tang zhong, estou totalmente abducida con este método, quedan as masas de marabilla, mantense en boas condicións por máis tempo, a miga é máis esponxosa, que todo son vantaxes.


En castellano
Hoy es lunes de Pascua, así que todavía llego a tiempo.
Diría que estas masas no tienen época, son de todo el año. No me canso de hacer este tipo de masas y de probar y probar con nuevas combinaciones de ingredientes. No sé que busco porque todas me gustan y la última siempre me parece la mejor. Esta tiene una peculiaridad, que está hecha en la panificadora, por lo tanto me he podido permitir hacer una masa más hidratada, no sé si se podría trabajar a mano,la única forma posible de amasarla sería con el amasado Bertinet, es muy pegajosa, para manipularla necesito bastante harina. Este problema se soluciona añadiendo un poco menos de leche.
Ahora con la pani estoy que me salgo, trabaja la chica que da gusto verla. Es un no parar con las masas. Y todo culpa de mis compis. No he contado la historia de pani y creo que es digna de ser contada: Un lunes estaba yo en mi guardia de recreo tan tranquilamente cuando aparece mi compi Patri y me dice que baje que me reclama el dire, "madre mía, que pasará?", pensé. Llego al despacho del dire y muy serio me dice que tenemos que hablar, si me pinchan no echo sangre. Me lleva a otro despacho y al llegar allí aparece Patricia; no entendía nada, "pero ésta que hace aquí??". Veo delante de mis narices una caja muy grande con dedicatoria, y pregunto "y esto?". Empiezan a reírse, leo la dedicatoria y me suelto a llorar. Abro la caja y veo la pani, no me lo podía creer. Aparecen el resto mis compis riéndose, que momento!!!Son o no son unos soles??? Yo creo que quieren masa, jijiji. Muuuuuchas gracias a mis supercompis.
He hecho de nuevo la masa con tang zhong, estoy totalmente abducida con este método, quedan las masas de maravilla, se mantiene en buenas condiciones por más tiempo, la miga es más esponjosa, vamos, todo son ventajas.


Ingredientes:
Tang zhong
25 grs. fariña de forza
125 grs. auga
Masa
500 grs. fariña de forza
100 grs. azucre
6 grs. sal
1 sobre de levadura de panadería en po (de maizena, son 6 g)
3  ovos (deixar un pouco para pintar)
75 ml leite morno (si se hace a mano será suficiente 50 ml)
50 ml de anís
Todo o tang zhong a temperatura ambiente (son sobre 120 g)
75 grs. manteiga a temperatura ambiente
En castellano
Ingredientes:
Tang zhong
25 grs. harina de fuerza
125 grs. agua
Masa
500 grs. harina de fuerza
100 grs. azúcar
6 grs. sal
1 sobre de levadura de panadería en polvo (de maizena, son 6 g)
3 huevos (dejar un poco para pintar)
75 ml leche tibia (si se hace a mano llegará con 50 ml)
50 ml de anís
Todo el tang zhong a temperatura ambiente (son sobre 120 g)
75 grs. mantequilla a temperatura ambiente
Elaboración
Tang zhong
- Nun cazo, mesturar a auga e a fariña cunhas varillas, cociñar a lume medio-baixo ata que se volva unha pasta suave, cunha textura similar ás natillas, tarda arredor de 5 minutos. No meu caso poño o lume en 5 de 9 e vou baixando ata 4. Din que espesa cando alcanza os 65º, eu non teño termómetro, non é necesario, só hai que vixiar a mestura e remover contínuamente.
- Sacar do lume, cubrir cun filme de plástico tocando o tang zhong, isto é para que cando se arrefríe non se forme costra. Déixase arrefriar.
- Utilizar a temperatura ambiente.



Masa
- Neste caso usei a panificadora. Introdúcense primeiro os líquidos: leite anís, todo o tang zhong, os ovos (nunca poño todo, deixo un pouquiño no fondo do prato para logo, mesturado cun chorriño de leite, pintar por encima), o sal, o azucre e para rematar a fariña e a levadura. Cando se forma a masa incorporamos a manteiga branda. Eu doulle tres amasados. Cando termina o primeiro, apago a panificadora e volvo acendela. Cando remata quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente lixeiramente enfariñado.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas, dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto a masa na neveira durante toda a noite.
- Si non temos panificadora: poñemos a fariña coa levadura e o azucre nun recipiente amplo, mesturamos; incorporamos, o leite, o anís, o tang zhong e os ovos e o sal. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos. Debemos amasar moito de xeito que a masa quede elástica. Se amasamos a man debemos poñer menos leite, con 50 ml será suficiente.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
- Unha vez fermentada a masa, enfariñamos a superficie de traballo, dividímola en tres partes iguais, cada parte aplastámola formando un rectángulo e formamos un rulo longo. Cando teñamos os tres formamos a trenza, eu fórmoa directamente na bandexa de forno cuberta con papel de fornear.  Esta masa feita na panificadora queda moi pegañenta, é imposible manipulala se non se emprega un pouco de fariña.
- Deixamos fermentar a trenza tapada hasta que dobre o volume, por espazo de unha ou dúas horas, ou na neveira durante toda a noite.
- Unha vez fementada pintámola con ovo. A min dáme moita rabia usar un ovo enteiro para pintar e que me sobre, por iso dos ovos que uso para a masa reservo un pouco, mestúroo con un chorro de leite e xa me chega para pintar.
- Cubrimos a superficie con azucre remollado en anís.
- Forneamos en forno prequecido a 180º durante media hora. Vixiamos por si se doura demasiado, se é así, cubrímola con papel de prata.


En castellano
Elaboración
Tang zhong
- En un cazo, mezclar el agua y la harina con unas varillas, cocinar a fuego medio-bajo hasta que se vuelva una pasta suave, con una textura similar a las natillas, estará en unos 4-5 minutos. En mi caso pongo el fuego en 5 de 9 y voy bajando hasta 4. Dicen que espesa cuando alcanza los 65º, yo no tengo termómetro, no es necesario, solo hay que vigilar la mezcla y remover contínuamente.
- Sacar del fuego, cubrir con un film de plástico de forma que toque el tang zhong, esto es para que cuando se enfríe no se forme costra. Se dejar enfriar.
- Utilizar a temperatura ambiente.


Masa
- En este caso he usado la panificadora. Se introducen primero los líquidos: leche, anís, todo el tang zhong, los huevos, la sal, el azúcar y por último la harina y la levadura. Cuando se forma la masa incorporamos la mantequilla blanda. Yo le doy tres amasados. Cuando termina el primero, apago la panificadora y vuelvo a encenderla. Cuando acaba quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado. Necesito un poco de harina para hacer la bola de masa.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos la harina con la levadura y el azúcar en un recipiente amplio, mezclamos; incorporamos, la leche, el anís, el tang zhong y los huevos y la sal. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos. Necesita mucho amasado para que nos quede una masa esponjosa, el amasado Betinet es el más indicado. Si se hace a mano será suficiente con 50 ml de leche, sino será casi imposible poder manipularla.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la mantequilla a temperatura ambiente y seguimos amasando. La mantequilla también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la mantequilla con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.
- Una vez fermentada la masa, enharinamos la superficie de trabajo, la dividimos en tres partes iguales, cada parte la aplastamos formando un rectángulo y formamos un rulo largo. Cuando tengamos los tres formamos la trenza, yo la formo directamente en la bandeja de horno cubierta con papel de hornear. Esta masa hecha en la panificadora queda pegajosa, para manipularla debemos usar un poco de harina.
- Dejamos fermentar la trenza tapada hasta que doble el volumen, por espacio de una o dos horas, o en la nevera durante toda la noche.
- Una vez fementada la pintamos con huevo. A mí me da mucha rabia usar un huevo entero para pintar y que me sobre, por eso de los huevos que uso para la masa reservo un poco, lo mezclo con un chorro de leche y ya me llega para pintar.
- Cubrimos la superficie con azúcar humedecido con unas gotas de anís.
- Horneamos en horno precalentado a 180º durante media hora. Vigilamos por si se dora demasiado, si es así, la cubrimos con papel de plata.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...