ROSCÓN (2ª parte)

Pouco máis e publico a 2ª parte nos próximos reis. Agora si que xa desapareceron os roscóns de tódolos blogues, pero aquí estou eu dando a nota. Que vagancia a miña e total non sei moi ben por qué, se a maioría da receita foi un copiar e pegar. O que peor levo é subir as fotos e ordenar todo. O das fotos tráeme pola rúa da amargura. Nunca me quedan como quero e logo non sei por cal decidirme e subo demasiadas.

Din que segundas partes nunca foron boas. Neste caso nin mellores, nin peores, nin diferentes, case igual que a 1ª parte. A única diferenza foi que neste caso fixen masa nai. Tentei seguir as instruccións de Pami de Uno de dos, pero ó final... Ela fai a masa nai e logo tres levedados da masa, pero eu fixen dous. As circunstancias, máis ben de tempo. Quedeime coas ganas de facer os tres levedados, pero aínda o probarei. Haberá unha 3ª parte?
De sabor case mellor a 1ª parte, non por nada, senón porque neste esquecéronme algúns ingredientes, non se pode facer masas ás 12 da noite. De aspecto, case igual, penso que a miga un pouco máis aberta, o cal, non quere dicir que fose máis esponxado. Total que se me teño que quedar con algún quédome co 1º.

O motivo deste roscón foi basicamente unha visita a unha amiga, concretamente para coñecer a Claudia, pero as inclemencias do tempo (que ultimamente non nos dá tregua) fixeron que suspendéramos a quedada. Como o roscón é algo que hai que empezar o día antes pois aí quedei eu “colgada” co roscón e non me quedou máis remedio que comelo.
O proceso de elaboración foi longo, durou día e medio. Comecei o venres ás doce da mañá facendo a masa nai, levedou e como vin que medraba moito metina na neveira. A eso das dez da noite decidín poñerme coa masa, pero en canto lle botei a man á masa nai e me enfriou deime conta de que debía esperar outra hora máis porque así estaba moi fría. “Senteina” nunha cadeira cerca dun radiador e a esperar. Cando me puxen coa masa eran xa pasadas as 23:30 e claro a esas horas unha non está para facer masas. Esquecéronme algúns ingredientes, básicos para aportarlle sabor (a raiadura de dúas laranxas, a raiadura dun limón, 1 culleradiña de esencia de limón). Aínda así tiven ánimo para darlle os famosos golpes que xa mencionei no outro roscón. Quedou levedando toda a noite a temperatura ambiente. Á mañá seguinte, a iso das dez, xa lle dera forma ó roscón e estaba, dentro do forno, listo para levedar. Como a esa hora xa decidíramos anular a cita pois, alí o deixei ás súas anchas que medrara ó seu ritmo, bueno encendinlle a luz do forno, para facerlle o ambiente máis agradable, e cubrino cunha bolsa de plástico. O sorpendente é que o forneei ás cinco da tarde, estivo sete horas levedando. Ó principio pensei que non ía medrar, pero si, levoulle o seu tempo, pero medrou. Que curioso como afecta o tempo ás masas. No verán cando fago este tipo de masas con unha hora e media xa lle chega e agora necesitou sete horas. A min paréceme que na cociña non hai frío, pero a masa nótao.

A esponxosidade da masa e que a miga estivera máis aberta non sei a que atribuílo, se á masa nai, se a que foi máis golpeada que a 1ª ou a ós levedados tan lentos e ó seu ritmo ou que era algo menos fariña e a cantidade de levadura era a mesma. A saber.
A proba dos tres levedados igual a fago cando o tempo queza un pouco porque eu como roscón en agosto sen problema ningún. Encántame, teño que confesalo, non son capaz de parar de comer. Ademais ese cheiro cando está no forno e ese sabor cando aínda está quentiño, irresistible. Fai unha semana que non fago masas e xa me parece que fai un montón de tempo...

Ingredientes
Para a masa nai
150 de fariña
150 ml de leite
1 sobre de levadura en po
Para a masa
350 grs de fariña de forza (pode facer falta algo máis)
2 ovos + 1 para pintar
100 grs de azucre
1 sobre de levadura de panadeiro en po (da marca maizena)
125 grs de manteiga
1 cullerada de auga de azahar
1 cullerada de zume de laranxa
1 cullerada de esencia de vainilla
1 cullerada de mel
1 culleradiña de sal
2 culleradas de auga morna
Pensaba poñerlle tamén: a raiadura de dúas laranxas, a raiadura dun limón, 1 culleradiña de esencia de limón. Pero esqueceume (non se pode facer masas ás 12 da noite)

Decoración
A raiadura de 2 laranxas,
50grs de azucre
Un chorro de zume de laranxa
Améndoa picada


Elaboración
Masa nai
- Amornamos un pouco o leite no micro a temperatura corporal .
- Tamizamos a fariña nun recipiente e engadímoslle o sobre de levadura e o leite.
- Deixamos que que levede. En dúas horas xa duplicara, ou máis, o volume, pero deixeina unhas cantas horas máis na neveira. Tamén se pode meter na neveira desde o 1º momento, pero quixen probar a ver canto medraba e canto tempo lle lavaba.
- Logo sacala da neveira unha hora antes de poñerse a facer a masa.

Masa
-Sacar a manteiga da neveira, troceala e deixala a temperatura ambiente mentres se vai facendo o resto (nesta época do ano métoa 10 sg no micro)
- Bater os ovos
- Amornar a auga
- Tamizar parte da fariña (uns 250 grs) e agregarlle, a levadura, a auga morna e a masa nai. Mesturar todo e ir engadindo, o azucre, o sal, os ovos batidos, as esencias e o zume de laranxa. Será necesario ir agregando máis fariña porque estará moi branda . Mesturar todo ata conseguir una masa homoxénea que non se pegue ás mans nin ao conco. Empecei mesturando coa culler de pao e rematei coas mans. Se non chega a fariña inicial engadiráselle máis. Finalmente engadimos a manteiga a temperatura ambiente e integrámola ben. Custa un pouco, pero hai que ter paciencia, acaba integrándose (cando digo paciencia é paciencia, porque toda a manteiga se desparrama e a masa desfaise, parece que nunca vas conseguir xuntar aquilo, poden dar intencións de tirar todo ó lixo, pero non, hai que continuar porque ó final xúntase todo, prometido). Este proceso fíxeno coas mans. O final queda unha masa brandiña, parece coma pegañenta, pero non o é, despégase perfectamente da superficie de traballo e das mans. Nesta parte do amasado foi cando procedín a darlle os golpes. Todo este proceso empezou sobre as 23:45 e ramtou case ás 00:30
- Púxena nun bol cuberta con papel film e deixeina levedar toda a noite a temperatura ambiente.
- Unha vez levedada, quitámoslle o aire á masa traballándoa un pouco, pode que necesitemos enfariñar un pouco as mans, e formamos os roscóns, facendo unha bola á cal lle introducimos a man polo centro para facerlle un burato. Imos deslizado a masa polas máns. O burato en principio ten que ser moi grande porque ó medrar xa encolle.
- Poñemos os roscóns encima da placa de forno cuberta co papel de fornear e introducímolo no forno a esperar que medre, estivo as sete horas que xa dixen, coa luz do forno encendida e cuberto cunha bolsa de plástico (sin que estea pegada ó roscón, senón como facéndolle unha tenda de campaña)
- Unha vez levedado pintámolo con ovo batido e decorámolo a gusto, neste caso con azucre humedecido e unha pouca améndoa picada.
- Metémolo no forno prequentado a 170º durante 25 minutos. Púxeno na penúltima ranura de arriba porque sempre se me tosta bastante polo fondo e non me gusta. Ós 10 minutos cubrino con papel de prata para que non se queimase por arriba.


- Para a preparación do azucre remollado encántame o resultado do azucre aromatizado con raidura de laranxa e logo mollalo con zume, en lugar de con auga. Primeiro raio a laranxa encima do azucre e mestúroos coa xema dos dedos. O azucre toma un color laranxa. Logo deixo caer un chorro de zume de laranxa e así xa quedou humedecido. O resultado é impresionante, dálle moito sabor ó azucre e é moi agradable cando se come.


Para comparar as dúas migas



















O da esquerda é o roscón da 1ª parte e o da dereita é o roscón da 2ª parte