jueves, 14 de enero de 2010

A MIÑA OUTRA AFECCIÓN: A CALCETA

Un regalo para Claudia
Xa sei que este é un blogue de cociña, pero quería compartir esta outra afección, non vai ser todo cociñar, comer e engordar (que disto último son a campeona). Non é un labor meu só, pois cosela e darlle o toque final de remate encárgase miña nai. Como sempre digo, eu fago a a tea e ela dalle a forma final. Miña nai é unha artista con todo o que estea relacionado con labores de costura, de calceta... Todo llo debo a ela.

A calceta é outro dos meus entretementos. Aínda que ultimamente adícolle pouco tempo. A verdade é que dá moito traballo e moita dor de costas. O único que fago, dun tempo a esta parte, son chaquetiñas para bebés (miña nai chamoulle sempre chaponas, pero nalgúns sitios non saben o que é), patuquiños e algún gorriño.

Todas as miñas amigas non fan máis que ter bebés. Aumentou a familia considerablemente. Agora xa non teño amigas. Eu compréndoo, pero están sumidas nin mar de cueiros, biberóns e papas e a min non me fan caso. É lei de vida, disque e se eu non sigo as etapas normais da vida non é problema delas, non? Pois eu convertinme na "tita" solteirona que fai chaquetiñas e patucos. Estas cousas parece que só son de avoas e de tías (desas solteironas). Aínda quedamos algunhas que sen ser da terceira idade nos adicamos a estes menesteres.


Aprendín a calcetar con 8 anos e ata hoxe. Miña nai non quería que andivese pola rúa todo o día perdendo o tempo e púxome a calcetar. Perdín de xogar, pero aprendín algo moi bonito.


Esta chapona empeceina en marzo do ano pasado. A destinataria era a filla dunha amiga e púxenme mans á obra cando me dixo que ía ser nena. Foi quedando e non chegou a tempo. Logo a miña amiga Helena tamén dixo que ía ter nena e díxenme que tiña que ser para a súa. Despois de case un ano viu o seu fin e o seu destino. Así Claudia poderaa lucir.




A 2ª parte do roscón faise esperar. Dáme unha preguiza tremenda ter que redactar. A este ritmo publicareino nos Reis próximos. Podo dicir que bo estaba e moito (" ... y hasta aquí puedo leer")




29 comentarios:

  1. madre mía, tienes unas manos maravillosas, yo también sé hacer calceta pero no con ese hilo tan fino, sino cosas más normalitas, como dices , da mucho dolor de espalda aunque el resultado , en tu caso, es una maravilla.
    Yo también he sido una niña de labores, las he probado casi todas, coser, bordar, el ganchillo el punto... , ahora nada de nada... tus amigas estarán encantadas, que preciosidad hija!!!

    felicidades maria josé, un besito

    ResponderEliminar
  2. He hecho poca calceta, ya ni me acuerdo, hacía más ganchillo y ahora, me ha dado por el punto de cruz, aunque lo tengo un poco abandonado
    Creo que nunca me quedaría tan bien como te ha quedado a ti, es precioso, muy fino, mejor que los que se compran , además seguro que está hecho con más cariño, y, tu mami, tiene que ser muy especial
    Y, me parece estupendo que no sólo veamos recetas de cocina en los blogs, a mi, me gusta un poco de variedad, jejejje, por eso en el mío, también meto otras cosillas que, como bien dices tú ¡¡no todo va a ser cocinar y engordar!! jajajajajja
    Moitos bicos e felicidades polo estupendo traballo

    ResponderEliminar
  3. no tengo ni puñetera de calceta pero se ven monísimos,para mi gusto un pouquiño pijos,,mis niños tienen un montón de titas felices,,q vienen a mi casa a cenar x las noches,,ahora de dieta,,,son fantásticas y envidio la vida que llevan yo tuve dos llorones de estos que estás deseando que vuelva la mili obligatoria y que a los 5 los puedas mandar,,y han sido un gran apollo,,tus amigas te adoran y seguro envidian ese momento en el que tu elaboras un roscón tranquilamente, o calcetas o ves la tele, yo adoro a mis niños pero estoy hasta las pelotas el mayor hace 5 años en Marzo y el pequeño 3 en Abril y podemos decir que dormimos siete horas seguidas desde Agosto,,menudo cambio te pega la vida,,,así que disfruta ,...y relájate y de solterona nada, baja para las Rías bajas q te presento 2 maromos
    besitos

    su

    ResponderEliminar
  4. María José encantanme os patuquiños!!! son a miña perdición... Pareceme precioso o que fas... non o perdas eres unha artista!!!

    Bicos enormes.

    Laura.

    ResponderEliminar
  5. que bonito.yo tengo un niño y parece que a los niños no se les lleva tan asi,asi que me quede con las ganas...me ha gustado un monton,es sencillo,elegante y nada recargado,precioso

    ResponderEliminar
  6. Ola xará que teñen mans de crochê, que a nai tiña razón e ollar o deixou unha filla, con mans de ouro para todos, non sei moito, pero eu gosto do que vexo, o que ten tecido é fermoso e un inestimable Miña nai tamén para todos, pero eu nunca experimentei, ea verdade é que eu gosto tanto que teño a facer ponto cruz, costura fixo o que eu gosto e eu gusto de enigmas e pintura figurinhas, pero as nenas non teñen tempo, que vai facer, parabéns polo seu traballo, mantelo, e como do celibato non se preocupe moito, creo que se non me engano vostede é novo aínda e cada un ven no momento non ten que estar co primeiro canto, para min, estou atrasado, pero estou moi feliz porque estou con alguén maravilloso.no enrolado máis ...
    Besos guapa

    ResponderEliminar
  7. Pero bueno Maria José, que sorpresa si sirves "pa to", vaya manos tienes, pero creo que una de las cosas más tiernas que has echo ha sido esta y al punto de cocción y todo, ji,ji,ji. Es una maravilla, felicidades. Besos

    ResponderEliminar
  8. Que contenta debe estar tua nai con esas marabillas que calcetas!! A miña tamén intentou aprenderme a calcetar e bordar, pero non houbo maneira, nunca se me deron estas cousas delicadas.
    É unha auténtica preciosidade.

    Bicos

    ResponderEliminar
  9. Sabes? con esta entrada tu blog se ha enriquecido muchísimo...a parte de cocinar de miedo haces estas cositas tan bonitas....que pena que te de perza publicar a mi antes me pasaba) porque estoy esperando esa segunda parte del roscón.... ahora me he propuesto cada dos dias hacerlo y me anima mucho. me ha hecho gracia lo de la tia solterona , jajajaj ... bueno, en fin que me ha encantado ver mas de ti con esta entrada...son fabulosas todas las ropitas. un besito fuerte

    ResponderEliminar
  10. Hola Caldebarcos me has dejado boquiabierta .... menudas manos tienes , hija mia vales pa toooo .... lo de la calceta se te da de maravilla, tu amiga se pondra muy contenta ...cuando tenga niet@s te aviso para que les hagas algun detallito...jejeje.... aunque a este paso me parece que no voy a ser abuela....aaaahhhh.. y no te guardes la 2º parte del roscon , que nos rompes el serial ..... asi que dejate de perezas y a escribirrrr...... un besito guapa

    ResponderEliminar
  11. JOOOOOOOOOO!!!! Que majas todas. Sois un primor.
    Toñi, si sabes calcetar sabes hacer esto. Lo único malo que tiene esto es que ni la tele puedes ver porque hay que estar muy atenta y contando continuamente.

    Ana, gracias por tus palabras, eres un amor. Tu haces cositas a punto de cruz monísimas, que yo lo sé, jeje.

    Laura, a min tamén me pasa, non me canso de mirar os patucos.

    Espe, para los niños también, en azulito y listo. Amos hombre, ellos también tienen que estar monos, yo también se los hago.

    María José, que maja que eres, te has esforzado y todo por escribir en gallego, pero estos traductores nos la juegan porque traducen como les da la gana. Al final la trducción yo creo que es portugués y no entinedo muy bien, pero el detalle te lo tengo en cuenta, ers un amor.

    Camen, jeje, si con este le he cogido el punto al horno. Bueno el horneado se lo hace mi madre, que sabe más de eso.

    Su, es que me parto contigo. TIenes razón con lo de pijo. Esto no se lo puedo hacer a todas mis amigas porque algunas opinan eso y con el trabajo que me da como para que no les guste y no se lo pongan. Por eso antes de hacer pregunto. La verdad es que cuando veo a mis amigas con todo el lío, me digo, que bien vivo. No sé si podrías soportar ese trajín, para mi sois supermujeres.

    Rakelilla, non te creas que miña nai está moi contenta porque como os cose ela, sempre me di:Aqui traballando para os fillos do mundo (morre por ter netos, pero creo que vai ser unha avoa frustrada)

    Biquiños guapísimas

    ResponderEliminar
  12. July, te pasa como a mis padre se mueren por ser abuelos, pero creo que no van a ejercer. Mi madre incluso me ha propuesto la inseminación, imagínate y que me lo cría ella, yo no tengo que encargarme de nada, es tremenda.

    Lola, gracias por esas palabras, me voy a poner colorá. Yo lo de publicar cada dos días, imposible porque yo cocino muy poco, solo lo que se ve en el blog, aunque parezca mentira...
    Biquiños gordos

    ResponderEliminar
  13. niñaaaaaaaaaaaa ya sabes de dónde te vienen esas manos!! qué suerte... en mi casa somos todos unos "manazas" y ninguno tenemos cualidades artísticas.. pero somos todos un encanto..jajja que también cuenta, no?? ajjaj
    mil besos y enhorabuena por esas manos!! epseramos el roscón... jeje

    ResponderEliminar
  14. Pero que cosa tan bonita, que manos tienes.
    Si no fuera porque tengo 2 peques, me animaría a por uno, porque viendo estas cosas me entra un ternura por el cuerpo...
    Un besín.

    ResponderEliminar
  15. Como soiss!!! Esto tampouco es para tanto, como para todo hace falta 1º aprender, que puede calquiera, os lo aseguro y luego, paciencia y muuuuuuuuuuucho entrenamiento. El único secreto es el entrenamiento.
    Biquiños guapetonas

    ResponderEliminar
  16. Wapaaaaa te han quedado preciosos , vaya manos que tienes reina ,tanto el gorro como la cahquetita y los patucos son preciosos ,ademas tienen el valor añadido de que estan echos con cariño.
    Como has dixo con ocho años tu madre te privo de andar jugando por la calle pero creo que ha merecido la pena.
    Tienes una aficion muy bonita , tus amigas estaran encantadas contigo y eso de que las tias solteronas son las que calcentan ..pos noooooo mi hijo tiene una tita que no sabe ni cose un boton jajaa.
    A mi me relaja y me gusta hacer ganchillo y punto de cruz ,pero desde que tengo al peque no he vuelto hacer na.
    Bicos mil y feli finde wapa.

    ResponderEliminar
  17. MªJosé que vergüenza me dá, perdona guapa no lo voy hacer más jajjajaajaj, me he puesto colora y mi marido se ríe de mí, lo siento he puesto en el traductor el que y el ataque de risa era poco.
    Imagina menos mal que me lo has dicho, que pensarán doissss!!!!! que corte.
    Besoss y disculpa.

    ResponderEliminar
  18. Mª José de disculpas nada,eh? Que tu intención era buena y eso es lo que cuenta.
    Biquiños

    ResponderEliminar
  19. Me he quedado sin palabras, Maria josé.
    Que cosa tan linda!!! Que preciosidad, el gorrito, el jersey... se ve tan bien hecho...
    Tienes unas manos de oro, en todo lo que haces.
    te felicito, de verdad,
    un besazo y que pases un feliz fin de semana!!!

    ResponderEliminar
  20. Mª José, estás hecha una artista en todos los campos,je,je. Yo calcetaba mucho cuando mis niños eran peques,tambien hacía punto de cruz y tengo unos cuadros preciosos. Pero llegó un momento en que no podía por la espalda. Cogí todos los restos de lanas y calceté tres mantitas para el sofá y le dije adiós a las agujas.No te puedes imaginar el uso que les damos,je,je...
    un biquiño

    ResponderEliminar
  21. Maria José, que bonito!!. El ver tu trabajo me ha traido recuerdos de antaño con mi abuela, ella me enseñó lo poco que sé de calceta y ganchillo, alguna cosita tengo hecho pero nada que ver con tu trabajo, seria comparar el tocino con la velocidad. Pero ella si, ella nos hacia los jerseys, las bufandas, los calcetines, las chaquetas de lana, los gorritos.. en fin, de todo. Ahora si me pongo no sé si sabria comenzar, hace años...y muchos que tengo unas agujas de calceta en las manos.
    Ahora las utilizo para saber si un bizcocho está cocido por dentro jajajajajajaja.

    biquiños preciosa

    ResponderEliminar
  22. La que vale.... Vale!. Eu si fago algo ten que ser con la da mais gorda, con agullas do 15. e ainda así... Quedouche precioso o conxuntiño! as tuas amigas estarán encantadas contigo!
    Bicos guapa!

    ResponderEliminar
  23. ¡Qué cucadiña!!!
    Con lo que me gustaba calcetar y bordar hace años, aunque no lo hiciese muy bien... relajaba, carambas.
    Buenos recuerdos me traen tu preciosa entrada.
    Biquiños e ata a volta.

    ResponderEliminar
  24. María José,... que entrada mas bonita!!! así que aparte de la cocina te dedicas a éstos menesteres,.. que sepas que me das envidia (de la sana ehhh ;-))) ) ya me gustaría saber hacer ésts cosas tan chulis!!! mi "campanilla" ya no está en edad de ponerse ésto, pero en su día si que las llevaba,.... y que precios tienen ;-)

    Queda más que palpable tu delicadeza, buen gusto, y especial sensibilidad

    buen domingo, guapetona

    smuacksssss

    ResponderEliminar
  25. Hola!! Me ha encantado tu conjunto. Espero que les haya gustado y que lo difruten mucho, a pesar del tiempo que teneis por esos lares este año.
    Espero que además de tus recetas, nos sigas enseñando tus labores.
    Un beso.

    ResponderEliminar
  26. Miña reina, menudas mans que tes, pero que preciosidade. Miña nai tamén tentou aprenderme a calcetar pero foi misión imposible, a ela tamén se lle dan de marabilla estas cousas pero eu son unha manazas, non ai maneira. Espero que sigas subindo os teus traballos o blogue porque son impresionantes.

    Bicos

    ResponderEliminar
  27. Hola, podrías pasarme las explicaciones de como hacer los conjuntitos de bebe. Son preciosos. Yo estoy calcetando para dos amigas de mi hija que están esperando un bebe, también calceto para alguna de mis compañeras y para las nietas de otras compis. Soy aux. de enfermería y tengo compañeras desde 24 a 64 años...jajajajaja. Yo se calcetar pero no se hacer las labores sino tengo las explicaciones o alguien me guia. Gracias , un saludo desde La Coruña.

    ResponderEliminar

Cóntame que che parece

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...