miércoles, 10 de agosto de 2016

TRENZA ALMUDÉVAR. NOVA VERSIÓN.

Miña nai, desde agosto pasado, todo un ano, como pasa o tempo e nin me dou conta. Eu tiña un blogue e gustábame telo. Eses comezos..., eran divertidos, metida de cheo no mundo dos blogues de cociña, comentando, con ansias de publicar... Onde se foi todo iso? Segue gustándome ter este espazo, estes días visiteino moito para rescatar receitas; non só visitei o meu senón o de moitas outras blogueiras, receitas que teño en vista, que me gustan. Fíxome reflexionar o necesarios son, canto aprendemos e canta xenerosidade compartir todas esas receitas. A min encántame ir rescatar esas receitas e repetilas. O que non me encanta tanto é atoparme SEMPRE erros, que si falta unha letra ou sobra, fallos de redacción, faltas de ortografía, como pode ser?? Como podo ser tan despistada? Prometo que reviso cada entrada mil veces antes de publicar e logo cando volvo, despois de tempo, vexo tantos erros que me avergonzo de min mesma (creo que é o que máis me agobia do blogue).
Este retorno tiña que ser ao grande, coa miña receita estrela, a trenza almudévar, vale..., si..., xa a teño publicada, pero é que a cambiei tanto que creo que se merecía unha nova entrada. Agora xa non ten moito que ver coa que xa está publicada.
Seguindo co tema dos blogues hai cousas curiosas, cando publiquei por primeira vez a trenza non había nada en internet sobre ela, salvo nun foro de cociña e un programa de radio no que os da pastelería a Tolosana (lugar orixinario de dita trenza) explicaban a súa elaboración. Máis tarde, publiquei a segunda versión e tampouco había nada. Co tempo empezaron a publicar nalgúns blogues, algúns dos cales facían referencia ao meu, outros non. Xa sei, nisto da cociña está todo inventado, pero hai xente que copietea e non referencia, e queda feo. O curioso é que ao principio si escribías trenza almudévar en google pois das primeiras saía a miña, quitando as orixinais, pero receita en blogue, a miña era a primeira. Agora xa non, saen moitas antes que a miña. Está visto que a popularidade non é o meu. Que non me importa, a verdade, só me resulta curioso. Aínda así é a receita máis vista do meu blogue. 
Nesta ocasión vou poñer un vídeo de Xabier Barriga no que explica como se fan os croissants. E a masa é igual. 
A verdade é que é unha auténtica delicia, hai varias persoas namoradas da dichosa trenza e non é para menos. Vai por todos eles e elas. Eu creo que me queren pola trenza, ou será pola min... ?
Así que por petición popular aí vai a nova versión da trenza que fago cada pouco, case me sae cos ollos pechados.





En castellano
Madre mía, desde agosto pasado, todo un año, como pasa el tiempo y ni me doy cuenta. Yo tenía un blog y me gustaba tenerlo. Esos comienzos, eran divertidos, metida de lleno en el mundo de los blogs de cocina, comentando, con ansias de publicar. Dónde se fue todo eso? Sigue gustándome tener este espacio, estos días lo he visitado mucho para rescatar recetas; no solo he visitado el mío sino el de muchas otras blogueras, recetas que tengo en vista, que me gustan. Me ha hecho reflexionar cuan necesarios son, cuanto aprendemos y cuanta generosidad compartir todas esas recetas. A mi me encanta ir a rescatar esas recetas y repetirlas. Lo que no me encanta tanto es encontrarme SIEMPRE errores, que si falta una letra o sobra, pero bueno, es lo que hay.
Este retorno tenía que ser a lo grande, con mi receta estrella, la trenza almudévar, vale..., si..., ya la tengo publicada, pero es que la he cambiado tanto que creo que se merecía una nueva entrada. 
 Siguiendo con el tema de los blogs hay cosas curiosas, cuando publiqué por primera vez la trenza no había nada en internet sobre ella, salvo en un foro de cocina y un programa de radio en el que los de la pastelería la Tolosana (lugar originario de dicha trenza) explicaban su elaboración. Más tarde, publiqué la segunda versión y tampoco había nada. Poco a poco se empezaron a publicar en algunos blogs, algunos de los cuales hacían referencia al mío, otros no. Ya sé, en esto de la cocina está todo inventado, pero hay gente que copietea y no referencia, y queda feo. Lo curioso es que al principio si escribías trenza almudévar en google pues de las primeras salía la mía, quitando las originales, pero receta en blog, la mía era la primera. Ahora ya no, salen muchas antes que la mía. Está visto que la popularidad no es lo mío. Que no me importa, la verdad, solo me resulta curioso. Aún así es la receta más vista de mi blog. 
En esta ocasión voy a poner un vídeo de Xabier Barriga en el que explica como se hacen los croissants. Y la masa es igual.
La verdad es que es una auténtica delicia, tengo varias personas enamoradas de la dichosa trenza y no es para menos. Va por todos ellos y ellas. Yo creo que me quieren por la trenza, o será por mi... ?
Así que por petición  popular ahí la nueva versión de la trenza que hago cada poco, casi me sale con los ojos cerrados.



Ingredientes
Masa
250 g de auga
50 g de azucre
10 g de sal
500 g de fariña
1 sobre de levadura seca de panadeiro (marca maizena)
280 g de manteiga (para os pregues)
Noces, améndoas laminadas, pasas (remolladas en viño doce)
Para a crema de xema (copiada de aquí)
50 g de auga
100 g de azucre
2 ovos
10 g de maizena
10 g de manteiga
Esencia de vainilla (se queremos)
Almíbar
100 g de azucre glass
50 g de auga



En castellano
Ingredientes
Masa
250 g de agua
50 g de azúcar
10 g de sal
500 g de harina
1 sobre de lavadura seca de panadero (marca maizena)
280 g de mantequilla (para los pliegues)
Nueces, almendras laminadas, pasas (remojadas en vino dulce)
Para la crema de yema (la saqué de aquí)
50 g de agua
100 g de azúcar
2 huevos
10 g de maizena
10 g de mantequilla
Esencia de vainilla (opcional)
Almíbar
100 g de azúcar glass
50 g de agua



Elaboración
Crema de xema
- Poñemos a ferver a auga co azucre ata que o azucre se disolva por completo, uns tres minutos. Retiramos do lume e imos preparando o resto.
- Noutro cazo mesturamos os ovos coa maizena. Imos engadindo lentamente o almíbar. Coamos a mestura e imos desfacendo posibles grumos. Eu volvo a coalo outra vez porque prefiro facer a crema no cazo onde mesturei os ovos coa maizena.
- Á mestura anterior engadímoslle a manteiga e levamos ao lume. Removendo constantemente hasta conseguir que espese. Eu empezo con máximo de calor e en canto vexo que empeza e espesar, baixo o calor e sigo removendo ata que espese totalmente.
- Cubrimos con film (tocando a crema) e deixamos que enfríe.
Masa.
Eu uso a panificadora, introducimos os ingredientes nesta orde; a auga, o azucre, o sal, a fariña e a levadura.  Se o facemos a man, mesturamos todos os ingredientes e amasamos hasta ter unha masa lisa e elástica.Unha vez rematado o amasado boleo, repousa a bola de masa, tapada, durante dez minutos. Estiramos en forma de rectángulo, depositamos nunha bandexa (cuberta con papel de fornear) e tapamos con film, metemos na neveira, durante unhas horas (unhas sete ou oito horas, tampouco pasa nada se é algunha máis)
Logo pasamos ás dobreces da masa. En principio non parece sinxelo, só hai que collerlle o truco e é moi entretido. Poñerei un vídeo de Xabier Barriga ao final para que se vexa todo o proceso e enténdese perfectamente, moito máis que nas miñas fotos.



En castellano
Elaboración
Crema de yema
- Ponemos a hervir el agua con el azúcar hasta que el azúcar se disuelva por completo, unos tres minutos. Retiramos del fuego y vamos preparando el resto.
- En otro cazo mezclamos los huevos con la maizena. Vamos añadiendo lentamente el almíbar. Colamos la mezcla y vamos deshaciendo posibles grumos. Yo vuelvo a colarlo otra vez porque prefiero hacer la crema en el cazo donde mezclé los huevos con la maizena.
-  A la mezcla anterior le añadimos la mantequilla y llevamos al fuego. Removiendo constantemente hasta conseguir que espese. Yo empiezo con máximo de calor e en cuanto veo que empieza e espesar, bajo el calor y sigo removiendo hasta que espese totalmente.
- Cubrimos con film (tocando la crema) y dejamos que enfríe.
Masa.
Yo uso la panificadora, introduciendo en este orden: el agua, la sal, el azúcar, la harina y la levadura. Si lo hacemos a mano mezclamos todos los ingredientes y amasamos hasta tener una masa lisa y elástica. Una vez hecho el amasado se bolea y se deja reposar la masa por espacio de diez minutos. Estiramos en forma de rectángulo, depositamos en una bandeja, tapamos con film, metemos en la nevera durante unas horas (unas siete u ocho, tampoco pasa nada si es alguna más)
Luego pasamos a las dobleces. En principio no es sencillo, solo hay que cogerle el truquillo y es muy entretenido. Pondré un vídeo al final, de Xabier Barriga en el cual queda perfectamente explicado el proceso, mucho más que en mis fotos.


1. Poñemos a manteiga nunha bolsa de conxelados e axudándonos dun rodelo extendémola no seu interior. 
Ponemos la mantequilla en una bolsa de congelados y ayudándonos de un rodillo la extendemos.





2. Colocamos a manteiga no medio da masa.
Ponemos el bloque da mantequilla en el medio de la masa.




3. Tapamos a manteiga coa masa.
Tapamos la mantequilla con la masa.


 4. Estiramos a masa: do medio hacia a dereita, do medio hacia esquerda e o mesmo hacia arriba e hacia abaixo (se miramos o vídeo entendémolo perfectamente).
Estiramos la masa: desde el centro hacia un extremo, luego lo mismo hacia el otro, e igual hacia arriba y hacia abajo (en el vídeo se entiende perfectamente)


5. Dobramos o lado dereito hacia o centro.
Doblamos el lado derecho hacia el centro.


6. Dobramos o lado esquerdo encima do dereito. Métese na neveira por espazo de media hr. Doblamos el lado izquierdo encima del derecho. Se mete en la nevera por espacio de media hr.



7. Ao sacalo da neveira volvemos a estiralo, pero colocámolo coa doblez hacia abaixo, é dicir, xiramos a masa 90º. Repetimos esta operación dúas veces máis. 
Al sacarlo de nevera volvemos a estirarlo, pero colocamos la doblez que estaba a la derecha hacia abajo, es decir, giramos la masa 90º. Se repite esta acción dos veces más.



8. Unha vez fixemos os dobrados e estirados tres veces da masa, dámoslle o estirado final. Custa un pouco. Eu o que fago é estiralo todo o que podo, volvo a metela na neveira durante dez-quince minutos e logo é máis fácil estirar. Cortamos todos os bordes (cos cales podemos facer unhas espirais que quedan riquísimas).
Untamos toda a superficie coa crema de xema. Engadimos noces e pasas a gusto.
 Una vez hemos doblado y estirado tres veces la masa, le damos el estirado final. Cuesta un poco. Yo lo que hago es estirar todo lo que puedo, volver a meterla en la bandeja y en la nevera unos diez-quince minutos, luego es más fácil seguir estirándola. Cortamos todos los bordes (con las cuales podemos hacer unas espirales que quedan riquísimas).
Untamos toda la superficie con la crema de yema. Añadimos las nueces y pasas a gusto.


9. Facemos un rulo coa masa. Hacemos un rulo con la masa.



10. Cortamos o rulo lonxitudinalmente pola metade. Cortamos el rulo longitudinalmente por la mitad.





11. Entrelazamos as dúas metades.
Entrelazamos las dos mitades
12. Tapamos con film e deixamos que fermente, ata que dobre o volume, podemos metela na neveira durante toda a noite.
Tapamos con film y dejamos que fermente, hasta que doble el volumen, podemos meterla en la nevera toda la noche.
13. Pintamos con ovo e cubrimos con améndoas fileteadas.
Pintamos con huevo batido y cubrimos con almendras filiteadas.
14. Introducimos no forno prequecido a 200º durante uns 10 minutos e baixamos a 180º durante 30 min máis. Cubrimos con papel de prata se vemos que se tosta moito.
Introducimos en el horno precalentado a 200º durante unos 10 minutos, luego bajamos a 180º y lo dejamos 30 min más. Cubrimos con papel de plata si vemos que se dora mucho.
15. Cando faltan 5 minutos para o final do forneado, poñemos os ingredientes do almíbar a quentar uns minutos.
Cuando faltan 5 minutos para el final del horneado, ponemos los ingredientes del almíbar y llevar a ebullición durante unos minutos.
16. Sacamos do forno e pintamos co almíbar.
Sacamos del horno y pintamos con el almíbar.



ACLARACIÓNS

- Creo necesario aclarar algunhas dificultades que poden xurdir durante o proceso:
- Cando facemos as dobleces debemos enfariñar ben a superficie de traballo. 
- O rulo que se forma é bastante grande para unha bandexa estándar de forno. Polo tanto, ás veces, córtoo pola metade e fago dúas trenzas pequenas. Outras veces corto un anaco e fago unha trenciña pequena e a outra do tamaño da bandexa. Outras corto tiras antes de poñer a crema e fago espirais, ou corto espirais do rulo ata quedar o tamaño adecuado. Son varias as opcións. O que si fago sempre é cortar os extremos do rulo para que quede máis igualado.
- Os tempos son estimativos. Unha vez formada a trenza déixoa a temperatura ambiente unha hr e logo na neveira toda a noite, antes de fornear adoito tela unha hr a temperatura ambiente. Noutras ocasións fermenta a temperatura ambiente e métoa na neveira durante media hr para que a masa hoxaldrada entre fría no horno.
- Sempre fago dúas fornadas: unha cos recortes e outra coa propia trenza.
- Nunca consigo unhas boas fotos porque a fago sempre para levar ou regalar e non teño fotos dos recortes. Procurarei facelas e editarei a entrada. A verdade é que tiña tantas ganas de publicar esta entrada que me obriguei a facer unhas fotos e a redactar a entrada (que me levou o meu).
- Son consciente de que non está perfecta, que o hoxaldrado pódese mellorar. O que si podo dicir é que é exquisita e que todo aquel que a proba namórase. A proba está no que dura na mesa.

ACLARACIONES
- Creo necesario aclarar algunas dificultades que pueden surgir durante el proceso:
- Cuando hacemos las dobleces debemos enharinar bien la superficie de trabajo. 
- El rulo que se forma es bastante grande para una bandeja estándar de horno. Pôr lo tanto, a veces lo corto por la mitad y hago dos trenzas pequeñas. Otras veces corto un trozo y hago una trencita pequeña y la otra del tamaño de la bandeja. Otras corto tiras antes de poner la crema y hago espirales, o corto espirales del rulo hasta quedar el tamaño adecuado. Son varias las opciones. Lo que si hago siempre es cortar os extremos del rulo para que quede más igualado.
- Los tiempos son estimativos. Una vez formada la trenza la dejo a temperatura ambiente una hr y luego en la nevera toda la noche, antes de hornear suelo tenerla una hr a temperatura ambiente. En otras ocasiones fermenta a temperatura ambiente y la meto en la nevera durante media hr para que la masa hojaldrada entre fría en el horno.
- Siempre hago dos hornadas: una con los recortes y otra con la propia trenza.
- Nunca consigo unas buenas fotos porque la hago siempre para llevar o regalar y no tengo fotos de los recortes. Procuraré hacerlas y editaré la entrada. La verdad es que tenía tantas ganas de publicar esta entrada que me obligué a hacer unas fotos y a redactar la entrada (que me ha llevado lo mío).
- Soy consciente de que no está perfecta, que el hojaldrado se puede mejorar. Lo que sí puedo decir es que es exquisita y que todo aquel que la prueba se enamora. La prueba está en lo que dura en la mesa.











28 comentarios:

  1. Pues enamorada estaba ya, pero ahora ni te cuento! Tengo que hacerla sí o sí, que me tiene super pintaza desde el momento en que la vi!

    Lo de copietear muy feo, sí, pero bueno, alá eles! jijijiji!
    Un beso, y a ver si cogemos ritmo! Ritmooooo.... ritmo de la nocheeeeeee! ;-)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Deseando que la hagas y me cuentes, espero ansiosa, jijijii. Después no vas a poder parar de hacerla, es adictiva. Y te la pedirán siempre.

      Eliminar
  2. Se ve deliciosa y tengo que decir que tu blog tiene doble mérito porque te tomas la molestia de redactar todo en gallego y en español,a mi ya se me hace interminable en un idioma.... No me quiero imaginar con dos
    Enhorabuena

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias. La verdad es que resulta un poquito pesado, si. Pero no quiero abandonar mi galleguiño.

      Eliminar
    2. A mi me viene muy bien porque aprendo que a pesar de llevar 20 años aquí no lo escribo correctamente
      Bikos guapa

      Eliminar
  3. Nenaaaaa canto tempo sen verte por hai, botábate de menos!! Algunhas veces hai que facer outras cousas e apartarse un pouco non esta mal, pero volves con receita de festa, non podía ser de outra maneira. Benvida!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias, reina. A min o que me pasa é que me da moita pereza, jejejeje e o tempo pásame moi rápido.

      Eliminar
  4. Un estupendo paso a paso y las fotos estan geniales. Un besazo.

    ResponderEliminar
  5. Que bien que has vuelto ,nada mas
    un cariñoso saludo

    ResponderEliminar
  6. Hola Pepi! como me alegro de verte de novo por aquí (xa sei que me sigues por o faccce;)a escondidas jejeje.Agora estou de vacacions blogueras pero cando vin a entrada non podía pasar sin comentarche. Das faltas de ortografía nin me fales, por máis que reviso as receitas sempre encontro algún fallo, e se teño que redactar en galego coma agora nin che conto. Dende logo o teu ten doble merito. Queda gardada a receita da trenza porque vindo de ti o éxito é seguro. Un biquiño grande

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que riquiña eres María. A verdade é que me encantaría que a fixeras, con esas mans que ti tes seguro que che queda de escándalo. E asegúroche que triunfas, eu creo que me invitan pola trenza e non por min, jijiji.
      En serio, é exageradamente rica, de feito, regáloa moitísimo, e xa sei que triunfo.
      Moitos bicos, reina

      Eliminar
    2. Moitas gracias por o cumplido espero que non se me suba a cabeza jijiji.Un día de estos caerá seguro. Cando a faga xa che contarei. Un bico guapísima.

      Eliminar
  7. Te ha quedado súper bien.
    Un saludito

    ResponderEliminar
  8. Que alegria volver a lerte!! Fixera a antiga receita da tua trenza e esta boisima,asi que xa teño ganas de probar esta version nova. A pesar de que fai un ano do teu ultimo post,seguimos esperando impacentes estas maravillosas receitas! Non houbo mes que non pqsase por aqui a ver se escribiras algo...sempre estas presente na miña casa,cando fago roscon,trenzas,ensaimada... xa es parte da familia! Alegrame moito volver a lerte. Un bico

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Uou!!!!!!!!! Grazas, moitas grazas. Como molan estes comentarios. Por favor non deixes de contarme como che saen as cousiñas. Bicos

      Eliminar
  9. Qué ben que volvas! Sigo o teu blog dende fai moito tempo e botaba de menos as túas receitas tan deliciosas. Deume moita pena ver que xa non publicabas, así que é un gusto que o retomes. E por certo, teño que probar a facer este dulce, que ten unha pinta deliciosa!! Benvida de novo ó mundo dos blogs! :)

    ResponderEliminar
  10. Buenos días:
    En referencia a la primera receta que publicaste, yo la encontré aunque no estaba la primera, y fue la que copie y probé (no me salio bien). Ya entonces había muchas recetas pero no es difícil saber cual de ellas es la buena. Enhorabuena y animo!!! Probaré esta cuando pueda. Gracias.
    Irati

    ResponderEliminar
  11. Hola!! La trenza es uno de los postres que mas me gusta, y aunque no siempre ha estado en la primera posición al hacer la búsqueda, yo cuando quise investigar, lo pude encontrar y me pareció la única,receta que mas se podía parecer a la original (que dicen es secreto); enhorabuena. Esta vez voy a intentar esta que propones, a ver si me sale mejor. Muchas gracias.
    Irati

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hacer la original es casi imposible porque es su receta, con sus matices. Además por un reportaje que pusieron el otro día la hacen con masa madre, parece que cuidan mucho la receta, que está hecha con mucho mimo.
      Mi primera versión tenía más mimo que esta. Esta es más rápida, con menos complicaciones. Aunque debo decir que el resultado es igual de bueno, por eso ahora ya opto por esta. Además quien la prueba se enamora.
      Desgraciadamente, yo no he tenido la fortuna de probar la original, a lo mejor algún día...
      Esta es algo que se le parece, y que está muy rica.
      Inténtalo, y si lo consigues, me cuentas. Una amiga, con poca experiencia repostera, se lanzó y le salió genial.
      UN saludo

      Eliminar
  12. Que alegría volver a tenerteen nuestras cocinas, como dices es precioso compartir las recetas y todo lo que se aprende, me encanta. Esta trenza te ha quedado genial, me la llevo para probarla y nuevamente bienvenida
    besos

    ResponderEliminar
  13. Hola,
    Me gustaría saber que harina utilizas para hacer la trenza,¿de fuerza, normal?
    Gracias por compartir tu receta

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. HOla
      Utilizo harina normal, últimamente, para ser más concreta, la de repostería de gallo.

      Eliminar
  14. Vaya delicia que debe ser!. Te agradezco mucho la receta, voy a prepararla tal y como explicas (espero no perderme nada importante al traducirla con mi pobre gallego). Gracias por compartirla y enhorabuena por el blog.
    Una recomendacion personal:
    Salsa Boloñesa
    Hasta pronto y gracias de nuevo.

    ResponderEliminar
  15. Pues si pruebas ya me contarás. Lo del gallego no es problema porque está en las dos lenguas, no te has fijado. Con el trabajo que me da escribir en las dos lenguas.
    Saludos

    ResponderEliminar

Cóntame que che parece

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...