domingo, 24 de noviembre de 2013

ALUBIAS VERDES CON AMANITA CESÁREA

Un prato espectacular, saboroso, nutritivo e de categoría. A categoría danlla as setas, a amanita cesárea, aínda que buscando en internet denomínaa como caesarea. Digamos que se trata dunha seta moi apreciada polo que lin e polo que me contaron. Que como chegou esta delicia ás miñas mans? Pois teño a sorte de coñecer ás persoas adecuadas e poder gozar da súa xenerosidade.
Todas as setas chegan ás miñas mans a través de Carmen, da Asociación Micológica Sendeiriña de Negreira que comparte comigo a afección pola cociña e faime partícipe da súa outra afección, a micoloxía, aínda que á min o que se me dá mellor é degustalas. Ademas tiven a sorte de ser invitada a unha degustación que se celebrou o pasado sábado 16 de novembro en Negreira e iso si que foi gozar as setas, saborealas cociñadas de distintas formas por un gran cociñeiro e sen pisar o monte. Ofrecéronnos un martimako con setas, un arroz con codornices e setas, unha carbonara con setas e ovo escalfado e unhas tostas con setas e cabaciño, todo delicioso e perfectamente preparado, non recordo as especies. E de sobremesa arroz con leite, tartaletas con pasteleira e unha crema de limón, en todos estaban presentes as setas, non recordo de que especie, pero a súa presenza era ou ben caramelizadas ou infusionaran o leite con elas, recordo que usaron cantarelas. Espero non equivocarme cos nome dos pratos, nin esquecerme de nada. O que si podo asegurar é que me puxen as botas.
Teño moita sorte de coñecer a Carmen e non me cansarei de darlle as grazas, nunca o poderei agradecer o suficiente. Xa van dúas entradas seguidas grazas a ela,  ao final vou ter que cederlle este blogue porque me pon en movemento e fai que publique.
As alubias,  plántaas o meu pai, conxélanas e podemos degustarlas todo o inverno e facer estes pratos de culler  tan apropiados na época de frío. 



En castellano
Un plato espectacular, sabroso, nutritivo y de categoría. La categoría se la dan las setas, la amanita cesárea, aunque buscando en internet la denomina  como caesarea. Digamos que se trata de una seta muy apreciada por lo que he leído y por lo que me han contado. Que cómo ha llegado esta delicia a mis manos? Pues que he tenido la suerte de conocer a las personas adecuadas y poder disfrutar de su generosidad.
Todas las setas llegan a mis manos a través de Carmen, de la Asociación Micológica Sendeiriña de Negreira que comparte conmigo la afición por la cocina y me hace partícipe de su otra afición, la micología, aunque a mi lo que se me da mejor es degustarlas. Ademas tuve la suerte de ser invitada a una degustación que se celebró el pasado sábado 16 de noviembre en Negreira y eso si que fue disfrutar las setas, saborearlas cocinadas de distintas formas por un gran cocinero y sin pisar el monte. Nos ofrecieron un martimako con setas, un arroz con codornices y setas, una carbonara con setas y huevo escalfado y unas tostas con setas y calabacín, todo delicioso y perfectamente preparado, no recuerdo las especies. Y de postre arroz con leche,  tartaletas con pastelera y una crema de limón, en todos estaban presentes las setas, no recuerdo de que especie, pero su presencia era o bien caramelizadas o habían infusionado la leche con ellas, recuerdo que usaron cantarelas. Espero no equivocarme con los nombre de los platos, ni olvidarme de nada. Lo que sí puedo asegurar es que me puse las botas.
Tengo mucha suerte de haber conocido a Carmen y no me cansaré de darle las gracias, nunca lo podré agradecer lo suficiente. Ya van dos entradas seguidas gracias a ella, si al final voy a tener que cederle este blog porque me pone en movimiento y hace que publique.
Las alubias, las planta mi padre, las congelan y podemos degustarlas todo el invierno y hacer estos platos de cuchara tan apropiados en la época de frío. 



Ingredientes
Alubias verdes
Cogomelos (amanita cesárea)
Aceite de oliva
Unha cebola
2 dentes de allo
Un anaco de pemento verde
Dúas cenorias
Unha lata de salsa de tomate de 100 g (marca Solís) ou un tomate
sal e pementa
Auga ou caldo
En castellano
Ingredientes
Alubias verdes
Setas (amanita cesárea)
Aceite de oliva
Una cebolla
2 dientes de ajo
Un trozo de pimiento verde
Dos zanahorias
Una lata de salsa de tomate de 100 g (marca Solís) o un tomate
sal e pimienta
Agua o caldo



Elaboración
 - Cubrimos o fondo dunha pota con aceite de oliva, cando estea quente pochamos a cebola e o allo cortados moi finos (eu fágoo na picadora)
- Cando a cebola estea dourada incorporamos o pemento cortado en anacos moi pequenos. Deixamos que vaia abrandando. En caso de usar tomate natural, este sería o momento de incorporalo, sen pel e sen pebidas e ben triturado e deixamos que se consuma un pouco.
- E a continuación, a cenoria moi fina (tamén na picadora). Deixamos que se faga un pouco coa tapa posta e o lume baixo.
- Para rematar introducimos os cogomelos cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo, salgamos e botámoslle unhas voltas de pementa negra recén moída. Deixámolo ata que se consuma a auga dos cogomelos (os meus xa non tiñan porque estaban conxelados e xa foran cociñados). 
- Incorporamos a salsa de tomate e deixamos que se integre ben. 
- Debemos ter a parte un cazo con auga fervendo ou con caldo.
- Unha vez listo o sofrito incorporamos as alubias e a auga fervendo de xeito que as cubra un par de dedos por encima ou máis dependo do caldosas que as queiramos. Salgamos.
- Deixamos que se vaian facendo a lume baixo e coa tapa posta. Durante unha hora máis ou menos. Eu nunca controlo a hora, vou probando, e observando a salsa. Para min unhas alubias non están ben feitas hasta que a salsa estea espesiña. 



En castellano
Elaboración
- Cubrimos el fondo de una olla con aceite de oliva, cuando esté caliente pochamos la cebolla y el ajo cortados muy finos (yo lo hago en la picadora) 
- Cuando la cebolla esté dorada incorporamos el pimiento cortado en trozos muy pequeños. Dejamos que vaya ablandando. En caso de usar tomate natural, este sería el momento de incorporarlo, sin piel y sin pepitas y bien triturado y dejamos que se consuma un poco.
- Y a continuación, la zanahoria muy fina (también en la picadora). Dejamos que se haga un poco con la tapa puesta y el fuego bajo.
- Por último introducimos las setas cortadas en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo, salamos y le echamos unas vueltas de pimienta negra recién molida. Lo dejamos hasta que se consuma el agua de las setas (las mías ya no tenían porque estaban congeladas y ya habían sido cocinadas). 
- Incorporamos la salsa de tomate y dejamos que se integre bien. 
- Debemos tener a parte un cazo con agua hirviendo o con caldo.
- Una vez listo el sofrito incorporamos las alubias y el agua hirviendo de forma que las cubra un par de dedos por encima o más dependiendo de lo caldosas que las queramos. Salamos.
- Dejamos que se vayan haciendo a fuego bajo y con la tapa puesta. Durante una hora más o menos. Yo nunca controlo la hora, voy probando, y observando la salsa. Para mí unas alubias no están bien hechas hasta que la salsa esté espesita. 


10 comentarios:

  1. La temporada de setas frescas es corta pero la aprovecho todo lo que puedo. Ya tenemos setas de cultivo todo el año, que también utilizo bastante en mis platos. Por todo ello solo te puedo decir que me alegro de que disfrutaras y que seguro que ese plato ganó en sabor al añadirle tan buen producto. Supongo que las judías verdes son "las verdinas" que tanto utilizan los asturianos...
    Un 10 para este plato tan rico.
    Un excelente

    ResponderEliminar
  2. Me parece un pato delicioso y contundente para apaciguar este frío que hace estos días, un plato de cuchara espectacular y el sabor de las setas le tiene que dar un sabor especial!
    Biquiños

    ResponderEliminar
  3. Buenísimas las verdinas, así no las probé y me apunto ya.
    Besazos.

    ResponderEliminar
  4. Tengo que probar estas recetas de setas con legumbres .....se ven deliciosas ,besos

    ResponderEliminar
  5. Que suerte tener una persona que comparta sabiduria que es lo principal en el mundo de las setas y que las reparta contigo nunca la he probado y si oido hablar de que es deliciosa, bikiños

    ResponderEliminar
  6. Que rica combinación. Me encanta como te ha quedado el plato.
    Un besín.

    ResponderEliminar
  7. este es un plato de cuchara que me encanta,ideal para estos frios...................
    un abrazo,belen

    ResponderEliminar
  8. tienen muy buena pinta y bajas en grasa, perfecto.

    ResponderEliminar
  9. Isto é o que millor senta ó corpo. Con este frío son os pratos que mais apetecen, al menos a min. Entra polos ollos nena, un prato pa disfrutar dende o principio ata o fin.

    bicos

    ResponderEliminar
  10. Encántanme as fabas, apúntoa para o próximo inverno.

    ResponderEliminar

Cóntame que che parece

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...