SOPA FRÍA DE MELÓN CON XAMÓN

Debería de abrir unha sección de comida san e lixeira. Debería adicarme a este tipo de comidas, pero onde estea o hidrato e o azucre que se quite o verde.
Esta é unha receita ben sinxela, pero con moito encanto. A min sorprendeume moito, e moi gratamente, cando a tomei por primeira vez na casa da miña amiga Susana, unha curuxa que anda por aí, que aínda que é a muller máis ocupada do mundo e non mira moito o meu blogue, por falta de tempo, di ela, adícolla, porque foi ela quen ma descubriu e ensinou.
Ven sendo o melón con xamón de toda a vida, pero eu diría que ten un toque máis sofisticado. Quedas de outra maneira cos comensais, ademáis non se pringan as mans e hasta diría que aforras en xamón. Ten un ingrediente a maiores, un ingrediente sorpresa, que fai que lle dea unha textura e unha consistencia maior, aportando, como non, un toque de sabor nada desprezable, o aguacate.
Ideal para unha cea ou como primeiro, agora que veñen as calores.

Ingredientes
Melón
Aguacate
Xamón serrano
Ben sinxelo. As proporcións son: Un aguacate por cada melón, de tamaños similares (melón grande aguacate grande...). O xamón, o que se queira.
Neste caso, foi: medio melón pequeno con medio aguacate pequeno e 50 grs de xamón.

Elaboración
Pelamos e cortamos o melón e o aguacate. Depositámolos nun recipiente e trituramos co batedor eléctrico.
Cortamos o xamón en anaquiños e mesturamos co puré. Se non temos o día ou a economía xenerosa só decoremos por encima cos anaquiños de xamón.
Servimos en concos fondos, e... listo.

Mellor tomalo ben frío.

TORTA MOUSSE DE AMORODO

Seguimos aproveitando os amorodos ecolóxicos da horta e unhas claras que me sobraran de facer unha crema de xema. Esta era unha das variedades á que lle tiña moitas ganas porque as mousse, para que nos vamos a enganar, están moi boas. Ademais permítenos sacar partido ós amorodos que ten zonas estropeadas, non os imos a tirar porque hai partes que son perfectamente comestibles. Pois nada, collemos sentámonos con paciencia e seleccionamos o que nos interesa. Neste caso ó final non me quedou a cantidade que me gustaría, pero como me propuxera facer a mousse pois foi co que tiña. Aínda así ten un intenso sabor a amorodo, axúdalle a cobertura que fixen coa marmelada de amorodo, en principio ía facerlle unha cobertura de chocolate, pero logo ó ver que non tiña demasiados amorodos para a mousse discurrín que sería mellor coa marmelada para que soubera máis a amorodo e dou fe de que o conseguín.

Ingredientes
Para a base de biscoito
2 ovos
2 culleradas de azucre
1 ½ culleradas de fariña
½ cullerada de cacao puro
Para o almíbar
200 ml de líquido (auga e ron, 100 de cada)
3 culleradas de azucre
Para a mousse de amorodo
1/2 litro de nata
4 claras
6 culleradas de azucre
7 follas de xelatina
325 grs de amorodos (deberían ser máis, case diría que o dobre, pero era o que tiña na casa)
Para a cobertura de xelatina de fresa
Podemos facela de dous xeitos
1.- Con fresas: coma a que elaborei para a pannacota:
300 grs de fresas picadas miúdas
150 grs de azucre
Medio vaso de auga
3 follas de xelatina
(probablemente non sexa cantidade suficiente, quizais se necesite un pouco máis)

2.-Pero como non tiña fresas fíxeno con:

Marmelada de amorodo, auga e 4 follas de xelatina. A cantidade non sei dicir exactamente, xa imos vendo, para que cubra a superficie (medio bote de marmelada, un vaso de auga, máis ou menos).

Elaboración
Da base de biscoito
- Prequentar o forno a 180º.
- Separar as xemas e as claras dos ovos
- Bater as xemas co azucre ata que branqueen (axudados das varillas dun batedor é máis fácil)
- Bater as claras a punto de neve forte
- Mesturar as claras e as xemas con coidado (con movementos envolventes)
- Incorporar a fariña e o cacao en forma de chuvia, tamizándoa. Con coidado e con movementos envolventes.
- Engraxar e enfariñar ou cubrir o fondo con papel de fornear, dun molde desmontable. Esta masa non estende ben, polo que debemos estendela axudándonos dunha espátula ou lingua, tamén damos uns golpiños contra algunha superficie para que quede mellor estendida por todo o fondo do molde.
- Introducir no forno prequentado a 180º, 10 minutos.
- Cando estea frío mollámolo co almíbar

Do almíbar
- Poñemos nun cazo a quentar tódolos ingredientes durante 3 minutos.
- Remollamos a base de biscoito
Da mousse de amorodo
- Batemos as 4 claras a punto de neve forte e engadímoslle 2 culleradas de azucre.
- Batemos a nata e engadímoslle 2 culleradas de azucre.
- Picamos as fresas e triturámolas co batedor eléctrico ata facer un puré. Metémolo nun cazo con dúas culleradas de azucre e poñémolo a ferver. En canto ferva, retirámolo do lume e deixámolo temperar un pouco (podemos pasalo por un coador de malla fina para eliminar as pebidas).
- Nese tempo que tempera poñemos a remollar a xelatina en auga fría 5 minutos. Pasado ese tempo incorporamos a xelatina ó puré de fresas e integramos ben ata que a xelatina se desfaga.
- Deixamos que o puré de fresas arrefríe para poder intregralo coa nata e co merengue.
- Chegou o momento de xuntar todo: primeiro integramos a nata co puré de fresas e logo engadimos as claras, todo con movementos envolventes e suaves de abaixo arriba. É mellor ir incorporando en pequenas tandas para que se integren ben uns cos outros.
- Deixamos que se calle un pouco para poder metelo no molde no que temos o biscoito. Esto fágoo porque a base de biscoito póñoa nun parto e logo para darlle forma á torta uso un aro desmontable, se a mousse está moi líquida sairíase polos bordos dado que o aro nos pratos que teño non chega ben a baixo e o biscoito sempre queda un pouco máis pequeno que o aro. Mellor sería coa base de galletas, así cubriríanse tódolos ocos, pero persoalmente prefiro as bases de biscoito.
- Incorporamos a mestura encima da base de biscoito cun aro desmontable
- Metémola na neveira, mellor toda a noite.
- Trancorridas as 3 primeiras horas xa podemos comprobar que está callada e é cando podemos poñernos a facer a xelatina de fresas. Nunca incorporemos a xelatina de fresas quente encima da mousse, temos que deixala arrefriar antes de incorporala.

Da cobertura xelatina de amorodo
Coas fresas
- Picamos miúdas as fresas e mesturámolas co azucre e o medio vaso de auga. Poñémolo ó lume ata que ferva, baixamos a temperatura e deixámolo a lume medio durante media hora, remexendo de vez en cando. A media cocción pasámoslle o batedor eléctrico para facer unhas crema fina (se nos gusta atopar os tropezóns de fresa non temos porque facelo)
- Queda unha crema fina cunha textura próxima á marmelada, máis ben coma un coulis.
- Cando estea case listo poñemos a remollar a xelatina en auga fría.
- Pasados os cinco minutos de remollar a xelatina e que as fresas temperen un pouco introducimos a xelatina integrándoa ben coas fresas.
- Deixamos arrefriar e incorporámola na superficie da mousse.

- Esto debe facerse cando a mousse xa estea callada, depois de levar unhas tres horas na neveira.

Coa marmelada
- Quentamos nun cazo a marmelada coa auga ata que ferva. Apártase do calor e cólase para eliminar as pebidiñas.
- Poñemos a remollar a xelatina durante 5 minutos en auga fría. Escórrese e incorpórase ás fresas, pero non fervendo. Remexemos e integramos ben o conxunto. Deixamos que amorne e cando así sexa poñémolo por encima da mousse.
- Deixamos na neveira ata que a xelatina calle.

PAN DE IOGUR

Aquí estamos con outros boliños, froito dos meus experimentos. Xa había unhas cantas entradas que non poñía pan, así que toca porque téñoas pendentes para non publicalas todas xuntas. Sigo coa mesma masa (a do pan de viena, boliños de manteiga, pan de leite e os bolos de nata), mesma proporción de ingredientes, pero cambiando, esta vez o líquido foi iogur, única e exclusivamente. Quedaron fenomenales. A verdade é que con esta proporción de ingredientes, líquidos e sólidos e co amasado de Richard Bertinet case da igual o que lle botes, sempre sae ben, cada un co seu toque, claro, pero cada especialidade non lle desmerece nada a anterior.

O pan de iogur, ou bolos de iogur xa estiveron por moitos blogues, como o de Nytta de Dulce Algodón, o de Cristina de Kanela y Limón, o de Alcantarisa de Cocinando en mi isla amarilla, o de Meritxell de En la cocina con Meritxell e o de Eva de Ma petite boulangerie. Pero esta non é a mesma receita, aínda que non descarto probar a delas. Desde logo a idea quiteina de aí, pero fíxeno seguindo a receita base do Pan de Viena de Richard Bertinet, co seu amasado, por suposto. Pero con este houbo un cambio, que xa experimentara nos bolos de nata. Non fixen os dous levedados, empreguei as indicacións de Xavier Barriga, amasado, formación de bolas e repouso de 20 min e logo formación dos pans, levedado e ó forno. É máis rápido e o resultado é estupendo.

Ingredientes
800 grs fariña de forza
75 grs manteiga
500 grs de iogur morno (quéntase 1 minuto e medio no micro a 800 w). Puxen dous naturais e dous naturais azucrados. Se se pon todos naturais, poñémolle un pouco máis azucre e se son todos azucarados, con unha cullerada de azucre bastaría.
3 ovos, deixando para pintar
2 sobres de levadura de panadería maizena
2 culleradas de azucre
2 culleradiñas de sal

Elaboración (é o mesmo procedemento que o do pan de Viena de Richard Bertinet, pero cos levedados que propón Xavier Barriga.)
Sacar a manteiga con tempo para que se vaia abrandando un pouco.
- Xuntar a levadura coa fariña, se fose fresca habería que fregala fariña co fermento coa axuda das xemas dos dedos coma se se estivese preparando unhas faragullas.
- Cortar a manteiga en trociños e fregala tamén coa fariña ata que estea ben integrada.
- Quentar un pouco o iogur no micro, so a temperatura corporal.
- Engadir o azucre e o sal e mesturar. Logo engadir os ovos batidos e o iogur. Soster o conco cunha man mentres lle dá a volta e mesturar os ingredientes coa outra (pódese usar unha rasqueta para mesturar, pero eu non teño) durante 2-3 minutos, ata que a masa comece a formarse.
- Pasamos a masa á superficie de traballo, sen fariña nin nada. Está pegañenta, pero non se pega en exceso ás mans.
- Traballei a masa tal e como nos mostra Richard Bertinet no vídeo. Quedará unha masa homoxénea e manexable.

- Enfariñar lixeiramente a superficie de traballo. Agora é cando ven a técnica de Xavier Barriga. Fixen tal cal coma no vídeo, primeiro separamos porcións de masa do tamaño que queiramos que sexan os boliños, aplastámolos contra a superficie e enrolámolos, logo coa palma da man contra a superficie facemos bolas. Deixeinos repousar uns 20 minutos, tapados con un tapo. Logo deilles a forma, neste caso de boliños alongado, aplastando a masa, enrólase, faise unha bóla e logo facela rodar sobre si mesma para que quede algo alongada. Tamén fixen unhas barriñas (e outras formas para ir experimentando). Facémoslle uns cortes. Deixámolos levedar durante un par de horas, neste caso púxenos no forno coa temperatura mínima, en canto a acada apágoo e deixo a luz encendida (so estiveron unha hora). Os boliños tapámolos con un pano.

- Pincelar con ovo batido, se se quere, neste caso deixeino dos tres iniciais.
- Meter no forno prequentado a 180º. Cando os metín dentro baixeino a 170º. Estiveron 20 minutos. Os últimos cinco minutos con papel de prata por encima para que non se tostar de máis.
CONCLUSIÓNS: Por que lle damos tantos levedados se quedan igual con un só, e ademais aforramos dúas horas de espera.

MARMELADA DE AMORODOS

Estamos en plena tempada de amorodos, comentario moi repetido nos blogues cociñeiros ultimamente. Tampouco é ningunha mentira. Meus pais teñen unha pequena plantación, onde están débese formar un microclima ideal para eles porque son realmente productivos, cada semana, durante o mes de maio e parte de xuño, pódense quitar arredor de 6-8 kgrs, aínda así seguen producindo ata agosto, en menos cantidade, pero suficiente para ir disfrutándoos . Seguro que parecen moitos, comémolos todos, non se estraga nada, non da tempo a facer doces con eles nin nada. Cada vez que os vexo alí tan vermellos, todos xuntiños acórdame a marmelada, a miña favorita, e morro de ganas de facela. O outro día despistáronse e colleron moitas xuntas, arredor duns 7 quilos, por moitos que comamos así todos xuntos, son moitos e acabarían estragándose. Esa foi a miña para aproveitar a facer a tan ansiada marmelada e incluso a panna cotta con amorodos e a torta do meu cumpreanos, por fin puiden experimentar con eles na cociña.

É realmente un deleite para os sentidos: esa cor, ese cheiro que desprende cando se está facendo, ese sabor, incluso a textura. O único que paraliza toda esta harmonía sensorial é a cantidade de azucre que se bota. Cando llo estás botando estaste dicindo, “vaia bomba calórica”. Pero total unha culleradiña ó día non fai mal, non? Porque o bote enteiro non o imos comer, ou si? ; )
Nesta receita pasei de informarme por internet, senón toleo con tanta información, quería facer unha marmelada de fresa simplemente, sen máis. Eso si, seguín os consellos da miña compañeira Chelo, unha gran experta na realización de marmeladas e confituras, se é que teño unhas compañeiras de luxo.

Ingredientes
1, 420 grs de fresas xa limpas e troceadas
900 grs de azucre (non pasaría nada porque fose menos, 750-800)

Realización
- Esterilízanse os frascos nos que se vai meter a marmelada. Póñense nunha pota cubertos de auga e déixase que fervan uns minutos. Logo colócanse, boca abaixo, encima dun pano de cociña ou de papel de cociña para que sequen. Ás veces para que queden mellor sequiños métoos un minuto no micro, disque así tamén esteriliza (pois mellor, uso os dous métodos e listo)

- Lavamos as fresas, quitándolle o rabiño verde, troceamos e ímolas depositando na pota onde imos facer a marmelada. Temos que pesalas unha vez listas.

- Incorporamos o azucre e ó lume. Despois de que ferva estará unha hora aproximadamente, con calor medio e sempre burbullando. A media cocción paseille o batedor eléctrico para que non houbera tropezóns de fresa (eu nunca farei unha marmelada con tropezóns). Xa vemos que vai espesado e facemos a proba para comprobar que está feita: bótase un pouco nun prato, previamente arrefriado no conxelador, se colle consistencia rápido e que xa está, se escorre polo prato, aínda necesita un pouco máis.

- Cando vemos que xa vai estando, quitámoslle a escuma que se forma na superficie (que, por certo, non se debe tirar porque está boísima)

- Énchense os tarros, que deben estar secos. Tápanse cando se remate de enchelos, aínda quente.

- Cos tarros ben tapados, introdúcense nunha pota con auga, de tal xeito que a auga cubra os botes. Cando a auga empece a ferver déixanse un anaco (15-20 min)
-Tarros de 1/2 kg.........................15 minutos
-Tarros de 1 kg ...........................25 minutos.
- Deixamos que arrefríe a auga da pota onde os puxemos para retirar os botes.

GALLETAS TIPO ALEMÁN. LETRAS GALEGAS

Outra receita da miña compañeira Puri. Cando lle pedín a receita das galletas de avea tróuxome esta tamén, e como non, fantástica, como todas as recomendacións que ela fai. Non cabe dúbida que se é selección dela é unha boa selección. Creo que debería ter ela o blogue e non eu, pero bueno farei o posible por poñer as máis receitas súas posibles e así a blogosfera poderá disfrutar do seu bo criterio e da súa boa selección de receitas e dos seus consellos

Ingredientes
200 grs de manteiga branda
150 grs de azucre moreno
150 grs de azucre branco (só puxen 50 grs, non me gustan demasiado doces)
2 ovos batidos
1 pizca de sal
200 grs de fariña
100 grs de pasas
80 grs de noces
80 grs de orellóns picados
80 grs de coco rilado
1 culleradiña de levadura química en po (royal)
120 grs de copos de arroz

Realización
- Picamos as noces (eu fágoo na picadora, quedando anacos visibles) e os orellóns.
- Batemos a manteiga co azucre ata que quede unha crema, engadimos os ovos batidos pouco a pouco e o sal. Integramos ben o conxunto.
- Noutro recipiente mesturamos a fariña, a levadura, as pasas, as noces, os orellóns e o coco.
- Unimos os ingredientes secos coa mestura de manteiga, azucre e ovos. Por último incorporamos os copos de arroz. Amalgamamos a mestura (eu acabei metendo a man para mesturalo ben), quedará unha masa densa.

- Facemos bólas, aplástamolas un pouco coas palmas das mans.
- Depositámolas nunha placa de forno cuberta con papel de fornear e algo separadas, puxen 14 en cada fornada.
- Introdúcense no forno prequentado a 180º un pouco máis de 15 minutos (16-17, depende dos fornos), cando as meto no forno baixo a 170º
- Collémolas con coidado porque están brandiñas e depositámolas nunha grella para que arrefríen.
- Saen unhas 40 galletas.


17 DE MAIO: DÍA DAS LETRAS GALEGAS

Hoxe é o día das letras galegas. O único que me gustraría dicir é que non deixeimos morrer a nosa lingua, que é signo de riqueza cultural, non sabemos o afortunados que somos por ter dúas linguas. Non desprecemos o galego, non o deixemos morrer. A aquelas personas que din "E para que serve o galego?" (que son moitas, por desgraza), diríalles que serve para o mesmo que as outras linguas: para comunicarnos. Ós que din que co galego non imos a ningunha parte, preguntaríalles a cantas partes foron elas, cantas veces ó ano, ou ó longo da súa vida, cantas veces saíron de Galicia?(e moitas delas seguro que fóra de España, e non lles preocupou o do idioma). Ademais temos a fortuna de que cando imos polo resto de España sabemos falar castelán. O castelán está por todas partes, tódolos días da nosa vida e polo feito de falar, de comunicarnos en galego, non imos perder o castelán nin deixar de saber falalo. Todos sabemos falar galego, e falar galego non é falar o galego dos libros, nin o normativo, nin o da tvg, falar galego é o de tódolos días, cheo de castelanismos, si, por que non? Con seseo, con gheada. Isto foi o que mantivo vivo o galego, o galego que se fala nas aldeas, o galego dos nosos avós, o galego que usamos para comunicarnos, ó fin. O que non queira USAR O GALEGO que non o faga, somos libres, pero NON O DESPRECEMOS, NON O TEÑAMOS A MENOS!!!!

Este ano adíacaselle o día das letras a Uxío Novoneyra

TORTA DE AMORODOS CON NATA

Levo dous días sen pasar polos blogues amigos porque non tiven un momentiño. Onte foi o meu cumpreanos e o día antes estiven toda a tarde facendo doces para levar ó cole e non parei e onte, pois cheguei á casa moi tarde e tampouco me quedou tempo. Así que, creo que tiven unha boa desculpa.

Non me gusta nada cumprir anos, pero “éche o que hai”, chegado o 14 de maio, un ano máis e non se pode remediar. Non é algo novo, nunca me gustou cumprir anos, sobre todo desde a adolescencia. Sempre aparentei máis anos dos que tiña e curiosamente, sobre todo na adolescencia, que as rapazas, queren parecer maiores, a min fastidiábame. Agora non soen botarme os anos que teño, bótanme menos, será por quedar ben, non sei, pero o que peor levo é cumprilos. A vida vaise consumindo e tes esa sensación de que se vai a xuventude. No meu caso, teño a sensación de vida perdida. Son unha persoa monótona, aburrida, gris, o cal provoca que non haxa cambios, que sempre sexa o mesmo. Se teño que escribir a miña autobiografía un folio sóbrame. Sempre digo “a min nunca me pasa nada”, non me pasa porque non quero que me pase, estrésame so de pensar que vai haber un cambio, teño medo, sufro, teño angustia. Prefiro que non haxa cambios. Logo laméntome que a miña vida é monótona e aburrida. Estou espera de que se consuma, a que se acabe. Son unha espectadora da vida dos demais.

A torta de hoxe, non a fixen eu, fíxoa a miña nai. Nunca fago unha torta para o meu cumpreanos, se fago algo é para outros, para invitar, pero para eu desfrutala, non, sempre a fai miña nai. A verdade é que lle quedou fantástica e sabía a gloria e pareceume unha pena non compartila. Ademais ela non é nada de decoracións porque é coma un terremoto e non ten paciencia, total é para comer, di ela. Neste caso esmerouse e quedoulle preciosa.

Ingredientes
Para o biscoito
200 grs de fariña
100 grs de azucre
6 ovos pequenos ou cinco grandes
1 cullerada de leite
1 sobre de levadura royal
Para o almíbar
200 ml de auga
50 ml de algún licor (ron). A cantidade de liquído é variable (pódense combinar as cantidades dos dous líquidos aumentando o diminuíndo unha ou a outra)
150 grs azucre
Para as fresas con nata
400 grs de nata para montar
2 culleradas de azucre
Fresas (a cantidade depende un pouco de cada un)
Estas cantidades tamén depende do groso do recheo que se queira.
Ganaché de chocolate
150 grs de chocolate
100 grs de nata
Unha cullerada de manteiga
Estas cantidades (das fresas con nata, do almíbar e do chocolate) póñoas un pouco máis ou menos porque miña nai non sabe as cantidades exactas, cando me explica a receita di: un pouco, un chorro, un anaco, a ollo, xa vas vendo (aínda aí vou deducindo que as cantidades son así aproximadamente)

Elaboración
Do biscoito
- Separar as xemas das claras. Montamos as claras a punto de neve e reservamos
- Bater as xemas co azucre ata que branqueen.
- Engadir o leite e a fariña coa levadura (tamizadas), pouco a pouco ata que se integre.
- Incorporarlle as claras pouco a pouco e con movementos suaves e envolventes de abaixo a arriba para que non se baixen.
- Introducimos nun molde enmaitegado e enfariñado.
- Metemos no forno prequentado a 180º uns 30 minutos (esto depende dos fornos, o mellor e comprobar se está cocido introducindo unha agulla ou unha brocheta, cando saia seco xa está).
- Deixamos arrefriar o biscoito e cando estea frío cortámolo en dúas metades (fíxoo con un fío) e calámolo con almíbar.

Do almíbar
- Introducimos todos os ingredientes nun cazo e deixámolos cocer durante uns cinco minutos.
-Logo mollamos con el as dúas metades do biscoito.

As fresas con nata
- Batemos a nata co azucre como facemos normalmente ata que a nata colla a consistencia desexada. Dividimos a nata,unha parte para mesturar coas fresas e outra para a decoración exterior (se se quere, senón xa se pode mesturar toda coas fresas)
- Cortamos as fresas en anaquiños miúdos e mesturamos coa nata. A cantidade de fresas depende de se queremos moitas ou poucas, entón vai un pouco a gusto.

Ganaché de chocolate
- Derretemos o chocolate, a baño maría ou no micro, dependendo do costume de cada un. Introducimos a nata e a manteiga e mesturamos ben.
- Deixamos que arrefríe un pouco.

Montaxe da torta
Eu probablemente o faría distinto, pero como a receita non é miña vou contar como o fixo ela.
- Unha vez frío o biscoito cortámolo pola metade. Se o facemos con un fío quedan mellor.
- Mollamos as dúas metades co almíbar, que non estará quente de todo
- Sobre a base poñemos as fresas con nata e encima a outra metade.
- Decoramos con nata e con metades de fresas, como queiramos.
- Cubrimos co chocolate de forma que vaia escorrendo polos laterais e sen cubrir demasiado a superficie, en plan chorretóns, para isto debe estar morno porque se está moi quente, por unha parte estragamos a nata e por outra non se aguantaría.
- Decoramos con mais nata e fresas.

Unha torta similar, pero con melocotón vinlla a Natalia de Cocino y disfruto. Aí me quedou na cabeza e fun eu que lle dixen a miña nai o tipo de torta que quería, pero con fresas. De feito ensineille a dela para que se fixera unha idea.

BOLOS DE NATA

E xa van catro experimentos coa mesma masa, empecei co pan de viena, tanto me gustou que fixo que este tipo de bolos estiveran presentes na miña casa e que me puxera a experimentar con distintas combinacións, logo foron os bolos de manteiga e os últimos o pan de leite. Xa teño outro experimento feito e pendente de publicar e outras dúas posibilidades máis que aínda non fixen, pero que aí andan roldando pola cabeza.
Con estes aínda experimentei un pouco máis. Fixen coma sempre o amasado de Richard Bertinet, pero cando rematei de amasar separei unha parte de masa coa que non fixen o 1º levedado, formei unhas boliñas deixeinas repousar 20 minutos e logo deille forma ós pans. Coa outra parte de masa fixen como habitualmente, primeiro leveda toda a masa e logo formo os pans e déixoos levedar outra vez. O de retirar unha parte da masa para formar os pans directamente, non é idea miña, é copia de Xavier Barriga. Así que nestes bolos combinei ós dous panadeiros. Precisamente nestes quedaron mellor os que non fixeron a 2ª fermentación, así que se os teño que facer outra vez tereino en conta. Ademais aforramos dúas horas de espera, que non está nada mal.

Ingredientes
800 grs fariña de forza
125 grs manteiga
500 ml de nata, 35% materia graxa
3 ovos
2 sobres de levadura de panadería maizena
50 grs de azucre
2 culleradiñas de sal

Elaboración (é o mesmo procedemento que o do pan de Viena de Richard Bertinet.)
- Sacar a manteiga con tempo para que se vaia abrandando un pouco.
- Xuntar a levadura coa fariña, se fose fresca habería que fregala fariña co fermento coa axuda das xemas dos dedos coma se se estivese preparando unhas faragullas.
- Cortar a manteiga en trociños e fregala tamén coa fariña ata que estea ben integrada.
- Quentar un pouco a nata no micro, so a temperatura corporal.
- Engadir o azucre e o sal á fariña. Logo engadir os ovos batidos e a nata. Soster o conco cunha man mentres se lle dá a volta e mesturar os ingredientes coa outra (pódese usar unha rasqueta para mesturar, pero eu non teño) durante 2-3 minutos, ata que a masa comece a formarse.
- Pasamos a masa á superficie de traballo, sen fariña nin nada. Está pegañenta, neste caso é unha masa moi branda, que tarda moito en ligarse e facerse elástica, pola cantidade de graxa, aínda que é moi branda non se pega.
- Traballei a masa tal e como nos mostra Richard Bertinet no vídeo. Quedará unha masa homoxénea e manexable. Esta necesita ser traballada durante máis tempo, estiven golpeándoa unha media hora porque non daba ligado, non daba quedado elástica, deporte puro e duro.

- Enfariñar lixeiramente a superficie de traballo, colocar a masa encima e formar con ela unha bóla, levando os extremos cara ao centro da masa, presionar ben cara abaixo co polgar e ir rotando a bóla a medida que se traballa (vese ben no vídeo). Dar a volta á bóla, estirar e esconder os bordos cara abaixo.
- Seguidamente depositar a bóla de masa no interior dun recipiente lixeiramente enfariñado, cubrir cun pano de cociña e deixar repousar nun lugar ao resgardo de correntes de aire (dentro do forno apagado, por exemplo), ata que dobre o seu volume (unhas 2 horas). Antes de facer a bóla retirei unha pouca masa para facer uns boliños sen a 1ª fermentación, fixen os boliños e deixeinos repousar uns 20 minutos, logo deilles a forma (tale como explica Xavier Barriga no vídeo). Levedaron unha hora e media, depositámolos na bandexa de forno con papel de forno e ó forno prequentado a 170º durante 20 minutos.
- Unha vez repouse a masa, envorcala sobre a superficie de traballo con suavidade.
- Desgasificar a masa, presionando a masa cara abaixo.
- Cortala masa nos anacos que se queira, depende de como se queiran os pans.
- Darlle a forma que se queira.
- Deixar repousar por segunda vez ata que volva dobrar o volume (outras dúas horas). Moito mellor os pans feitos sen o 2º levedado, neste caso á hora de facer os pans era bastante difícil, a masa non se ligaba ben. Opino que nesta masa é bastante mellor formar os pan ó principio.
- Pincelar con ovo batido, se se quere, eu neste caso non o fixen, pero quedan moito mellor.
- Meter no forno prequentado a 180º. Cando os metín dentro baixeino a 170º. Estiveron 20 minutos. Os últimos cinco minutos con papel de prata por encima para que non se tostar de máis.

Os da parte superior son os que tiveron unha soa fermentación (estilo Xavier Barriga) e os de abaixo tiveron dúas fermentacións.
Os primeiros foron máis fáciles de manexar e resultado final, creo que se ve que é mellor. De sabor igual, moi bos.

PANNA COTTA CON AMORODOS

Ou fresas con nata. Outra forma de tomar as fresas con nata. Leva un pouco máis de tempo, bueno máis ben e tempo de espera porque de elaboración tampouco é moito.
Unha auténtica delicia, un doce realmente delicado e ademais é tan fácil de facer que se pode sorprender a calquera cunhas fresas con nata, onde están as fresas? Onde está a nata? Está todo só que de xeito diferente. O tempo para preparala é practicamente o mesmo, as fresas xa había que picalas, a nata había que batela e case se acaba antes con cocela. Algo máis de tempo para preparar a xelatina de fresas. Tamén se lixa un pouco máis, pero vale a pena. Prepararei así moitas veces as fresas con nata.

Ingredientes
Para a panna cotta
400 grs de nata 35%
200 grs de leite
100 grs de azucre (poñeríalle menos, está bastante doce, con 50 grs, creo que está ben)
1 cullerada de sobremesa de azucre vainilla
Un chisco de po de vainilla (veñen en pequenas botelliñas iguais que as das esencias)
6 follas de xelatina (con 4 ou 5 ben lle chegaba)
Para a xelatina de fresa
300 grs de fresas picadas miúdas
150 grs de azucre
Medio vaso de auga
3 follas de xelatina (chega con dúas)

Elaboración
Da panna cotta
- Metemos a nata, o leite, o azucre e a vainilla nun cazo a quentar, ata que ferva.
- Retirámola do lume e deixamos que tempere uns cinco minutos
- Poñemos a xelatina a remollar en auga fría os cinco minutos e logo disolvémola na nata.
- Introducimos nos moldes que teñamos preparados para elo.
- Metemos na neveira e esperamos a que calle. Cando estea callado, despois dunha hora, hora e media introducimos na parte superior a xelatina de fresa.

Da xelatina de fresa
- Picamos miúdas as fresas e mesturámolas co azucre e o medio vaso de auga.Poñémolo ó lume ata que ferva, baixamos a temperatura e deixámolo a lume medio durante media hora, remexendo de vez en cando. A media cocción pasámoslle o batedor eléctrico para facer unhas crema fina (se nos gusta atopar os tropezóns de fresa non temos porque facelo)
- Queda unha crema fina cunha textura próxima á marmelada, máis ben coma un coulis.
- Cando estea case listo poñemos a remollar a xelatina en auga fría.
- Pasados os cinco minutos de remollar a xelatina e que as fresas temperen un pouco introducimos a xelatina integrándoa ben coas fresas.
- Deixamos arrefriar as fresas e introducímolas nos moldes nos que temos a panna cotta.
- Deixámola dun día para outro e así estará perfecta. Outra vantaxe máis porque podemos ter as fresas con nata listas o día antes e non temos que poñernos a facelas mentres os comensais esperan.
Outra alternativa e facer as fresas sen a xelatina, tamén queda moi ben a medida que comemos vaise mesturando coa panna cotta. Coa xelatina é máis axeitado para desmoldar.

Para poder desmoldala con facilidade, lin tres opcións: pintar os recipientes con aceite ou manteiga derretida, poñer os recipientes un pouco no conxelador antes de desmoldar e sumerxir os recipientes en auga quente ou envolvelos cun pano quente. Nesta ocasión non os desmoldei, pero queda anotado para outra.